Ünlü Vahabi Alim Huzeyfi:
Şialar İslam Dinin Dışındadırlar!
Mescid-i Nebi imamı Huzeyfi, Şialara hakaret ederek Şiaların İslam dinin dışında olduğunu ve imam zaman Hz. Mehdi’nin (a.s) Şiaların bir uydurması olduğu iddiasında bulundu.
Ehlibeyt Haber Ajansı ABNA- Suudi Arabistan’ın ünlü vahabi alimlerinden ve Mescid-i Nebi imamı Şeyh Ali Hüzeyfi, dün kılınan
Cuma namazı hutbesinde Arabistan’ın doğu bölgesinde yaşanan son olayları değerlendirerek, şiddetli bir şekilde Şialara ve imam Mehdi’ye (a.s) saldırdı.
Şialara Rafizi diye hitap eden Huzeyfi, hakaretler yağdırdığı hutbesinde şunları söyledi: “Şialar rafizidir ve İslam dininin dışındadırlar. Eğer kendi imamları (Hz.)Hasan Askerinin oğlu yani Eba Salih’in taraftarlığını yapmak istiyorlarsa en iyisi onun yanına gitmeleridir.”
Peygamber Ehlibeyti’nin (s.a.a) Şialardan uzak olduğunu iddia eden Vahabi Huzeyfi, İran’ı kast ederek yabancı bir ülke gençleri isyana davet edeceğine kendi millet ve toplumunun ıslahı için uğraşması daha iyi olur.
Şiaların kan ve namusunu helal bilen zamane haricilerinin başlarından olan Selefi Huzeyfi Arabistan Şialarının tüm haklara sahip olduğunu iddia ederek şunları söyledi: “Şialar, mevcut fiili hükümette vatandaşlık haklarına tam
olarak sahiptirler ve bu devletin nimetlerinden hadsiz hesapsız olarak yararlanmaktadırlar! Bunun en önemli kanıtı önceki hükümetteki durumlarıdır.”
Mescid-i Nebi gibi İslam’ın en kutsal yerlerinden birinin imamı olan Huzeyfi, Suudi Arabistan’ın Bahreyn’in içişlerine karışıp mazlum
Şiaları katletmesine değinmeyerek şu çelişkili açıklamalarda bulundu: “İslam Konferansı Örgütü, İslam diniyle bağdaşmayan girişimlere son vererek üye ülkelerden başka ülkelerin içişlerine karışmamalarını istemeli ve öteki ülkelerin istiklal ve bağımsızlıklarına saygı duymalıdır!”
Daha sonra Arabistan rejiminin Bahreyn’in içişlerine karışmasını savunarak şunları kaydetti: “Bahreyn olaylarının devam etmesinin sebebi bazı ülkelerin (İran’ı kast etmektedir) bu ülkeye müdahale etmesinden kaynaklanmaktadır. Bahreyn hükümeti de Arabistan hükümetinden kriz ve kaos içinde bulunan ülkesini düzlüğe çıkarması için müdahale etmesini istedi!”
Şeyh Ali Huzeyfi, Bahreyn diktatörü El Halife’nin ülkedeki savunmasız mazlum Şiaları katletmesini görmezlikten gelerek Arabistan halkının gösterilerini eleştirerek şunları söyledi: “İslam ümmeti alimleri Arabistan’da yaşanan isyan girişimlerini şiddetli bir şekilde kınamalıdır!”
Bilindiği gibi geçtiğimiz Salı günü Arabistan’ın doğu bölgesinde yer alan Awamiye kentinde Şia halkla Suudi Arabistan rejimi güvenlik güçleri arasında çıkan arbedede 14 kişi yaralanmıştı.
Vahabi medya kuruluşları ve Vahabi ulemalar bu olayların etnik olduğunu göstermeye çalışmakta ve ülkede yaşayan Şialara karşı uygulanan baskıların daha da arttırılması için oldukça yoğun çaba sarf etmekte.

Common title

View

Ünlü Vahabi Alim Huzeyfi:

Vahabi Müftü
Namaz Kılmayan İş Arkadaşlarınızı Öldürün!
Suudi Vahabi Müftülerden Şeyh Salih el Fevzan, namaz kılmayanlar ve onlar karşısındaki Müslümanların tutumu hakkında kendisine yöneltilen bir soruya ‘bu kişilerin uzaklaştırılmasının ve eğer tövbe etmezlerse öldürülmelerinin farz! olduğu iddiasında bulundu.
Ehl-i Beyt Haber Ajansı ABNA- Vahabi müftülerin en son yayınladıkları fetvalarında namaz kılmayan kişilerin öldürülmelerinin gerektiği ve eğer tövbe etmezlerse öldürülmelerinin farz olduğu fetvası yer aldı.
El Arabiye haber sitesi Vahabi Müftü Şeyh Salih el Fevzan’ın, namaz kılmayan kişilerin öldürülmesi gerektiğine dair fetvasını internet sitesinde yayınladı.
El Arabiye’nin belirttiğine göre Şeyh Fevzan bu fetvayı ilk olarak 2009 yılında Youtube sitesinde yayınladı daha sonra Şeyh Fevzan’ın sevenleri tarafından bu fetva internet ortamında yayılarak geniş bir kesimin eline ulaşması sağlandı.
Suudi Arabistan Yüksek Alimler Kurulu üyesi olan bu vahabi müftü kendisine sorulan bu soruya şu cevabı verdi: “Kulluk ve küfrün arası namazı terk etmektir’ hadisi gereği namaz kılmayan biri Müslüman değildir. Namaz kılmayanların kafir olduklarına dair Kur’an ve sünnetten oldukça fazla delil ve kanıt vardır!
Vahabi Müftü Şeyh Salih el Fevzan’a, namaz kılmayanlara karşı Müslümanların tutumu ne olmalıdır’ sorusuna Vahabi alim şu cevabı verdi: “Onu uzaklaştırmak gerekir, hatta bilakis eğer tövbe etmez ve namaz kılmazsa onun öldürülmesi farzdır!...
eğer tövbe etmez ve namazı terk ederse öldürülür… bu tür insanların istihdamı yanlış bir şeydir, zira kafirler (bu tür insanlar kafir olduklarından)  Müslümanlar üzerinde bir hakka sahip değillerdir. Dolayısıyla bu tür insanlar başkalarına örnek teşkil edebilirler.
Şeyh Salih bin Fevzan bin Abdullah el Fevzan, 1935 doğumlu ve Suudi Arabistan Yüksek Alimler Kurulu üyesi ayrıca Suudi Arabistan da bu kurumlarda görev yapmaktadır:
Mekke-i Mükerreme Fıkıh Kurultayı denetleyicisi, hac tebliğcileri komite gözlemcisi, bilimsel araştırmalar kalıcı komite denetleyicisi, şer’i sorulara cevap veren kurul üyesi ve Prens Mut’eb bin Abdulaziz Al-i Suud Camisi imamı, hatibi ve müderrisi.
Geçtiğimiz günlerde de Suudi Arabistan baş müftüsü “Abdurrahman el Berrak” kadınların araba kullanmasının haram olduğuna dair fetva yayınlamış ve araba kullanan kadınların ölmelerini arzu ettiğini açıklamıştı.

