شفاعت دا دی چې د خدای رحمت، بخښنه او فضل د خدای د اولیاوو او د هغه د غوره بندګانو له لارې خلکو ته ورسیږي او دا د حیرانتیا خبره نه ده. لکه څنګه چې د خدای لارښوونه چې د خدای له نعمتونو څخه ده، د هغه د پیغمبرانو او سپیڅلو کتابونو له لارې په دې نړۍ کې خلکو ته رسیږي، د خدای بخښنه هم د قیامت په ورځ ګناهکارانو ته رسیږي، او دا امکان نلري چې د هغه بخښنه د هغه د نیکو بندګانو له لارې راشي. د قيامت ورځ هم ورته رسېږي. ځکه چې خدای د دوی دعاګانې په دنیوي ژوند کې د بښنې لامل ګرځولې او دا ټکی د قرآن په آیتونو کې روښانه شوی دی.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

is suggested

Rate

View

Votes

په دنيا کښې و اخرت کښې شافعان

آیاد پيغمبرانو د نښو نښانو تبرک او د هغوي د قبر عبادتځاي ګرځول شرک دے؟

تبرک په دیني او فقهي مسائلو کې له دیني مشرانو او د هغوی د اړوندو شیانو څخه د خیر غوښتلو معنی لري. وهابیان دا شرک، بدعت او حرام ګڼي، خو ټول شیعه علماء او ځینې سني علماء یې حلال او مستحب ګڼي. شيعه علماوو د تبرک د جواز لپاره له قرآن، سنتو، احاديثو او له شرعي احاديثو څخه دلايل وړاندې کړي او د وهابيت دلايل يې رد کړي دي.

د پيغمبر اکرم(ص) نښو نښانو سره توسل

له خورا جنجالي دیني موضوعاتو څخه دی چې له پخوا راهیسې د پوهانو لخوا بحث شوی دی. ايا انسان په بشپړ ډول په خپلو اعمالو مجبور دى او هر هغه څه چې له ده سره کيږي د الهي تقدير پر بنسټ وي او هيڅ انتخاب نه لري؟ یا برعکس، هغه په ​​بشپړه توګه آزاد دی او هر څه د هغه په ​​اختیار کې دي، او خدای هیڅکله د هغه په ​​​​کار کې مداخله نه کوي او د انسان د خوښۍ په حدودو کې د هیڅ ډول واک څخه ګټه نه اخلي؟!
ځينې يې د تقدير د نظريې پلوي دي او ځينې يې د دويمې نظريې پلوي دي، چې دوی ته پلاوي وايي.
هغه څه چې د دولسمې پیړۍ شیعه عالمان، د فقهاوو، فقهاوو او فیلسوفانو په شمول، هغه نظریه ده چې د معصومو امامانو له روایتونو څخه اخیستل شوې ده، او دا د تقدیر د نظریې او د سنیانو د حکم تر مینځ یو څه دی.

په دې كتاب كې له ګڼو آيتونو او احاديثو څخه د تقدير، وفرمايل او آزادۍ په اړه څېړنه شوې ده، د كتاب په يوه برخه كې د اطهر له امامانو څخه روايتونه د قضا او قدر په اړه

جبر، تفویض، اختیار، قضا او قدر

د اسلام ارزښت او اخلاقي نظام جامع، عمومي او ټول شموله دی. که کوم څېړونکی د اخلاقو د کتابونو په منځ کې ساده څېړنه وکړي، ښه به پوه شي چې په ډېرو مکتبونو کې د ارزښتونو دایره تنګ او محدوده ده او تر ډېره په هغو اخلاقي ارزښتونو پورې محدوده ده چې په ټولنیز چاپېریال کې پورته کېږي. په ډېرو مکتبونو کې، یا د انسان او خدای ترمنځ د اړیکو مسله نه راپورته کیږي، یا دوی یوازې د انسان او خدای ترمنځ په اړیکو کې ټول ارزښتونه پورته کوي او د نورو سره اړیکې د ارزښت ضد ګڼي. خو په اسلام کې ټولې مناسبې او ګټورې اړیکې په نظر کې نیول شوي، د انسان او خدای اړیکې، له خلکو، له ځان، کورنۍ، ټولنې او حتی نړیوالو سره اړیکې، ټاکلي او ټاکلي ارزښتونه لري. يعنې د انساني ژوند هيڅ داسې مسله نشته چې د اسلام له اخلاقي ارزښتونو نه پوښتي. کله چې یو انسان له خپل وینې دښمن سره لاس او ګریوان وي، یعنې په داسې حالت کې چې په هیڅ نړیوال دود کې یې اخلاقي ارزښت نه وي، اسلام یو اصول، قانون او اخلاقي ارزښت لري. که ته له دښمن سره تر مرګه پورې جنګېدې او په وروستۍ شېبه کې چې دښمن د تباهۍ پولې ته ورسيد، هغه تاته امانت درکړی چې يو چا ته يې وسپارئ او تا هغه قبول کړ، نو په هيڅ ډول د خيانت حق نه لرې.

