در آمدى بر علم تجوید

در آمدى بر علم تجوید

تألیف محمد بن محمد بن جزرى، و ترجمه ابوالفضل علاّمى و صفر سفیدرو، کتابی است پیرامون یکى از موضوعات علوم قرآنى یعنى مسالۀ تجوید. مؤلف که از دانشمندان علوم اسلامى به شمار مى‌رود، در این کتاب آنچه را که یک استاد و معلم قرائت به آن نیازمند مى‌باشد توضیح داده است. وى مطالب کتاب را در ده بخش بیان نموده، در بخش اول نحوۀ قرائت قرآن در زمان خویش و بدعت‌هایى را که از طرف آنان ایجاد شده توضیح مى‌دهد.در بخش دوم، تجوید، ترتیل و تحقیق و تفاوت آنها را با یکدیگر تشریح نموده است. در بخش سوم، اصول و قواعد قرائت را بیان مى‌کند.در بخش چهارم لحن (غلط خواندن) را تعریف و اقسام آنرا بیان کرده است.در بخش پنجم همزۀ وصل و قطع و اقسام هر کدام را توضیح مى‌دهد.بخش ششم را اختصاص به حروف داده.در فصل هفتم اسباب و القاب آنها را بیان مى‌کند.در بخش هشتم که طولانى‌ترین فصل کتاب به شمار مى‌رود، مخارج حروف را به تفصیل مورد بررسى قرار داده است.بخش نهم نون ساکن را توضیح داده و اقسام آنرا بیان کرده و در آخرین بخش، اقسام وقف و ابتدا را همراه با مثالهاى آن ذکر نموده است. با توجه به ویژگی‌هاى آن، کتاب دربردارندۀ موضوعاتى است که مى‌تواند مورد استفاده قرآن‌پژوهان بویژه اساتید قرائت قرآن قرار گیرد.