Vahabi Müftü

Bir çift sözüm var dostlar!
Musa Ayaztekin
Gönül erbabının özlem ve hasretle beklediği günlere yavaş yavaş yaklaşmaktayız. Mübarek üç aylar… Büyük üstatlar ahlak derslerinde bazen şöyle bir tabirde bulunur: Nice kimseler vardır namaz niyaz ehlidir ancak bir sonraki namaz vaktinin girmesini hiç istemezler. Yani sadece bir vazife ve o vazifenin ifasıdır onun için söz konusu olan.
Ancak buna karşılık nice kimseler de vardır ki bir sonraki namaz vaktinin girmesi için hasret çekerler. Yatsı namazından sonra teheccüt vaktinin girmesi için sabırsızlanırlar. Sabah vaktinin girmesi için tahammülsüzlük gösterirler.
İşte bu nedenle diyorum gönül erbabının özlemi var diye. Kimileri yine söylenmeye başlayacak yine mi geldi şu mübarek ay!!! Kimileri on bir ay boyunca gündemde olmayan hastalıklarının esiri olacak yine ve…
Ne hikmetse zahmetsizce cennetin parsellenip bize sunulmasını beklemekteyiz. Unutuyoruz sanki Fahr-i Kâinat Hz. Hatemul Enbiya’nın “cennet zahmetlerle çevrilidir” hadis-i şerifini.
Neyse meramım bu değil aslında, bu satırlarda gönül erbabına hitap etme arzusundayım bu defa. Umarım önce bu fakire bir hatırlama okuyanlara hatırlatma olur ümidiyle.
Özlem ve hasretle yolu beklenen günlere bir hazırlık aşaması olur. Ve yine umarım ki hakirin kıyamet zahiresi olur.
Kuran-ı Kerim Bakara suresinde Kitab’ın (Kuran) muttakiler için bir hidayet olduğundan bahseder. Bu, Bakara suresinin ikinci ayetidir. Hemen sonraki ayetlerinde ise muttakilerin sıfatlarını sıralamakta ve muttakileri bekleyen büyük mükâfattan yani felah ve necattan bahsetmektedir.
Kimdir muttaki olanlar? Allah (c.c) muttakiler için tam beş tane sıfat saymıştır.
1- Gayba inanırlar.
2- Namazlarını kılarlar.
3- Allah’ın verdiklerinden infak ederler.
4- Kuran ve önceki kitaplara iman ederler.
5- Ahirete yakinleri vardır.
Dikkat edilecek olursa Allah (c.c) bu sıfatları sayarken ahiret hususunda ahirete yakinleri vardır diye buyurmaktadır.
Eğer Hz. Ali (aleyisselam)’ın insanlar arasında yakin kadar az dağıtılan hiçbir şey yoktur minvalindeki hadisini hatırlayacak olursak bu konunun ne kadar önemli ve öncelikli olacağı gözümüzde tecessüm edecektir. Zira bu beş sıfata sahip olanlar Rablerinden bir hidayet üzeredirler ve kıyamet günü kurtuluş ve felaha ulaşanlar da ancak bunlardır.
Bu nedenle gönül erbabının hasretinde olduğu ve o günleri görme arzusunu yaşadığı bu günlerde mübarek üç aylara fikirsel ve ruhsal hazırlık olması ümidiyle kısaca yakin bahsini, hadisler ışığında incelemek istiyorum.
Nakledeceğim üç tane hadis-i şerif Mizan’ul Hikmet’ten seçmeler adlı eserden alınmıştır. İmam Ali (Aleyhisselam) İslam’ı şöyle tarif ediyor: “İslam, teslim olmaktır. Teslim olmak, yakin etmektir. Yakin etmek, tasdik etmektir. Tasdik etmek, ikrar etmektir.
İkrar etmek, eda etmektir. Eda etmek ise amel etmektir.” İnandığın şeyi tasdik etmek, ikrar etmek, onun hakkını eda etmek ve ona göre yaşamak, amel etmek istiyorsan öncelikle yakin etmen gerekmektedir.
Aklı başında olan hiç kimse ayranım ekşi demez. Herkes cennet ister. En iyi kul benim demese de iyi kullar arasında olduğunu iddia eder. Ancak kuru iddia hiçbir anlam ifade etmez. İddianın ispatlanması gerek. Belki de konuşunca mangalda kül bırakmamak enaniyetimizin bir ürünüdür ve dolayısıyla her güzel şeyin bizde olduğunu iddia etmekteyiz.
Konu yakin ve onun kazandırdıkları olunca olanca gücümüzle ben de yakin ehliyim demekteyiz. Ancak bana sorarsanız soruyu ehline sormamız daha mantıklı ve daha doğru olur. Gelin yakin ehlini Hz. Hatem’ul Enbiya’dan soralım ve kimmiş bu yakin ehli öğrenelim.
Hz. Hatem’ul Enbiya (Allah’ın salat ve selamı Onun ve Ehl-i Beyt’inin üzerine olsun) şöyle buyuruyor: “Yakin sahibi olanların altı tane sıfatı vardır.
1- Allah'ın hakkaniyetine yakin eder ve O’na iman eder.
2- Ölümün hak olduğuna yakin eder ve ona karşı hazırlıklı olur.
3- Yeniden dirileceğine yakin eder o gün rezil edilmekten çekinir.
4- Cennetin hak olduğuna yakin eder ve ona iştiyak duyar.
5- Cehennemin hak olduğuna yakin eder ve ondan kurtulmak için elinden gelen her şeyi yapar.
6- Hesabın hak olduğuna yakin eder ve kendi nefsini hesaba çeker.”
Yukarıdaki hadis-i şerifi naklettikten sonra üzerinde hiçbir yorum yapmaya gerek olmayacak kadar açık ve net olduğunu düşünüyorum. Özellikle altıncı sıfat taşı gediğine koymuş zaten.
Bu yazımda inanç sahibi olmayanlarla işim yok. Sözüm gönül erbabına ve inanç sahibi kimselere. Bizi bedbaht yapan, uhrevi hayatımızı yerle bir eden ve yarınlarımızı karartan yegâne şey arzu ve heveslerimizdir.
Arzu ve heveslerimiz ne kadar çok olursa, evliya ve Allah velilerinin köşe bucak kaçtığı bu dünya ile olan bağlarımız bir o kadar kök salar ve bizleri kör eder. Hâlbuki bu dünya bir varmış bir yokmuş diye başlayan bir masal ve öyküden ibarettir. Her masal ve öykünün bir son noktası olduğu gibi bu dünya yaşantısının da bir sonu vardır.
Masal bittiğinde hikâyenin içinde kaybolanlar nasıl gerçek hayata dönüyorsa biz de bir gün gerçek hayata gözlerimizi açacağız. Artık masaldaki figüranlar ve sahneler yerini acı gerçeklere bırakmıştır. Bir anlık öyküsel mutluluktan sonra yine hayatın acı gerçekleri karşımızda duruyor.
İşte böyle bir gaflete düşmemek, düşmüşsek masallar ülkesinin esiri olmamış Muttakilerin İmamı Hz. Ali (Aleyhisselam)’ın şu uyarısıyla sözlerimi bitiriyorum.
Hz. Ali (Aleyhisselam) şöyle buyuruyor:
“Kim sevdiklerinden ayrılacağına, toprakta meskûn olacağına, hesap vereceğine, yarın şunları yapacağım deyip yarına çıkıp çıkmayacağına ve (yarın kıyamet günü) daha önce amel ettiklerine muhtaç olacağına yakin ederse arzularını azaltıp amellerini çoğaltmak için olanca gücüyle çalışmalıdır.”

