مجموعه رسائل و مقالات فلسفی علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی از سوی مؤسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ایران منتشر شده است. مرحوم علامه سید ابوالحسن رفیعی قزوینی در زمره اندیشمندان معاصر ایران به‌شمار می‌آید که سالیان دراز عمر گرانبهای خویش را به پژوهش و تدریس در قلمروی علوم عقلی و نقلی سپری کرد.
وی در سال ۱۲۶۸ خورشیدی در قزوین زاده شد و نزد میرزاحسن کرمانشاهی، حاج فاضل شمیرانی، میرزا ابراهیم زنجانی و ملامحمد هیدجی به فراگیری دانش پرداخت و سرانجام در سال ۱۳۵۳ خورشیدی در تهران دار فانی را وداع کرد.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

مجموعه رسائل و مقالات فلسفی

آقا میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی در سال ۱۲۶۸ش در قزوین به دنیا آمد.

خاندان او از خاندان‌های علمی شیعه در قزوین است. آنان از سادات حسینی به شمار می‌آیند و از ذریه سید میرزا محمد زمان طالقانی قزوینی، از اکابر علمای عصر خویش و از شاگردان ملا خلیل قزوینی‌اند.

سید میرزا رفیع (متوفی ۱۲۷۲ق) از فرزندان سید محمدباقر، از مجتهدان و حکمای الهی عصر خویش بود که نامش عنوان این خاندان جلیل گشت. بدین ترتیب این سلسله به آل رفیعی مشهور شدند.

وی با کمک پدر، در حوزه علمیه قزوین، به تحصیل علوم پرداخت و پس از تحصیل کتب ادبی و بلاغی در مدرسه صالحیه قزوین، سطوح علمی و کتب فقهی و اصولی را نزد فرزانگان قزوین، حاج ملا علی طارمی و آیت‌الله ملا علی‌اکبر تاکستانی آغاز نمود و در سال ۱۳۳۳ق، در حوزه علمیه تهران، به مجلس درس آیت‌الله حاج شیخ عبدالنبی نوری رفت و علوم عقلی و عرفانی را از وی آموخت و علما دیگری چون: حاج میرزا مسیح طالقانی، آیت‌الله سید محمد تنکابنی و محمدرضا نوری را هم مغتنم شمرده و دانش فقهی و اصولی خویش را نزد آنان، به پایان رساند. وی با حضور در مکتب حکیم متأله میرزا حسن کرمانشاهی، حاج فاضل تهرانی شمیرانی، میرزا محمود رضوان قمی، حکیم محمد هیدجی زنجانی، حاج شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی و آقای میرزا هاشم اشکوری در فلسفه و عرفان بهره‌های فراوان برد و علوم ریاضی را از میرزا ابراهیم زنجانی و شیخ علی رشتی آموخت.

وی در طی آموزش علوم عقلی در حوزه علمیه تهران، در مدرسه صدر ساکن و پس از فراغت از تحصیل به قزوین بازگشت و مدت یک سال در آنجا ماند. وی پس از بازگشت به حوزه تهران در مدرسه عبدالله خان به تدریس کتب فقهی و اصولی چون شرح لمعه و قوانین پرداخت و از تدریس کتب فلسفی غفلت نمی‌ورزد و شرح منظومه حکیم سبزواری و اشارات ابوعلی سینا را تدریس نمود. حوزه درسی وی چنان شهرت یافت که شاگردان مدارس دیگر نیز در درس او حاضر می‌شدند

وی در سال ۱۳۴۰ق، به قم سفر کرده و حوزه قم را رونق دوباره بخشید. وی با هجرت به قم، قصد داشت تا هم دانش فقهی و اصولی خویش را در مکتب آیت‌الله حائری به مرتبه ی اعلی رساند و هم علوم عقلی را در حوزه علمیه قم رواج دهد. لذا به دارالعلم قم هجرت نمود و به تدریس کفایه‎الأصول، رسائل، مکاسب شیخ انصاری، اسفار اربعه و شرح منظومه پرداخت و در محضر فقیه شیخ عبدالکریم حائری یزدی و آیت‌الله شیخ ابوالقاسم کبیر قمی حاضر شد. وی مورد عنایت مؤسس حوزه علمیه قم قرار گرفت و به امر ایشان در ماه رمضان ۱۳۴۴ق در مسجد بالاسر تدریس را شروع کرد و همزمان با تدریس، به تحریر تعلیقاتی بر شرح منظومه و رسائل تلاش کرد.

وی در سال ۱۳۴۸ق با اجازه صریح مراجع تقلید مقام اجتهاد را کسب کرد و علاوه بر آیت‌الله حائری یزدی در قم، آیت‌الله سید ابوالحسن اصفهانی از نجف اشرف و آیت‌الله شیخ محمدرضا مسجدشاهی اصفهانی هم به ایشان اجازه اجتهاد و نقل روایت دادند.

ایشان آثار بسیاری در طول عمر خود به تالیف رسانیده بودند که برخی از آن ها به شرح زیر است:

شرح دعای سحر
رساله معراج
رساله اسفار اربعه
رساله در بیان قوه مولده
رجعت
تخلیه و تجلیه و تحلیه
حرکت جوهریه

ایشان پس از سالها مجاهدت و خدمت به اسلام در سال ۱۳۵۳ش در شامگاهان فوت نمود

Born

Death

میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی

میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی

Born:

Death:

میرزا ابوالحسن رفیعی قزوینی

Author Books