سیدمحمد دامادی بر کتاب تحفه‌الاخوان فی خصائص الفتیان مقدمه و تعلیق نگاشته و همچنین کار تصحیح این اثر را نیز برعهده داشته است. وی درباره جوانمردان می‌گوید: «مبالغه نیست اگر گفته شود یکی از وجوه تجلی روح ملی ایرانیان و دوام و بقا و پایداری خصال برجسته انسانی آنها روشی  بوده است که اهل فتوت و جوانمردی ایران در عهد اسلامی در پیش گرفتند و موجبات استحکام فکری و معنوی مردم را فراهم ساختند که بیگانگان آرام آرام بساط فکر و اندیشه آنها را برمی‌انداختند. ص ۴» کتاب «تحفه‌الاخوان فی خصائص الفتیان» رساله‌ای در  فتوت و بیان حقایق ایمان است که البته بر تمسک به اهل بیت(ع) بسیار تاکید داشت. نگارنده اثر از مشایخ بزرگ سلسله سهروردیه است، اعمال و رسوم خانقاه را تحت تأثیر عوارف المعارف سهروردی و افکار امام محمدغزالی آموخته است.
نویسنده در این اثر به شرح قوای نفسانی و فضایل و رذایل اخلاق انسانی می‌پردازد. بنا به گفته مصحح کمال‌الدین عبدالرزاق کاشانی، مسلک جوانمردی را یک فلسفه اخلاقی می‌داند که عناصر آن از ترکیب آداب اسلامی و طهارت مذهبی تشکیل می‌شود و فضایل نظری و عملی اخلاق با کمال  لطافت تجلی می‌یابد. تحفه‌الاخوان مشتمل بر چهار فصل است که عبارتند از: بیان حقیقت فتوت، بیان منبع و مظهر آن، بیان مأخذ فتوت و مبدأ این طریقت، در مبادی و مبانی آن. همچنین این اثر شامل ده باب نیز می‌باشد که به ترتیب شامل: در توبه، در سخا، در تواضع، در امن، در صدق، در هدایت، در نصیحت، در وفا، در آفات فتوت و قوادح مروت، در فرق میان فتی و متفتی و مدعی می‌باشد. خاتمه کتاب نیز سه فصل را در طریق اکتساب فتوت، در خصائص اصحاب فتوت و سیر و طرایق ایشان، در خدمت و ضیافت شامل می‌شود.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

تحفه الاخوان فی‌خصائص الفتیان

هفت کشور یا صور الأقالیم، کتابى است در جغرافیاى عمومى همراه با عجایب عالم که در سال ۷۴۸ق به دست مؤلفى ناشناخته براى امیر مبارزالدین محمد (۷۵۹- ۷۱۳) از سلاطین آل‌مظفر نوشته شده است. کتاب به قلم منوچهر به فارسى ترجمه شده است. همانطور که عنوان کتاب مشهود است نام کتاب هفت کشور است که نام عربی آن صور الأقالیم است که به معنی هفت اقلیم یا کشور یا سرزمین است و مربوط به جغرافیای عمومی جهان است و مباحث آن به عجایب عالم می پردازد.این کتاب نویسنده ناشناس دارد یعنی مشخص نیست نویسنده و مولفش کیست فقط تاریخ ان تعیین شده که به سال هفتصد چهل و هشت کتابت شده.این کتاب درسال هزار و سیصد و پنجاه و سه توسط انتشارات بنیاد فرهنگ ایران به تصحیح منوچهر ستوده به چاپ رسید.در ابتداى کتاب مقدمه مفیدى آمده است. متن کتاب؛ مشتمل بر دو باب است که در باب اول در دو فصل، به ذکر زمین، مساحت آن، ذکر آفاق جنوبى و خط استوا و در باب دوم، در هفت فصل به ذکر اقالیم پرداخته است. این کتاب پر از مطالب تازه درباره شمال ایران است و اطلاعات با ارزش فراوانى درباره افریقا دارد که منبع آنها کتب جغرافیایى عربى است که اصل آنها به دست ما نرسیده است. اثر حاضر، کتابى است کم حجم و مشغول‏ کننده و مبیّن درک عمومى و معتقدات زمان تحریر آن.
<strong>عناوین اصلی کتاب شامل:</strong>
فهرست مطالب‌؛ سرآغاز؛ مقدمه‌؛ متن کتاب‌؛ تصحیحات و تعلیقات‌؛ فهرست عمومی‌

هفت کشور یا صور الاقالیم

نامه های پراکنده قائم مقام فراهانی
نامه های مربوط به ماموریت  گریبادوف درایران ومسائل دیگردررابط ایران وروسیه
به کوشش د کتر جهانگیر قائم مقامی
نیاد فرهنگ ایران وابسته به زارت فرهنگ وآموزش عالی

