دعای کمیل از دعاهاى بسیار معروف شیعیان است علاّمه مجلسى رحمه اللّه درباره آن گفته‌اند: این دعا از بهترین دعاهاست و دعاى خضر پیغمبر است.

امیر المؤمنین علیه السّلام آن را به کمیل که از خواصّ اصحاب آن حضرت بود، آموخت و نیز فرموده: در شب هاى نیمه شعبان و در هر شب جمعه خوانده می‌شود، و برای کفایت از گزند دشمنان و گشوده شدن درهاى روزى و آمرزش گناهان سودمند است.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

دعای کمیل به همراه ترجمه مفھومی

نامه‌ها بیشتر دستور کار حکمرانان است که: چگونه با طبقات مردم رفتار کنند و چه‌سان در نگهبانی خزانۀ ملت بکوشند. در هزینه، صرفه و صلاح جامعه را در نظر بگیرند. اما مضمون این نامه‌ها، دستور حاکم نیمی از پهنه مسکونی جهان آن روز که به عاملان زیردست خود فرمان می‌دهد، نیست، نوشته پدری مهربان، سالخورده و سرد و گرم روزگار چشیده است که به فرزندان نورس خویش می‌آموزد تا در نبرد زندگی چگونه با مشکلات روبرو شوند

Translated Fields

نامه های امام در نهج البلاغه

ابوالحسن، على بن ابى‌طالب بن عبدالمطلب بن هاشم بن عبدمناف بن قصى بن کلاب (۱۳ رجب سال ۲۳ قبل از هجرت - ۲۱ رمضان سال ۴۰ق)، نخستین امام از امامان دوازده‌گانه، دومین معصوم از چهارده معصوم(ع) و از دیدگاه اهل‌سنت خلیفه چهارم از خلفاى راشدین است. آن حضرت دومین شخص عالم اسلام -پس از رسول اکرم(ص)- و وصى و ولى مطلق هستند و اعتقاد به امامت (ولایت و رهبری آن حضرت و یازده امام بعد از او) یکى از اصول مذهب امامیه است.

لقاب و کنیه : ابوالحسن ؛ ابوتراب ؛ حیدر ؛ امیرالمومنین

پدر : ابوطالب

مادر : فاطمه بنت اسد

منصب : امام اول شیعیان ؛ دومین معصوم از ۱۴ معصوم (ع) ؛ دومین شخصیت اسلام

تولد حضرت امام علی(ع)
​حضرت علی (علیه السلام) بنابر مشهور، روز سیزدهم ماه رجب، سى سال بعد از عام الفیل، در شهر مکه معظّمه، در میان کعبه الهى دیده به جهان گشود و با نور طلعتش، جهانى تاریک را روشنائى بخشید. نام: على نام آن حضرت به عنوان علىّ مرتضى به ترتیب حروف أبجد: ۱۱۰، ۱۴۵۰ مى‌باشد.کنیه: ابوتراب، ابو الائمّه، ابوالحسن و…لقب: امیرالمؤمنین، یعسوب الدّین، یعسوب المؤمنین، قائد الغرُّ المحجَّلین، امام المتّقین، سیّد الاوصیاء، اسدالله، مرتضى، حیدر، أَنزع، قَضْم، وصىّ، ولىّ و…پدر: عمران عبدمناف معروف به ابوطالب.مادر:​ فاطمه بنت اسد، نوه هاشم، اولین زن هاشمیه‌اى که با مرد هاشمى، ابوطالب ازدواج کرد و چون در پرورش حضرت رسول دخالت داشت، حضرت او را به عنوان مادر خطاب مى‌نمود.