Bir çift sözüm var dostlar!

İlginç Bir Münazara ve Alınması Gereken Dersler
Musa Ayaztekin
İmam Sadık (a.s) ve Ebu Hanife’nin yaşadıkları zamandı. Ebu Hanife Kufe mescidinde oturmuş öğrencilerine ders anlatıyordu.
İmam Sadık’ın (a.s) zeki öğrencilerinden Fazzal b. Hasan adında birisi arkadaşlarından birisiyle dolaşıyordu. Bu sırada yolları bu mescide düştü.
Bir grup Ebu Hanife’nin etrafını sarmış Ebu Hanife’nin verdiği dersi dinlemekteydiler. Fazzal arkadaşına şöyle dedi: Ebu Hanife’yi Şia mezhebini kabul etmeye mecbur kılana kadar buradan gitmeyeceğim.
Bu nedenle Ebu Hanife’nin ders meclisine katılmak üzere oraya doğru hareket ettiler. Ebu Hanife’nin öğrencilerinin yanına oturdular. İşte bu sırada kendi münazara ve sorularına aşağıdaki tertiple başladı:
Fazzal:Ey önder! Benim kendimden büyük bir kardeşim var.[1] Ama kendisi Şia mezhebine mensup birisidir. Onu kendi mezhebime sokabilmek için
Ebu Bekir’in üstünlüğünü anlatan bir sürü delil sunuyorum ama onların hiç birini kabul etmiyor. Şimdi sizden yardım istiyorum.
Ebu Bekir ve Ömer’in Ali’ye olan üstünlüğünün delillerini söyleyebilir misin? Böylece bunları kardeşime anlatarak onu ikna edebilirim.
Ebu Hanife: Kardeşine söyle ki sen nasıl Ali’yi Ebu Bekir ve Ömer’den üstün tutabilirsin?! Savaşlarda Ebu Bekir ve Ömer Peygamber’in huzurunda oturmuşken Peygamber Ali’yi cepheye gönderirdi.
Bunun kendisi Peygamber’in onları daha çok sevdiğine ve onların canını korumaya dikkat ettiğine delildir.
Fazzal: Tesadüfen ben de aynı konuyu kardeşime hatırlattım. Ama o buna karşı şöyle bir cevap verdi: Kuran’a mutabık olması hasebiyle cihat meydanına giden Ali daha üstündür. Zira Kuran’da şöyle okuyoruz:
وفضل الله المجاهدين علي القاعدين اجرأ عظيمأ
“Allah mücahitleri, oturanlardan çok büyük bir ecirle üstün kılmıştır.”[2]
Ebu Hanife: Kardeşine de ki: Nasıl Ali’yi o ikisinden üstün bilebilirsin hâlbuki o ikisi Peygamber’in kabri yanında defnedilmişlerdir. Ama Ali’nin kabri Peygamber’in kabrinden fersahlarca uzaktadır. Bu durum onların makam, iftihar ve faziletleri için yeterli bir delildir.
Fazzal: Şu tesadüfe bakın, aynı delili ben de kardeşime söyledim ama o bana cevaben şöyle dedi: Allah Kuran’da şöyle buyurmaktadır:
لا تدخلوا بيوت النبي الا ان يؤذن لكم
“Peygamber’in evlerine ancak davet edildiğiniz zaman girin.”[3]
Şu nokta oldukça açıktır ki Peygamber’in kabri kendi şahsi malı olan evindedir ve kesin olarak Hz. Peygamber onlara böyle bir izin vermemiştir. Diğer taraftan varisleri böyle bir izin vermemiştir.
Ebu Hanife: Kardeşine de ki: Aişe ve Hafsa kocaları olan Peygamber’den alacakları olan mehirleri yerine Peygamber’in yerinden alarak kendi babalarına bağışladılar.
Fazzal: Aynı cevabı ben de ona dedim ama o bana şöyle dedi: Sen hiç Kuran okumadın mı? Allah Peygamberine şöyle buyuruyor:
يا ايها النبي انا احللنا ازواجك التي أتيتك اجورهن
“Ey Peygamber! Biz Mehirlerini verdiğin hanımlarını sana helal kıldık”[4]
Bu ayete göre Peygamber henüz hayatta iken bütün hanımlarının Mehirlerini ödemiştir.
Ebu Hanife: Aişe ve Hafsa her ikisi de Peygamberin hanımları idiler. Onlar kendilerine mirastan düşen pay kadar o evden aldılar ve kendi babalarına bağışladılar. Bu nedenle onların cenazesi de oraya defnedildiler.
Fazzal: Ben bu delili de kardeşime söyledim ama o bana şöyle cevap verdi: Siz Ehl-i Sünnet kardeşlerimiz Peygamberin kendi yakınları için miras bırakmadığına inanmaktasınız. Bu ana esas üzerine de Fedek bağını Hz. Fatıma’dan aldınız.
Diğer taraftan faraza Peygamberin miras bıraktığını kabul edersek bile Peygamber vefat ettiği zaman dokuz tane hanımı vardı.[5] Buna göre her birinin o evden alacakları miras miktarı sekizde birdir (1/8). Eğer evin sekizde birini (1/8) dokuza bölecek olursak her birine düşen miras miktarı ancak bir karış olur, enine boyuna bir insanın sığabileceği kadar büyük bir arazi değil.
Bu cevabı duyan Ebu Hanife ne yapacağını şaşırıp kaldı. Sinirli bir şekilde öğrencilerine dönerek şöyle dedi:
اخرجوا فانه رافضي ولا اخ له
Onu mescitten dışarı atın, çünkü onun kendisi Rafızî (Şii)’dir ve görünen o ki kardeşi de yoktur.[6]
[1]-Fazzal Şia idi ve kardeşi de yoktu. Ancak bu yöntemle münazara yolunu açmak ve hiçbir kısıtlamaya maruz kalmadan münazarayı devam ettirmek istiyordu.
[2]- Nisa/ 95
[3]- Ahzab/53
[4]- Ahzab/ 50
[5]- İsimleri şunlardır: Aişe, Hafsa, Ümmü Seleme, Ümmü Habibe, Zeyneb, Meymune, Safiye, Cuveyriye, Sude
[6]- Hazain-u Neraqi s. 109

İlginç Bir Münazara ve Alınması Gereken Dersler

&nbsp;

Kal-u Bela Âlemi

Musa Ayaztekin

Allah (c.c) A’raf suresinin sonlarında şöyle buyurmaktadır:

“Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Âdemoğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? (Onlar da): Evet (buna) şahit olduk, dediler. Yahut

“Daha önce babalarımız Allah'a ortak koştu, biz de onlardan sonra gelen bir nesildik (onların izinden gittik). Batıl işleyenlerin yüzünden bizi helak edecek misin?” dememeniz için (böyle yaptık). Belki inkârdan dönerler diye ayetleri böyle ayrıntılı bir şekilde açıklıyoruz.”

Kal-u Bela Âlemi Nerededir?

Allah'ın en önemli ayet ve nişanelerinden birisi insandır. Görünüm olarak küçük ve zayıf da olsa bütün yaratılış âleminin esrarı onda gizlidir. Buna göre kendisinde barındırdığı tüm kemallerle birlikte tanınmayan bir varlıktır.

Birçok bilgin, âlim ve sosyolog insan hakkında kitaplar yazmıştır. Ama hiç birisi Kuran, Peygamber ve Ehl-i Beyt İmamlarının bize tanıttığı gibi kesin ve net bir şekilde insanı ve onun yaşayıp geçirdiği âlemleri tanıtamamıştır. Onlar en güzel ve kolay şekilde gelişim ve tekâmül basamaklarını bize göstermiş ve beyan etmişlerdir.