د اسلام دحقیت اوبرتري اخلاقي دلائل

تصوف يا درويش د نفس د پيدايښت او د نفس د حقيقت او کمال ته د رسيدو لپاره د غيبت پريښودلو په آداب ولاړه طريقه ده. د تصوف معنی د پشمینه اغوستل دي او د صوفیانو نوم د دوی د وړیو جامو او د عرفان له نښو څخه دی. تصوف تر ډېره د دنيا د پرېښودو له رواجونو سره تړاو لري. پداسې حال کې چې تصوف د روحاني چلند یو جامع او مطلق ښوونځی دی او تصوف پکې شامل دی، او په ځینو مواردو کې، تصوف د "انفرادي" چلند څخه غوره ګڼل کیږي.
په بل عبارت، تصوف د باطني اخلاقو طریقه ده. د تصوف په تعريف کې بېلابېل نظرونه څرګند شوي دي، خو اصول يې په داسې طريقه ولاړ دي چې د نړۍ خالق وپېژني، د خلقت حقايق کشف کړي او د کامل انسان او حقيقت تر منځ د تصوف او باطني عمل په وسيله اړيکې پيدا کړي. او نه د منطقي استدلال له لارې. د هغې موضوع د ځان د متمرکز کیدو او فنا کیدو او د وجود له خالق سره یوځای کیدل دي. د تصوف لاره دا ده چې د نفس د کنټرول او د دنياوي ګټو او نفس تنګي د پريښودلو په خاطر په مختلفو دورو کې داخل شي لکه د پرمختګ له مرحلې (وادي) څخه لوړو مرحلو ته د تللو او د عطار د اوومې دره.
ظاهراً د صوفي کلمه چې د پشمینه اغوستونکي معنی لري، په ځینو اسلامي هیوادونو کې په ځانګړې توګه د هجري په دوهمه میلادي پیړۍ کې عام شوه. هغه کسان چې په دویمه پېړۍ کې صوفیان بلل کېدل، کوم ځانګړی ټولنیز سازمان، مکتب، فکري او عرفاني نظام نه درلود؛ په بل عبارت، د خانقاه تنظیم او د مرید او مرادي (استاد او شاګرد) ترمنځ اړیکه او د صوفیانو ځانګړي دودونه او رواجونه او همدارنګه هغه فکري او عقیدوي سیسټم چې د

تصوف او عرفان

محترمو مسلمانانود اسلام د مقدس دين له محاسنو او ښیګڼو څخه اول دادئ چي اسلام د انسان د ويني او ژوند په بې مثاله ډول سره احترام او قدر کوي ، ترداسي حده چي اسلام د هغو فاسد و أغراضو په خاطر هیڅ کله د انسان د ويني د تویولو اجازه نه ورکوي کوم چي له اسلام څخه پرته نور اسماني تحريف سوي مذهبونه او يا غير اسماني مذهبونه د هغو فاسد و أغراضو د لاس ته راوړلو په سبب د انسانانو د ويني توبول جائز بلكي ضرور كني.
ځکه اسلام دانسان په تمدني حقوقو کښي دانسان دجان اوخون تحفظ ترټولو حقوقو أهم او ضروري حق بولي ،اودانساني خون داحترام په لاره کښي ترټولو اجتماعي فريضور ومبنى فريضه دا بولي چي يو انسان دبل انسان دروح او ژوند احترام ولري ، اودهغه وژوند ته هر قسم وده ورکړی او انسان باید ضرور دیل انسان دژوند له مخالفو لارو سره هيڅ تعلق ونه ساتي
بلکي نه تنها دا چي اسلام صرف یو انسان د بل انسان د ويني له تویولو راګرځوي ، اسلام هر انسان د خپل ژوند پر تحفظ لازيات مكلف بولي. دا ځکه چي د انساني جامعې ټول حقوق او ټول فرائض د انسان پر ژوند موقوف دي.
همدا سبب دئ چي اسلام یو انسان د بل انسان له ضرر رسولو بي احترامي کولو او د هغه د حقوقو له ضائع کولو په پوره ټینګار او تأكيد منع کوي.
البته اسلام د انسان د نفس ، مال او ناموس قدر او ارزښت مطلق العنان نه دئ بللئ، بلکي د هغه لپاره يې حدود وضع کړيدي ، تر څو چي انسان په هغو حدودو کښي داخل وي نو د هغه نفس ، مال او ناموس احترام لري.
بالمقابل که یو انسان له هغو حدودو څخه خارج شي ، نو بيا دده نفس ، ناموس او مال هدر او بې ارزښته بولي. خو تر کومه حده چي د انسان د ژوند او د هغه د ژوند د ټولو حقوقو تحفظ کوي ، او په کوم ډول يې کوي ؟ هغه پرته له اسلامه په بل تهذيب كښي نه درك سوي او نه شویدي، او نه به يې درك وشي، او نه به د نړۍ په عقل کښي ( که چيري له تعصب او عناد څخه صرف نظر شي او صحیح تدبر وكړي ) پر همدغه تحفظ باندي اعتراض پیدا نه شي . او نه به تر هغه
حد پورته چي اسلام د انسان د ژوند د خوندي ساتلو په لاره کښي ټاکلی دی ، بل حد او اندازه روا ويولي. اسلام نه يوازي د انساني نفس احترام لري، بلکي د هر جاندار حیوان و نفس او ژوند ته په خپلو ارزښتناکه حدودو کښي قدر او أهميت وركوي.