حضرت علی ( ع ) نخستین یاور پیامبر ( ص)
​پس از وحی خدا و برگزیده شدن حضرت محمد ( ص ) به پیامبری و سه سال دعوت مخفیانه ، سرانجام پیک وحی فرا رسید و فرمان دعوت همگانی داده شد . در این میان تنها حضرت علی ( ع ) مجری طرحهای پیامبر ( ص ) در دعوت الهیش و تنها همراه و دلسوز آن حضرت در ضیافتی بود که وی برای آشناکردن خویشاوندانش با اسلام و دعوتشان به دین خدا ترتیب داد . در همین ضیافت پیامبر ( ص ) از حاضران سؤال کرد : چه کسی از شما مرا در این راه کمک می کند تا برادر و وصی و نماینده من در میان شما باشد ؟ فقط علی ( ع ) پاسخ داد : ای پیامبر خدا ! من تو را در این راه یاری می کنم پیامبر ( ص ) بعد از سه بار تکرار سؤوال و شنیدن همان جواب فرمود : ای خویشاوندان و بستگان من ، بدانید که علی ( ع ) برادر و وصی و خلیفه پس از من در میان شماست . از افتخارات دیگر حضرت علی ( ع ) این است که با شجاعت کامل برای خنثی کردن توطئه مشرکان مبنی بر قتل رسول خدا ( ص ) در بستر ایشان خوابید و زمینه هجرت پیامبر ( ص ) را آماده ساخت. اولین کسى که به نبوت حضرت رسول صلی الله علیه و آله آورد، على (علیه السلام) بود، که در سن هفت سالگى با آن حضرت نماز جماعت خواند.

جنگ هایی که امام علی (علیه السلام) که در آن حضور داشتند
​آن بزرگوار در تمام جنگ‌هاى زمان حضرت رسول غیر از جنگ تبوک، مشارکت داشت و بیشترین پیروزى‌ها به دست برومند و تواناى آن حضرت نصیب اسلام و مسلمین گردید.

طبق نقل ابن عساکر: جنگ بدر توسط امام على علیه السلام در سن ۲۰ سالگى به نفع اسلام و مسلمین به پایان رسید و نیز مکه توسط حضرتش در سن ۲۸ سالگى فتح گردید.

پس از رحلت حضرت رسول صلّى الله علیه و آله جنگ‌هائى بر علیه اسلام و بر علیه آن حضرت توسط منافقین و مخالفین به وقوع پیوست، که مهم‌ترین آنها سه جنگ به نام‌هاى: جمل، صفّین و نهروان مى‌باشد.

جنگ جمل در ماه جمادی الثّانى، سال ۳۶ هجرى قمرى، با ناکثین، به سرکردگى عایشه، طلحه و زبیر، اتفاق افتاد. (مطابق با آذر ماه، سال ۳۵ شمسى(

جنگ صفین در ماه ذى الحجه، سال ۳۶ هجرى قمرى، با مارقین، به سرکردگى معاویه، رخ داد. (مطابق با خرداد ماه، سال ۳۶ شمسى)

جنگ نهروان در سال ۳۸ هجرى قمرى (مطابق با اردیبهشت ماه، سال ۳۷ شمسى)، با قاسطین، به سرکردگى خوارج واقع شد؛ و ایشان حدود چهل هزار نفر بودند، که با نصایح حضرت دوازده هزار نفر آنها توبه کردند و فقط ۹ نفرشان از معرکه گریختند؛ و مابقى کشته شدند و از مسلمین نیز تعداد ۹ نفر شهید گشت. و به طور کلى آن حضرت هفتاد و دو مرحله جنگ و مبارزه با مخالفان و دشمنان داشته است.

غدیر خم:
پیامبر ( ص ) بعد از اتمام حجّه الوداع، روز هیجدهم ذى الحجّه، سال دهم قمرى [مطابق با دهم فروردین ماه، سال دهم شمسى.]، در آخرین سال عمر پربرکتش در راه برگشت در محلی به نام غدیرخم در نزدیکی جحفه دستور توقف داد ، زیرا پیک وحی فرمان داده بود که پیامبر ( ص ) باید رسالتش را به اتمام برساند . پس از نماز ظهر پیامبر ( ص ) بر بالای منبری از جهاز شتران رفت و فرمود : ای مردم ! نزدیک است که من دعوت حق را لبیک گویم و از میان شما بروم درباره من چه فکر می کنید ؟ مردم گفتند : گواهی می دهیم که تو آیین خدا را تبلیغ می کردی پیامبر فرمود : آیا شما گواهی نمی دهید که جز خدای یگانه ، خدایی نیست و محمد بنده خدا و پیامبر اوست ؟ مردم گفتند : آری ، گواهی می دهیم . سپس پیامبر ( ص ) دست حضرت علی ( ع ) را بالا گرفت و فرمود : ای مردم ! در نزد مؤمنان سزاوارتر از خودشان کیست ؟ مردم گفتند : خداوند و پیامبر او بهتر می دانند . سپس پیامبر فرموند : ای مردم ! هر کس من مولا و رهبر او هستم ، علی هم مولا و رهبر اوست . و این جمله را سه بار تکرار فرمودند . بعد مردم این انتخاب را به حضرت علی ( ع ) تبریک گفتند و با وی بیعت نمودند .