İnsan varlık âlemine adım atmadan önce henüz zerreler halinde Allah onu Hz. Âdem’in zürriyetinden çıkarak bir ahit aldı. Yani Allah

Hz. Âdem’den kıyamet gününe kadar dünyaya gelecek tüm insanlardan Allah'ın birliği konusunda biat almıştır. Herkes kıyamet günü biz bu ahitleşmeden haberdar değildik dememeleri için meleklerin şahit olarak bulunduğu bir ortamda Allah'ın birlik ve beraberliğine ikrar etmiştir.

Soru

Eğer Allah tüm Müslüman ve kâfirlerden biat ve söz almışsa peki neden yeryüzünde kâfir var?

Bu sorunun cevabı iki önemli noktayı içinde barındırmaktadır.

İki Önemli Nokta

1-     Aile: İnsanlar ekonomi ve refahlarıyla ilgili konulara aşırı derecede yöneldiler. Tüm düşünce ve hayatları bu çerçeveye oturmuş durumda. Toplumdaki tekâmül ve hüviyetlerinin temelini oluşturan ailevi konulara içlerinden bir eğilim dahi olsa ya tamamen göz ardı etmiş ya da çok az önem vermektedir.

Doğru bir terbiyenin mevcut olmayışı, İslam’ın ahlaki değerlerinin uygulanmayışı bazen ailelerin dağılmasına neden olmaktadır. Hâlbuki aile ortamının ve sıcaklığının korunması ebeveynin görevidir. Allah da bu konuya işaret ederek şöyle buyuruyor: “Erkek veya kadın, mümin olarak kim iyi amel işlerse, onu mutlaka güzel bir hayat ile yaşatırız.”

Çocuğun sorumluluğu anne ve babanın uhdesindedir. Çünkü o ikisi çocuğun ilk öğretmenleridir. Hz. Resul-ü Ekrem (s.a.a) şöyle buyurmaktadır: “Yeni doğan her çocuk tertemiz bir fıtrat üzere doğar. Daha sonra anne ve babası onu Yahudi ya da Hıristiyan yapar.” Anne-babadan etkilenen çocuk temiz fıtratta doğmasına rağmen kâfir olur.

Dikkat edilmelidir ki anne-baba sözlü olarak çocuğu eğitip terbiye ettiklerinde bu eğitim davranış olarak pratikte dökülmediği sürece çocuklarda ters etki yapmaktadır. Çocuk anne-babanın kendisini bir şey yapması için zorladıklarını ama kendilerinin o şeyi yapmadıklarını gördüğü zaman iyiyle kötüyü ayırma gücünün az ya da

hiç olmamasından dolayı anne-babasının yapmadığı şeyin daha doğru olduğunu sanmaktadır. Aşırı derecede hurma yiyen bir çocuğu fazla yememesini söylemesi için Hz. Peygamber’in (s.a.a) huzuruna getirdiler. Peygamber yarına ertelenmesini söyledi. Ertesi gün çocuğu tekrar Hz. Peygamber’in (s.a.a) huzuruna getirdiler. Hz. Peygamber çok fazla hurma yememesini söyledi.

Sahabe şöyle söyledi: Ey Allah'ın Resulü! Neden bunu dün söylemedin?

Hz. Peygamber (s.a.a) cevaben şöyle buyurdu: “Dün kendim hurma yemiştim. Kendimin yaptığı bir şeyi men etmek istemedim.”

Evet! Çocuk, anne-babanın davranışlarını ileride sapkınlığa bile neden olsa kendisi için en iyi ve sağlıklı yol olarak kabul etmektedir. Allah (c.c) şöyle buyurmaktadır:

“Yahut "Daha önce babalarımız Allah'a ortak koştu, biz de onlardan sonra gelen bir nesildik (onların izinden gittik). Batıl işleyenlerin yüzünden bizi helak edecek misin?" demeyesiniz.”  Hz. Peygamber (s.a.a) de şöyle buyurmaktadır: “Evlatlarınızı terbiye edin. Siz onlardan sorumlusunuz.”

&nbsp;

2-     Toplum: Çocuk maneviyatı zayıf olan bir toplumda kendisine örnek olabilecek herhangi bir olgu bulamadığından mecburen maddi unsurlara sarılmakta ve yönelmektedir. Tüm ruhsal ve bedensel ihtiyaçlarını anne-babasının ona sağladığı maddi ve onun mahsulleriyle gidermektedir. Çocukların maddiyata olan eğilim ve bağlılıkları onlar için fıtri bir olaydır.

Fikirsel olarak din ve mektep ile ilgili konuları anlayabilecek kadar gelişmemişlerdir. Ama aynı çocuk bedensel ve ruhsal açıdan büyüdüğünde imanın etkisi onun fikir ve davranışlarında daha çok göze çarpmaktadır. Eğer imanın bu etkisi toplumda bulunmaz ve kendini tatmin edemezse doğal olarak maddiyat tarafına yönelecektir.

Hz. Peygamber (s.a.a.) Mekke’de kıyam edip kendi davetini aleni bir şekilde beyan edince gençler arasında büyük bir heyecan ve coşku ile karşılandı. Onlar, fıtratlarındaki din eğilimi nedeniyle Hz. Peygamber’in (s.a.a) etrafında toplanarak Hz. Peygamber’in (s.a.a) sözlerinden etkilendiler.

Bu durum, Müslüman gençler ile aileleri arasında şiddetli ihtilafların meydana gelmesine neden oldu. Hatta müşrikler bu ihtilafı Hz. Peygamber’in davasına yaptıkları itirazlardan birisi olarak kabul ettiler.

