Ислом охирин дини тавҳид ва Иброҳим аст. Паёмбари ин дин ҳазрати Муҳаммад (с) аст, ки Қуръонро ба воситаи ваҳй аз ҷониби Худованд ба инсоният овардааст. Даъват ба Ислом дар соли 610 милодӣ дар Макка, воқеъ дар нимҷазираи Арабистон оғоз шудааст. Рушди рӯзафзуни ислом пас аз ҳиҷрати Паёмбари Ислом ба шаҳри Мадина оғоз ёфт. Ба эътиқоди мусалмонон, ҳазрати Муҳаммад (с) охирин паёмбари илоҳӣ ва Ислом охирин дин аст.
Қуръон ва суннати Паёмбари Ислом (с) ва имомҳо сарчашмаи аслии шинохти эътиқод ва равишҳои динии ислом мебошанд. Ба эътиқоди мусалмонон, дар Қуръон ҳеҷ дурӯғ ва иштибоҳ вуҷуд надорад ва аз замони нозил шуданаш бетағйир боқӣ мондааст. Суннат инчунин гуфтор ва рафтори паёмбар ва имомонро дар бар мегирад, ки дар шакли хаттӣ аз насл ба насл интиқол ёфтаанд.
Муҳимтарин рукнҳои динии ислом тавҳид, нубуввати Паёмбари Ислом (с) [изоҳи 1] ва қиёмат мебошанд. Фармонҳои амалии ислом ба се гурӯҳ тақсим мешаванд: ибодат, ахлоқ ва аҳкоми шаҳрвандӣ ва иҷтимоӣ. Муҳимтарин ибодатҳо дар ислом намоз, рӯза, хумс, закот, ҳаҷ ва ҷиҳод мебошанд. Бахши умдаи маъхазхои исломй ба муоризи ахлоки неку бад ва роххои амалии расидан ба камолоти ахлокй бахшида шудааст. Тавсияҳо оид ба эҳтироми ҳуқуқи дигарон ва дастур оид ба танзими муносибатҳои иҷтимоӣ ва оилавӣ аз таълимоти ахлоқии ислом мебошанд. Ислом низ барои бисёре аз масъалаҳои рӯзмарра фармудааст; Мавзӯъҳое чун никоҳ, талоқ, хариду фурӯш, иҷора ва ҳукме, ки дар китобҳои фиқҳ таҳти унвони муомилот ҳукми онҳо баён шудааст.
Дар дини ислом ду мазҳаби асосӣ ва асосӣ - шиа ва сунни вуҷуд дорад, ки ҳар яки онҳо ба фирқаҳои зиёде тақсим шудаанд. Муҳимтарин тафовут миёни ин ду дин масъалаи имомат ё вориси Паёмбари Ислом (с) аст; Илова бар ин, дар баъзе масъалањои эътиќод ва њукм низ аз њамдигар тафовут доранд.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Мабодии Ислом

<p style="text-align: center;">Қуръон (арабӣ: القرآن) китоби муқаддаси дини ислом аст ва дар эътиқоди мусалмонон каломи Худои ягона бо номи аслии "Аллоҳ" аст, ки аз ҷониби Ҷабраил ба паёмбари Худо (с) нозил шудааст. Ислом, Муҳаммад ибни Абдуллоҳ. Мусулмонон Қуръонро бузургтарин мӯъҷизаи Муҳаммад ва равшантарин далели нубувватии ӯ медонанд. Қуръон сарчашмаи асосии ваҳй дар ислом буда, ба забони арабии классикӣ навишта шудааст. Вожаи Қуръон ба маънои “хондан” ва “хондан” аст ва маъмулан мусалмонон аз он бо унвонҳое чун “Қуръони карим” ва “Қуръони ҷодуӣ” истинод мекунанд. Қуръони карим ба 30 қисм тақсим шуда, аз 114 сура иборат аст. Ва он дар арабӣ аст.</p>

Тарчумаи Куръони Карим

<p dir="ltr">Бахотири аҳмияти нашри  Қуръон дар байни мусалмонон мо ин матни Қуръони Карим бо забони тоҷикиро бо ин ки, мутарҷим ва ношири ин мушахас нест барои Шумо қарор додаем.</p>

Қуръони Карим бо забони тоҷикӣ

Тарҷумаи Қуръон аз Тафсири мухтасари Хатлонӣ  бо шарҳи вожаҳо ва калимаҳо.

