ابوالحسن علی بن جولوغ سیستانی معروف به فَرُّخی سیستانی از شاعران نامدار پارسی‌گوی سده پنجم قمری است که در سبک خراسانی می‌سرود. سروده‌های او به ستایش شاهان و برانگیختن سلطان به عدل و بخشش اختصاص دارد. وی علاوه بر تسلط بر شعر و ادب در موسیقی نیز مهارت داشت و بدین وسیله توانست به دربار ابوالمظفر شاه چغانیان و سپس به دربار سلطان محمود غزنوی راه یابد و منزلتی والا بدست آورد. فرخی را یکی از بهترین قصیده‌سرایان ایرانی می‌دانند تا جایی که گفته‌اند سخن سهل و ممتنع در عربی خاص ابوفراس حمدانی و در فارسی خاص فرخی است. سهل و ممتنع (آسان‌نمای دشوارگفت) به سخنی می‌گویند که سرودن آن در ظاهر آسان می‌نماید، اما نظیر آن گفتن مشکل باشد. فرخی در بیان انواع احساساتی که بر عاشق دست می‌دهد چیره‌دست است. شوخ‌طبعی شاعر و گستاخی او در برابر ممدوحان خویش نیز به آثارش رونقی بخشیده‌است. روایت شده‌است که فرخی علاوه بر شاعری آوازی خوش داشت و در نواختن بربط مهارت داشت. دیوان شعر فرخی شامل بیش از چند هزار بیت است که در قالب‌های قصیده، غزل، قطعه، رباعی، ترکیب‌بند، و ترجیع‌بند سروده شده‌است. قصیده در صورت کامل خود، دربرگیرنده چهار رکن مقدمه، بیت تخلص، تنه اصلی، و شریطه یا دعا است. در دیوان فرخی سیستانی (چاپ اقبال، ۱۳۳۵)، دویست و چهارده قصیده ضبط شده که از آن میان، یکصد و شصت و شش قصیده (حدود ۷۸ درصد) چهاررکنی است و چهل و هفت قصیده فاقد مقدمه تغزلی. فرخی در قصاید بدون مقدمه‌اش از همان آغاز، مستقیم به سراغ ستایش رفته که این خلاف سنت قصیده ستایشی است. یک قصیده هم دارد که در معنی عشق سروده و فاقد مضمون مدحی است

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

دیوان حکیم فرخی سیستانی

<strong>وزارت اطلاعات و جهانگردی</strong>، یکی از وزارتخانه‌های دولت ایران بود که طبق «قانون تأسیس وزارت اطلاعات و جهانگردی»، «به منظور نظارت و هدایت امور مربوط به وسائل ارتباطات جمعی در جهت تأمین مصالح ملی و شناساندن بیشتر پیشرفت‌ها و تحولات و تمدن کشور به جهانیان، اشاعه و تحکیم مبانی ارزش های ملی در شئون سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی، بالا بردن سطح دانش و بینش عمومی و آماده‌سازی جامعه ایرانی برای قبول مسئولیتهای فردی و جمعی بیشتر و نیز توسعه صنعت جهانگردی» فعالیت می‌کرد.

<strong>تاریخچه تاسیس</strong>
پیش از این در ۱۱ تیر ۱۳۲۲، اداره کل انتشارات و تبلیغات برای انجام امور تبلیغاتی ایجاد شده بود.‌ در سال ۱۳۴۰، شورای عالی جهانگردی در اداره امور جهانگردی وزارت کشور تاسیس شد. پس از آن در ۲۷ اسفند ۱۳۴۲ «سازمان جلب سیاحان» شکل گرفت و بعد از آن در سال ۱۳۵۳ «وزارت اطلاعات و جهانگردی» نام جدید خود را گرفت. سرانجام با ادغام دو وزارتخانه‌ی «اطلاعات و جهانگردی» و «فرهنگ و هنر» در سال ۱۳۵۷ وزارت ارشاد اسلامی شکل گرفت. طبق سند تصویب این قانون مربوط به سال ۱۳۵۳، هدف از تاسیس این وزارت‌خانه،‌ «نظارت و هدایت امور مربوط به وسائل ارتباطات جمعی در جهت تامین مصالح ملی و شناساندن بیشتر پیشرفتها و تحولات و تمدن کشور به جهانیان و اشاعه و تحکیم مبانی ارزشهای ملی در شئون سیاسی ، اقتصادی اجتماعی و فرهنگی و بالا بردن سطح دانش و بینش عمومی و آماده سازی جامعه ایرانی برای قبول مسئولیتهای فردی و جمعی بیشتر و نیز توسعه صنعت جهانگردی وزارت اطلاعات و جهانگردی» عنوان شده. در ۷ خرداد ۱۳۵۸ نام وزارت اطلاعات و جهانگردی به وزارت ارشاد ملی تغییر یافت.

سازمان‌های وابسته به وزارت اطلاعات و جهانگردی
سازمان رادیو تلویزیون ملی ایران
شرکت سهامی چاپخانه وزارت اطلاعات و جهانگردی
سازمان خبرگزاری پارس
مدرسه عالی خدمات جهانگردی و اطلاعات
شرکت سهامی گشتها
شرکت سهامی تاسیسات جهانگردی
شرکت سهامی مرکز خانه‌های ایران
سازمان مراکز جهانگردی برای ورزشهای زمستانی

انتشارات وزارت اطلاعاتی و جھانگردی

انتشارات وزارت اطلاعاتی و جھانگردی

Publisher Books

Contact info

Location