Kureyş Hz. Ebu Talib’in huzuruna gelerek şöyle dedi: Kardeşinin oğlu, ilahlarımıza hakaret ediyor. Gençlerimizi bizden uzaklaştırarak ihtilaflara ve dağılmalara sebep oldu.

Toplumun olumlu veya olumsuz her türlü davranış ve tepkisi çocuk üzerinde etki bırakmaktadır. Bu etkileşim aileden fazla olmasa da az olmadığı kesindir. Çünkü çocuk çeşitli çalkantıların yandığı topluma olgunlaşmaya başladığı daha doğrusu gençlik yıllarının başlangıcıdır. Bu yıllar sahih ve doğru bir hedef tayin edilmeden geçirilmektedir.

Eğer toplum ve camia genci sahih bir şekilde doyurup ikna etmez ise bu gencin yoldan sapması büyük bir olasılıktır. Gençlik yıllarındaki yaşantı taklitçilikten öteye geçmeyecektir. Kendisi için gelişim ve tekâmül olabilecek bir sosyal yaşantısı olmayacaktır.

Hal böyle olunca da taklitçilik onun için emsalleri ve akranları arasında aşağılık kompleksine düşmemesi için bir yol halini alacaktır.

Batı dünyasında gençlik cinsellik ve maddecilik anlayışı arasında kaybolmuştur. Gerçek kimliğini kaybetmiş durumdadır. Bu nedenle aileleri, gençlere yönelik programlar hazırlayan kimseler ve hükümetin ileri gelenleri gençlikteki maneviyat boşluğunu çeşitli eğlence merkezleri ya da kumarhaneler açıp sabahlara kadar oyalamakla doldurmaktadırlar.

Böyle yaparak gençlerin boş bir vakit bulmaları ve bu boşlukla da din ve mektep ile alakalı konularda araştırma yahut tefekkür etme fırsatını yok etmeyi planlamaktadırlar. Hâlbuki insanın fıtratında bir ilah arama, bir mabuda yönelme duygusu vardır.

Maneviyattan başka hiçbir şey bunun yerini tutamaz. “Sen yüzünü hanif olarak dine, Allah insanları hangi fıtrat üzere yaratmış ise ona çevir. Allah'ın yaratışında değişme yoktur. İşte dosdoğru din budur; fakat insanların çoğu bilmezler.”

Tertemiz Fıtrat

Dinin sürekliliği zaman ve insanlar bakımından değişkenlik göstermez. Yani insanlar yaşadıkları asır, zaman ve coğrafya bakımından muhtelif de olsalar sahip oldukları insanlık ve bir dine tabi olma bakımından ortak noktaya sahiptirler. Allah (c.c) onları öyle bir şekilde yaratmıştır ki fıtratları gereği bir dine tabi olma fikrine sahiptirler. “Sen yüzünü hanif olarak dine, Allah insanları hangi fıtrat üzere yaratmış ise ona çevir. Allah'ın yaratışında değişme yoktur.

İşte dosdoğru din budur; fakat insanların çoğu bilmezler.”  Bu ayet insanlar arasında bir dine ve mabuda tapma ihtiyacının olduğunu genel olarak ispatlamaktadır. İnsanın ezelde verdiği bir söz ve alınan bir ahit mevzusu da konunun dışında kalmaktadır.

Ama müfessirler alınan söz ve ahdin nicelik ve keyfiyeti hususunda bir takım sorular ileri sürmüşlerdir. Bu sorulara cevap aramak konumuzun dışına çıkmamıza neden olacağından sadece konuyu daha iyi anlayabilmek adına iki tanesine değineceğiz. Bu iki örnek müfessirlerin büyük bir çoğunluğunun ittifak ettiği noktalardır.

Bazı müfessirlerin görüşüne göre bu ahit (Kal-u Bela) Allah'ın Hz. Âdem’i yaratmasından sonra alındı. Allah bütün insanları Hz. Âdem’in sulbünden zerreler halinde çıkardı ve ezeli bir ahit alınmış oldu.

Bir takım rivayetlerde de şöyle nakledilir: Allah'ın kudreti sayesinde Hz. Âdem’in yaratıldığı çamurdaki zerreler şuur ve bilinç sahibi oldular. Muhatap alınacak hale geldiler. Allah şuur ve bilinç sahibi bu zerrelere “Ben sizin Rabbiniz değil miyim? diye sordu. Onlar da hep bir ağızdan: Evet Rabbimizsin dediler.

Kesin olan şu ki ister mümin olsun ister kâfir olsun Allah (c.c) her bir insandan ezelde bir ahit almıştır. Müfessirler ve ulema arasındaki ihtilaf, birkaç ihtimali geçmeyen şıklarıyla, bu ahdin nasıl alındığına dair olan bir ihtilaftır.

Hz. Ali ve Kal-u Bela Âlemi

Esbeğ b. Nebate İmam Ali’den şöyle naklediyor: İbn’ul Kevva Hz. Ali’nin yanına gelerek: Ey Müminlerin Emiri! Allah Hz. Musa’dan önce bir beşer ile konuştu mu? diye sordu.

İmam Ali (Aleyh'is Selam) şöyle buyurdu: Evet! Allah (c.c) ister iyi olsunlar ister kötü olsunlar tüm mahlûklarla konuşmuştur.

Bu cevap İbn’ul Kevva’ya oldukça ağır geldi. İmam Ali’nin (Aleyh'is Selam) ne demek istediğini anlayamadığından nasıl diye sordu.