خش نخست این کتاب در سال ۱۳۵۷ خورشیدی انتشار یافت. اینک بخش دوم آن تقدیم خوانندگان محترم و محققان تاریخ و ادب ایران می گردد. اگرچه در بدو امر طرح کلی تنظیم “نامه های پراکنده قائم مقام ” مبنی بر این بود که مجموع آن نامه ها با حواشی و توضیحات در پنج جلد تدوین و عرضه شود . ولی به جهاتی که بالفعل از ذکر آنها می گذریم قرار براین شد بقیه نامهها، چه آنها که حواشی و توضیحاتشان تهیه شده و چه آنها که بدون توضیحات و حواشی هستند ، یکجا و دریک بخش انتشار یابد. لیکن اجرای این طرح نیز در عمل با مشکل دیگری مواجه گردید و آن افزونی صفحات و حجیم شدن کتاب بود که به سبب آن ناگزیر به تقسیم کتاب به دوجلد شدیم و بنابراین ضرورت ، آنچه از نامه ها که حواشی آنها فراهم شده بود و خوشبختانه کلا” مربوط به یک موضوع هم می شود در این جلد (۶۰نامه) و بقیه بدون حواشی و توضیحات (۲۲۷نامه ) در جلد دیگر عرضه می گردد
و اما آنچه در این بخش از مجموعه نامه های پراکنده قائم مقام ازنظر خوانندگان محترم میگذرد ، ازنظر کلی شامل دو قسمت متمایز از یکدیگر است….

&nbsp;

نامه های پراکنده قائم مقام فراهانی/ بخش دوم

ترجمه‌ای کهن از تعدادی از سوره‌های قرآن کریم، اثر مترجمی ناشناخته است و احتمالاً در ابتدای قرن پنجم هجری کتابت شده است. شیوه ترجمه، تحت‌اللفظی و نثر آن، کهن پارسی متعلق به گویش خراسانی است. این ترجمه به همت علی رواقی به طبع رسیده است.

این ترجمه کامل نیست و در حدود نیمی از قرآن (تا ابتدای سوره مریم) در این ترجمه افتاده است و مانند بسیاری از ترجمه‌های کهن، تحت‌اللفظی است و یک‌به‌یک کلمات ترجمه زیر الفاظ قرآنی نوشته شده‌اند. نثر موجود در آن همان طور که مصحح در مقدمه آورده است، احتمالاً به اوایل قرن پنجم هجری مربوط می‌شود. کم‌وبیش افزوده‌هایی به‌صورت توضیح در این ترجمه به چشم می‌خورد که غالباً در مورد مرجع ضمایر یا مشارالیه‌های محذوف می‌باشد و از اصل ترجمه تفکیک نشده است، اما هیچ‌گونه تفسیری در آن به چشم نمی‌خورد‏.

علی رواقی در مقدمه کتاب چنین می‌نویسد که به قطع نمی‌دانیم کار ترجمه این متن در چه نقطه‌ای یا حوزه‌ای سامان گرفته است، اما طبق تحقیقات آقای آذرتاش آذرنوش این ترجمه در خراسان نگارش یافته و شدیداً تحت تأثیر گویش محلی آن سامان است‏.

با توجه به اینکه زمان نگارش این ترجمه بسیار پیش از زمان حاضر می‌باشد، لغات نامأنوس زیادی در آن به‌کار رفته است که از لحاظ عرف محاوراتی غیرکاربردی است. این ترجمه از لحاظ مطابقت ترجمه با اصل کلام الهی بسیار دقیق است و برای بسیاری از واژه‌های عربی، مفردات مناسبی آورده شده است. روش ترجمه تحت‌اللفظی به‌صورت یکنواخت در سراسر ترجمه حفظ شده است.

ترجمه قرآن موزه پارس

نهادی تحقیقاتی و انتشاراتی در ایران، تأسیس‌شده در ۲۵ مهر ۱۳۴۵ش. تأسیس این بنیاد به‌ همت پرویز ناتل خانلری و برای حفظ میراث مکتوب ایرانی، اشاعه و در دسترس قرار‌دادن آن‌ها بود. زیرا کتاب‌های خطی کهن فارسی بعضی منحصربه‌فرد و پاره‌ای دیگر در نسخ کم‌شمار در کتابخانه‌های جهان پراکنده‌اند و به‌آسانی در دسترس نیستند و دانشجویان و حتی استادان و ارباب ذوق از دیدن آن‌ها محرومند. این کتاب‌ها که پایه‌های زبان فارسی بوده و دیدن و خواندن مکرر و آشنایی مداوم با آن‌ها از ضروریات است، باید در دسترس همۀ ارباب ذوق و پژوهندگان قرار گیرد. با توجه به این‌که چاپ و نشر این گونه آثار برای بخش خصوصی سودآور نیست، خانلری در اسفند ۱۳۴۲ درصدد برآمد تا مؤسسه‌ای را برای این منظور تأسیس کند. لذا اساسنامه‌ای برای آن نوشت و این مؤسسه پس از آن‌که در اواخر سال ۱۳۴۳ فرمان تأسیس آن صادر شد با نام «بنیاد فرهنگ ایران» در سال ۱۳۴۴ شروع به‌کار کرد. اعضای مؤسس بنیاد پنج نفر بودند و بیست ‌نفر هیئت امنای بنیاد را تشکیل می‌دادند. با پیروزی انقلاب اسلامی، این مؤسسه تعطیل و به جای آن نهادهای مختلفی با همین هدف تشکیل شد که از آن جمله می‌توان به مرکز نشر میراث مکتوب اشاره کرد. این مرکز تاکنون بیش از ۱۵۰ کتاب خطی فارسی را تصحیح و چاپ کرده است.

بنیاد فرهنگ ایران

بنیاد فرهنگ ایران

Publisher Books

Contact info

Location