Nehc'ül-Belâğa Üzerine

Nehc'ül-Belâğa Üzerine

TAKDİM "N'olurdun ey dünya, her asırda insanlığa bir Ali sunsaydın!" Özgürlük ve adalete özlem duyanların ortak sesidir, bu ses ve arzu. İnsanlık kafilesi, ideal kent özlemiyle zamanları ve mekânları aşıyor ki, o ideal kente ulaşabilsin. Ancak her menzilde bekleyen bir eşkıya grubu, kafileyi saptırmak, kafiledekilerin azıklarını çalmak için pusuya yatmıştır. Artık umutlar tükenmiş, hayaller ve arzular bitmiş, bitkin bir ses kafileden yükseliyor: "Keşke bir Ali olsaydı, olsaydı da bizi ideal kente kılavuz- lasaydı! Zülfikâr'ıyla eşkıyadan korusa, dilinden akan fesahat ve belâgat dolu sözleriyle gönüllere doğruluğun ve adaletin pınarlarını akıtsaydı!" Ey insanlık kafilesinin yorgun düşmüş yolcuları, umudunu yitirmiş sefilleri ve ideal kent özleminin temennicileri! Ali'nin şahsı ölmüş olabilir, o aranızda olmayabilir, onun se-sini duymayabilirsiniz; ancak açın gözlerinizi; o sizden hiç ayrılmamış, o içinizde, o yanınızda. Ve siz susamışlar, şaşkınlıktasınız. O, şahsiyetiyle yaşıyor; onun sesi ve nefesi vicdanlarınızda, kılıcı akıl ve basiretinizde saklıdır.