İmam Ali (Aleyh'is Selam) şöyle buyurdu:

Sen hiç Allah'ın kelamını okumadın mı? Allah (c.c) Peygamberine şöyle buyurmuştur:  “Kıyamet gününde, biz bundan habersizdik demeyesiniz diye Rabbin Âdemoğullarından, onların bellerinden zürriyetlerini çıkardı, onları kendilerine şahit tuttu ve dedi ki: Ben sizin Rabbiniz değil miyim? (Onlar da): Evet (buna) şahit olduk, dediler. Yahut

“Daha önce babalarımız Allah'a ortak koştu, biz de onlardan sonra gelen bir nesildik (onların izinden gittik). Batıl işleyenlerin yüzünden bizi helak edecek misin?” dememeniz için (böyle yaptık). Belki inkârdan dönerler diye ayetleri böyle ayrıntılı bir şekilde açıklıyoruz.”

Ey İbn’ul Kevva! “Evet, şahit olduk” cümlesi insanların Allah'a verdikleri (c.c) cevaptır. Allah şöyle buyurmuştur: Benden başka ilah, benden başka mabud yoktur. Rahman ve rahim olan benim. Bunun karşısında insanlar itaat edeceklerine, Rab olarak edineceklerine, peygamberlere iman edeceklerine söz verdiler. İnsanlar bu sözleri verirken melekler de oradaydı ve hepsi şahit olduğundan şöyle dediler:

Ey insanoğlu! Kıyamet günü biz haberdar değildik demeyesiniz diye biz size şahit olduk.

Kâinattaki bütün varlıklar özellikle de insan ilk ve temiz fıtratı gereği âlemleri yaratan bir yaratıcıya şahittir. Herkes muktedir bir güç ve zatın varlığını hissetmektedir. Kendi tertemiz fıtratından da ilham alarak O’nun sonsuz azameti karşısında eğilmektedir. Her insanın içinde onu hakikati keşfetmeye davet eden gizli bir davetçi ve kuvvetli bir duygu vardır.

Bu hakikati keşfetme duygusu, bütün dinleri kendi çerçevesinde toparlayacak ilahi bir dinin olmasını gerektirmektedir. Allah (c.c) da bu konuya şöyle değinmiştir: “Allah nezdinde hak din İslam'dır”  Zira insanlığın saadet, refah ve onurunu koruyabilmek adına İslam dininin asırlar ve yüzyıllar boyunca baki kalması gerekmektedir.

Böylece Allah (c.c) Melekût âleminde bazı insanları diğerlerinden ayırarak kendi ilahlığına şahitlik etmelerini istedi. Hepsi birden şahitlik etti. Ezelde böyle bir ahdin alınmasın iki ana sebebi vardı. Biri gaflet diğeri de ata ve babalarının dinlerine körü körüne bağlanmak.

Hz. Âdem’in Allah (c.c) İle Konuşmaları

İmam Bakır (Aleyh'is Selam) şöyle buyurmaktadır: Allah (c.c) kendi ilahlığı ve bütün peygamberlerin nübüvvetleri için ahit almak üzere Hz. Âdem’in sulbünden insanları çıkardığı zaman peygamberler için ilk aldığı ahit Muhammed b. Abdullah (Allah'ın selamı O'na ve

Ehl-i Beyt'ine olsun) nübüvveti için aldığı ahitti. Daha sonra Allah (c.c) Hz. Âdem’e hitaben şöyle buyurdu: Ey Âdem! Bak ne görüyorsun? Hz. Âdem Melekut âlemine bakınca ezelden kıyamete kadar gelecek olan tüm evlatlarını gördü. Zerreler halinde gökyüzünü doldurmuşlardı.

Hz. Âdem şöyle dedi: İlahi! Ne kadar çok evladım var! Onları neden yarattın ve aldığın bu ahit nedir?

Allah (c.c) şöyle buyurdu: Bana ibadet etmeleri, bir ortak koşmamaları, gönderdiğim peygamberlere iman etmeleri ve tabi olmaları için yarattım ve ahit aldım.

Hz. Âdem: İlahi! Bu zerrelerin bazıları büyük bazıları ise küçük, bunun sebebi ne? Bazılarının nurları fazla bazılarının nurları az ve bazılarının da hiç nuru yok?

Allah: Onlar liyakat ve yeteneklerine göre yaratıldılar. Ama her halükarda tümü imtihana tabi tutulacaklar.

Hz. Âdem: İlahi! Bana konuşma izni veriyor musun?

Allah (c.c): Konuşabilirsin. Çünkü senin ruhun da bendendir.

Hz. Âdem: İlahi! Onların tümünü aynı şekilde yaratsaydın, hepsine eşit şekilde ömür ve bir tabiat ve zat verseydin daha iyi olmaz mıydı? Böyle olsaydı hiç birisi diğerine haksızlık etmez, aralarında kıskançlık, düşmanlık ve kin olmazdı. Daha doğrusu aralarında hiçbir ihtilaf vuku bulmazdı.

Allah (c.c) şöyle buyurdu: Ey Âdem! Sen benden aldığın ruh sayesinde konuşuyor  ve anlıyorsun. Ama cisminin ürünü olan noksanlıklardan dolayı hakikatini bilmediğin bir konuyu dile getiriyorsun. Hâlbuki benim her şeyi bilen ve hikmet sahibi Allah olduğumu biliyorsun.

Ben sahibi olduğum bilgi ve hikmet nedeniyle mahlûklar arasında ihtilaf meydana getirdim. Kendi irademle onların işlerini düzene koydum. Onlar benim takdir ve tedbirim doğrultusunda kendi varlıklarını devam ettirmektedirler.

Benim yaratmamda herhangi bir değişiklik olmaz. İnsanları ve cinleri bana ibadet etsinler diye yarattım. Cenneti, bana ibadet eden, emirlerime uyan ve peygamberlerime tabi olan kimseler için yarattım.