Бахотири аҳмияти нашри Қуръон дар байни мусалмонон мо ин матни Қуръони Карим бо забони тоҷикиро бо ин ки, мутарҷим ва ношири ин мушахас нест барои Шумо қарор додаем.

Тарҷумаи Қуръон Аз Тафсири Мухтасари

Ин китоб муштамил аз пурсишу посух  дар робита ба масалаҳои акидатӣ мебошад.

Заруриёт

Муаллифи ин китоб дар бораи чи гуна пайдо шудани хислатҳои нохуши ғурур ва такаббур дар ҳастии башар ва иллатҳои нохушиҳо дар доми фиреби шайтон ва роҳҳои мубориза бо онҳо баён кардааст. Ҳадаф аз муаллифи некӯкор ва тавонои китоб ин аст, ки хонанда метавонад бо дақиқ шинохти зуҳуроти фиребанда ва парҳез аз онҳо ба сӯи камол ва озодӣ қадам гузорад ва дар баробари ҳеҷ мавҷуди беарзиш зону нарезад ва забони ситоиш, шукр ва нола накушояд, магар барои Худои тавоно. Вай бо ифодаи равшан нуксон ва норасоихоеро, ки боиси ифтихори табакахои гуногуни одамон мегардад, оварда, роххои табобати онхоро нишон медихад. Мавзӯи бобҳои мухталифи китоб инҳоянд: нофармонӣ аз амри Худо дар ҳоле ки эътироф ба Ислом, баёни гурўҳҳои мағрур ва навъҳои онҳо, уламои фиребхӯрда, мухлисони ғурур ва гумроҳ, сармоядорони гумроҳ ва сӯфиёни мағрур.

&nbsp;

Кашфи сабабҳои ғуруру фиреб дар инсон

Сайд Қутб аз ҷумлаи мутафаккирини барҷастаи ҷаҳони Ислом ба шумор меравад. Таълифоти ӯ чашмони бисёре аз мардуми дунёро боз кард ва ба ояндаи дурахшон онҳоро ба умед сохт. Китобе, ки дар имрӯз дар даст дорем, яке аз гаронбаҳотарин асари ин марди фарзона ба шумор меравад. Вақто Сайд Қутб ба эъдом маҳкум шуд, хоҳари ҷигарбандаш, ки аз шунидани ин хабар парешон буд, ашкрезон пеши Сайд омад ва ӯ хоҳиш кард, ки бо як калима ва он ҳам узрхоҳӣ ва изҳори пушаймонӣ кардан аз кардаҳои хеш, худро аз марг наҷот диҳад. Локин як калима дар назди Сайд маънои эътироф ба тоғут ва тоғутиёни замон ва имзо намудани қавонини золимона ва куфри башарӣ ва зери суол бурдан хуни ҳазорон шаҳиде, ки дар зери тозиёнаи ҷаллодон ҷон аз даст доданд, дошт. Бинобари Сайд инро рад кард ва ба хотири оромиши хотири хоҳараш ин номаро ба ӯ навишт, номае, ки аз дил бармехезад ва бар дил менишинад, номае дарси ҳиммат ва шаҳомад бар инсонҳо медиҳад...

Маргу зиндагӣ

Ношири номаълум китоберо дар бар мегирад, ки ношираш маълум нест ва ё номаш дар китоб зикр нашудааст.

Ношири номаълум

Ношири номаълум

Publisher Books

Contact info

Location