محاسن الإسلام د اسلام د مقدس دین ښېګڼي

په دې كتاب كې به په بشپړه توګه روښانه شي چې د اهل بيتو او د اهل سنتو د پيروانو تر منځ د اختلاف مهم ټکي د دوى په مشهورو كتابونو كې ريښې لري او څه دي؟ شيعه وايي چې په دې قضيو کې د سني په کتابونو کې څرګند دليل شته او د يوه ازاد فکر سني عالم په وينا:( شيعه د خپل مذهب ټول اصول او څانګي زموږ له کتابونو سره ثابتوي.)
د شیعه ځوابونو د کتاب تر ټولو مهم عنوانونه وايي:
لومړی باب: قرآن له هر ډول تحریف څخه پاک دی
دوهم فصل: تقیه په کتاب او سنت کې
دریم فصل: د صحابه کرامو عدل
څلورم باب: د مشرانو د قبرونو زيارت
پنځم فصل: لنډمهاله طلاق

شيعه ځواب ورکوي

الهیات او عقیدې

په دې کې شک نشته چې په قرآن کریم کې د هغو آیتونو بشپړ او جامع مثالونه دي چې ایمان، جهاد، هجرت، اخلاص، یقین، ښو اخلاقو، نیکو اعمالو، د شپې عبادت، رښتینولي، وفاداري، سخاوت، سخاوت او داسې نور ذکر شوي دي. د اهل بیت علیهم السلام سوله ده لکه څنګه چې موږ په شیعه او سني کتابونو کې وینو. دا خبره تر دې حده ثابته ده چې شيعه او سني دواړو د علي (عليه السلام) په اړه د نازل شويو آيتونو او د اهل بيتو په باره کښې د نازل شويو آيتونو تر عنوانونو لاندې کتابونه ليکلي دي.
قرآن کریم د پیغمبر صلی الله علیه وسلم په اړه په واضح او فصیح ډول خبرې کړي دي چې د اهل بیت علیهم السلام د وجود اصل، ریښه او بنسټ دی.

قرآن کریم د اسلام د ستر پیغمبر صلی الله علیه وسلم د عظمت او شخصیت په هکله په واضح ډول فرمایي: «إِنَّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ...»بېشکه خدای او د هغه پرښتې پر پېغمبر صلی الله علیه وسلم درود او رحمت لېږي....د احزاب آیت ۳۳

اهلبیت علیهم السلام په قرآن کښې

څوارلس معصومین د پیغمبر اکرم (ص)، حضرت فاطمه (س) او دولسو شیعه امامانو لقب دی چې د شیعه ګانو په نظر له هر ډول ګناه او خطا څخه پاک دی.

