احمد عیسی عاشور

احمد عیسی عاشور (۱۹۹۰-۱۸۹۹)، فقیه، عالم، واعظ اسلامی، و از علمای برجسته الازهر در مصر معاصر، از معدود کسانی که راه را برای جنبش بعث اسلامی در مصر معاصر در طول دهه سی هموار کرد. و دهه چهل این قرن با یک انقلاب فکری سلفی اصلاح طلب اسلامی از طریق مجله خود که در سال ۱۹۳۸ منتشر کرد.«الاعتصام الاسلامیه» زمینه توجه اواخر او به روزنامه نگاری بود، با وجود این او سردبیر بود از تنها مجله اسلامی است که در تمام دوران سلطنت رئیس جمهور جمال عبدالناصر و سلطنت رئیس جمهور سادات به جز یک ماه ادامه یافت.او همچنین صاحب خرقه ای بود که تعداد زیادی از مؤسسات انتشاراتی اسلامی که او تأسیس کرد از آن بیرون آمدند. شش فرزندش شیخ احمد عیسی عاشور از واعظان اولیه اسلامی بود که علاوه بر مالکیت روزنامه و چاپخانه، سخنوری و سردبیری را با هم ترکیب می کرد و پیش از این یکی از ارکان جامعه شریعت و حتی کارگزار آن بود. اخوان المسلمین اشاره می کند. او که برخی از آثار حسن البنا را بررسی و منتشر کرده است و این امر ظاهراً با وابستگی اعلامی وی به جامعه الشریعه که دور از اخوان طبقه بندی شده و هنوز هم هست، منافاتی نداشت. تولد و تربیت شیخ (احمد عیسی) در شب هفتم ماه مه ۱۸۹۹ میلادی در روستای (الشیناب) از توابع شهرستان جیزه به دنیا آمد و در خانواده ای مذهبی روستایی بزرگ شد و پدرش حاج (عیسی عاشور) بود. وی نوشتن و روخوانی و حساب را که مقدماتی برای حفظ قرآن است فرا گرفت و در پانزده سالگی کمی بیش از نیمی از آن را حفظ کرد. پس از گذراندن این مرحله در سال ۱۹۱۴ میلادی، جنگ جهانی اول آغاز شد و او مجبور به فعالیت در فعالیتی شد که پدرش در آن مشغول به کار بود، بنابراین در زمینه کشاورزی و تجارت مشغول به کار شد. در شانزدهم سال ۱۹۱۶ م از روستای خود یکی از علمای برجسته الازهر دیدن کرد و آن مرد یک بازدید کننده بود و نزد بستگانش در روستا با او (احمد عیسی) آشنا شد و از او چیزهای خارق العاده ای شنید. تشویق به ضرورت ادامه تحصیل، به ویژه پس از کار، او را به فراموشی بسپارد. او با تشویق پدرش تصمیم گرفت به الازهر الشریف بپیوندد که در سال ۱۹۱۷ دارای بالاترین درجات علمی نه تنها در مصر بلکه در جهان اسلام بود و در هجده سالگی دانشجوی الازهر شد. . او در جستجوی استادان و دروس خود بسیار تلاش کرد و با حضور شیخ امین محمد خطاب السبکی (۱۸۸۴-۱۹۶۸) که او را به خوبی می شناخت و علوم حدیث را به او آموخت، اغنا شد. او هنوز در الازهر دانشجو بود و در شهرش (الشینباب) به مقام مدحونیه منصوب شد و ماند و ۲۳ سال است که به این شغل مشغول است. شیخ احمد عیسی عاشور تحصیلات خود را در الازهر ادامه داد تا اینکه در سن ۳۲ سالگی در سال ۱۹۳۱ گواهینامه قدیمی بین المللی را به دست آورد، یعنی در سالی که بلافاصله قبل از سه علمای وزیر که این گواهی را دریافت کردند (شیخ عبدالعزیز عیسی، احمد). حسن الباقوری و عبدالحلیم محمود که حدود یک دهه از او کوچکتر بودند، شیخ احمد عیسی عاشور به مرور زمان به عنوان واعظ و واعظ وارد زندگی عمومی شد.