Cehennemi ise bana karşı kâfir olan, isyan edip günah işleyen ve peygamberlerime tabi olmayan kimseler için yarattım. Ben, sana ve evlatlarına ihtiyacım olmadığı halde sizi yarattım.

Sizleri imtihan etmek, dünyada hangilerinizin amelinin iyi hangilerinizin amelinin kötü olduğu malum olsun diye yarattım.

Bu nedenle dünya ve ahreti, hayat ve ölümü, itaat ve isyanı, cennet ve cehennemi yarattım.

Yine kendi ilmim ve takdirimle sima, beden, renk ve ömürleri muhtelif yarattım. Yine dünyadaki nasipleri, itaat ve isyanları arasında fark koydum.

Onlardan bazıları bedbaht, bazıları ise saadet ehli oldu. Bazıları kör, bazıları sağlıklı, bazılarını kısa boylu, bazıları uzun boyludur. Bazıları çirkin bazıları güzel, bazıları âlim bazıları cahildir. Bazıları fakir bazıları zengin, bazıları itaatkâr bazıları isyankârdır. Bazıları hasta bazıları sağlıklı, bazıları felçli bazıları ise sapasağlamdır.

Bunların tümü yaratılış gereğidir. Sahih ve sağlıklı olan kimse hasta ve sağlıklı olan kimseye bakmalı kendi sağlık ve sıhhati için şükretmelidir. Hasta olan kimse sağlıklı olan kimseye bakıp, kendisine şifa vermem için bana yönelmelidir. Gönderdiğim belalara sabredip karşılığında mükâfat almalıdır.

&nbsp;

Kal-u Bela Âlemi

Şia’ya Atılan İftiralara Cevaplar (5)

Gittikçe artış eğilimi gösteren intihar, yaralama, öldürme, cinayet, kapkaç, terör ve global savaş tehlikesi gibi modern çağla birlikte azgınlaşan insanın varlığını tehdit ve yok etmeye yönelik eylemlerin de dayatması ile birlikte din ve ahlak eğitimi, hem akademik hem de pratik anlamda yeniden insanlığın gündemine girmiştir. Özellikle gençler arasında İslamiyet’e ve manevi değerlere karşı büyük bir ilgi duyulmaya başlanılmıştır.

Dikkatinin kendine yöneldiği gençlik döneminde, ruh ve bedenden oluşan varlık yapısının farkına varan genç, içinde bulunduğu dünyanın sınırlılıklarına takılmadan kendini yerli yerine konumlandırabilmesi için, aşkın ve insanın varlık özüyle örtüşen evrensel değerler sistemine ihtiyaç duymaktadır. Fakat gençlik dönemindeki hakikat özlemi ve anlam arayışı, maddi değerlere ve haz kültürüne dayalı modern dünyada imkânsız gibidir.

Author

Number of volumes

Publish location

Publisher

İslami Açıdan Gençlik Psikolojisi

İnsanların tarihin tüm dönemlerinde önemli kaygılarından biri, bedensel sağlığın yanı sıra ruhsal sağlık olmuştur. Din âlimleri, tabipler ve ahlak eğitimcileri en çok çabayı ruh sağlığının bilimsel araştırmasına ve ona ulaşmanın araç ve yollarına seferber etmişlerdir. Psikologlar ve psikiyatrlar yirminci yüzyılın başlarında ruh sağlığını yeni temeller ve yöntemlerle incelediler. Bir diğer ifadeyle ruhsal hijyenin yeni akımını araştırdılar.

Hiç tereddütsüz dinî öğretiler ruh sağlığının tanımına ve ona ulaşmanın yollarına önemli etkide bulunmuştur. Hatta ilahi dinlerin önemli hedeflerinden birinin insanların ruh sağlığını temin etmek olduğu kabul edilmiştir. Din ve ruhsal hijyen arasındaki ilişki alanında dünyanın psikolog ve psikiyatr topluluklarında birçok araştırma gerçekleştirilmiştir. İnsanın ruhsal boyutlarını tanımaya odaklanmış önemli bilim dallarından biri olarak psikoloji araştırmaları son yüzyılda hızla yaygınlaşmış ve derinlik kazanmıştır.

Bu kitapta ruhsal hijyen anlayışımız, psikolojik hastalıkların bulunmamasından öte bir iştir. Bir anlamda insanların kapasitesinin arttırılması ve yeteneklerinin geliştirilmesidir. Bu kitabın kabul ettiği model, insanın biyolojik, ruhsal, toplumsal ve dinî tüm boyutlarını kapsamaktadır. İnsanın ruh sağlığı, bireyin kendisi, başkası, varlık âlemi ve bu âlemin ekseniyle, yani Allah'la sağlıklı ve etkili ilişki sonucunda elde ettiği biyolojik ve ruhsal fıtratının insicam, bağımsızlık ve gelişiminden ibarettir.

İslami Kaynaklar Işığında Ruhsal Hijyen

Pskoloji

Kitaplar

Makaleler

İnsanlar

Yayıncılar

Organizasyonlar

Media

Title

Topic

Editor

Interpreter

Scholar

Publication year

ISBN

Books

Articles

Owner

Manager

Chief Editor

Address

International Standard Serial Number

Magazines

Type

Characters

Founded Year

Publishers

Organizations

Image categories

Video categories

Voice categories

Multimedia

İslam kaynakları internet sitesi, İslam kaynaklarının toplanması, düzenlenmesi ve yayınlanmasını sağlayan genel bir sitedir. Bu kaynaklar, İslam’ın ilk günlerinden itibaren mesaj getiren (Hz. Peygamber (s.a.a)) ve ondan sonra bu dinin büyükleri, araştırmacıları, İslami ilimler havzası alimleri ve düşünürleri tarafından sunulmaktadır.