هغه ګران بیه میراث چې اهلبیتو (ع) له خانه وروسته پریخے دے او د هغوي لارویانو هغه له ورک شونې څخه ساتلے دے د مکتب یوه کامله بيلګه ده چې د اسلامي علومو بيلا بيلې خانگې لري او د علم ډير تږي یې له دي چيني خروب کړي دي او داسي عالمان او پوهان یې اسلامي امت ته ورکړي دي چې د اهلبیتو(ع) د علمونو په رڼا کې په اسلام باندې د بیلا بیلو سوالوتو، شيهو فکري یې لاریو خواب ورکړي او په تېر شوي پيړيو کې يې د سوالوتو د تولو ته ښه خوابونه او د مشکلاتو د حل لاري شودلي دي. د اهلبیتو(ع) تريوالۍ غونډې - لپاره د دې چې دا ذمه واري يې اختسې ده - د رسالت له حريمه او د حقو اعتقاداتو نه دفاع ته وړاندی شوی ده. هغه حقیقتونه چې د بیلا بیلو فرقو مذهبونو او د اسلام مخالفو خلکو همیشه د هغې به مخالفت کې کوښښ کړے دے. د اهلبیتو نړیواله غونډه په پاکې لارې کې، خان د اهلبيتو(ع) د ریښتني لارویانو او شاګردانو څخه ګني، هغه شاګردان چی همیشه دي تهمتونو لرې کولو ته تیار وی او دا کوښښ کوي چې په هره زمانه کې د زمانی د غوښتو مطابق د دې جنګ په لومړي سر کې پاتي شي. هغه تجريې چې په دې بڼه د اهلبیتو(ع) د مکتب د پوهانو په کتابونو کې ذخیره شوې او راتولي شوي دي، د هغې مثال نه ملاویږي. خکه تجريې او دلیلونه چې ټول د عقل سره سم او له بې ځايه تعصبه پاک دي، متخصصان او پوهان او عاقلان داسې مخاطب کوي چې د هغوي عقل او پاک فطرت دا دليلونه ومني او قبول يې کړي.
د اهلبیتو (ع) نړیوالې غونډې دا کوښښ کړے دے چې د دې تجريو نوې توک، د دې زمانې د محققانو، لیکوالانو او د هغه کسانو چې د اهلبیتو(ع) قبول کړے دے، کتابونه چاپ کړي او د حقيقت د چينې تږو ته يې

د اسلامي عقایدو اصول (د څوارلسو معصومو (ص) ژوند ته یوه کتنه)

امام علی نقی علیه السلام

د نبوي غزاګانو لړۍ مي د بېشماره عالي مقاصدو ،  منافعو او ګټو په خاطر وتاسي محترمو ته پيل کړه ، چي يوه برخه د هغو مقاصدو په دې شرحه ده  :
اول     :  چي مسلمانان پدې په ښه توګه پوه سي چي په اسلام کښي د جهاد او غزا مشروعيت د څه مقصد لپاره سوئ دئ ؟  .
دوهم   :    چي مسلمانان له دې څخه اګاه سي چي مسلمان د خپل دين د حفاظت دپاره ، او دارنګه د دين د دښمنانو د شر او فساد د شنډولو او خنثاکولو دپاره څه مسؤليت لري او څونه پدې لار کښي بايد زړه ور ، دلاور او فداکاره وي .
دريم     :    چي د دين  د دُښمنانو د داسي ناروا اعتراضو جوابونه د هر مسلمان په ذهن کښي قرار ونيسي چي دوۍ وايي چي اسلام يو خونريزه مذهب دئ او ويني تويول يې مقصد دي ، او د وينو تويولو له لاري په جامعه کښي و خپلو أهدافو ته ځان رسونکئ دئ  .

دنبوي غزاګانو لړۍ

په دې کتاب کې د اسلام د پیغمبر (ص) د ژوند څلور پړاوونه ذکر شوي دي:
لومړی د اسلام د پېغمبر (ص) د پيدايښت او د هغه د پيدايښت په وخت کې يوه نامعلومه او نادره اضطراب رامنځته شوه.
دوهم: د هغه د مبارک وفات واقعه ذکر شوې ده.
دريم: د پاکي د مبارکې دورې شرعي احکامو ته او د اسراف په هکله شرعي احکام.
او څلورم، دا د اسلام د پیغمبر د عظمت په اړه نادر او مستند معلوماتو ته اشاره کوي.
محترمو وروڼو په یاد ولرئ چې دا الفاظ له معتبرو او معتبرو کتابونو لکه البدایة والنعیح، سیرت بن هشام، شرح الطبري، محمد رسول الله صلی الله علیه وسلم او د رسول الله صلی الله علیه وسلم څخه اخیستل شوي دي. . ]، الحوي [د امام سیوطي لپاره] او داسې نور).

Islamic sources

الهیات او عقیدې

امام علی نقی علیه السلام

پيغمبر صلی الله علیه وآله وسلم

امام علی علیه السلام

امام موسی کاظم علیه السلام