حضرت علی ( ع ) بعد از رحلت رسول اکرم ( ص )
​در مدت عمر شریف حضرت بین محدّثین و مورّخین اختلاف است؛ ولى مشهور ۶۳ سال گفته‌اند، که ۳۳ سال همزمان با پیغمبر اسلام (صلّى الله علیه و آله) ۱۰ سال قبل از بعثت، ۱۳ سال در مکه و ۱۰ سال در مدینه بود و سى سال هم پس از رحلت آن حضرت با تحمل سختى‌ها و مصائب جانکاه به سر برد.

پس از رحلت رسول اکرم ( ص ) به علت شرایط خاصی که بوجود آمده بود ، حضرت علی ( ع ) از صحنه اجتماع کناره گرفت و سکوت اختیار کرد. نه در جهادی شرکت می کرد و نه در اجتماع به طور رسمی سخن می گفت . شمشیر در نیام کرد و به وظایف فردی و سازندگی افراد می پرداخت . فعالیتهای امام در این دوران به طور خلاصه اینگونه است :

۱ - عبادت خدا آنهم در شان حضرت علی ( ع )

۲ - تفسیر قرآن و حل مسائل دینی و فتوای حکم حوادثی که در طول ۲۳سال زندگی پیامبر ( ص ) مشابه نداشت .

۳ - پاسخ به پرسشهای دانشمندان ملل و شهرهای دیگر .

۴ - بیان حکم بسیاری از رویدادهای نوظهور که در اسلام سابقه نداشت .

۵ - حل مسائل هنگامی که دستگاه خلافت در مسائل سیاسی و پاره ای از مشکلات با بن بست روبرو می شد .

۶ - تربیت و پرورش گروهی که از ضمیر پاک و روح آماده ، برای سیر و سلوک برخوردار هستند .

۷ - کار و کوشش برای تامین زندگی بسیاری از بینوایان و درماندگان تا آنجا که با دست خویش باغ احداث می کرد و قنات استخراج می نمود و سپس آنها را در راه خدا وقف می نمود .

کتاب نهج البلاغه
کتاب نهج البلاغه شامل برگزیده‌ای گفتارهای حضرت علی است که در قرن چهارم هجری و توسط یکی از علمای شیعه به نام سید رضی جمع‌آوری شده است. نحوه ترجمه کتاب نهج البلاغه امام علی(ع)، ترجمه‌ای است به روش معنوی؛ این شیوه از ترجمه، صرف‌نظر از اینکه با مترجم آشنا می‌شویم، با صرف، نحو، صنعت ترجمه، فصاحت، بلاغت و ایجازشناسی در معانی نیز آشنا می‌شویم، و این سبک به‌شدت به انس و مصاحبت انفسی با صاحب اصلی متن نیز نیاز دارد. بنابراین در ترجمه این کتاب به روش گفته‌شده طهارت باطنی و تقوای نفس، شرط اصلی است تا مترجم را به مقام همدلی و مصاحبت با صاحب اصلی متن برساند. آشنایی با فضایل و سجایای اخلاقی امیرالمؤمنین علی(ع)، برای ورود به ساحت انفسی ولایت آن حضرت واجب است و این شرط ورود به کوی دلداگی است. کتاب نهج البلاغه را به دلیل محتوای غنی و بلاغت بی‌نظریش برادر قرآن می‌دانند. این کتاب شامل سه بخش است که از خطبه‌های حضرت علی، نامه‌ها و کلمات قصار ایشان تشکیل شده است. امیرمؤمنان علی(ع)، بی‌تردید امیر سخن و خداوندگار بلاغت است. کلام او در نزد سخن، بلاتر از انسان و پایین‌تر از خداست. بخشی از سخنان حضرت علی به دست هر انسان فرهیخته‌ای که می‌افتاد شگفت‌زده می‌شد و این حرف را دست به دست می‌کرد، تا اینکه دانشمند نامور قرن چهارم هجری -سید رضی- تصمیم گرفت با همت و ذوق زیاد بخشی از خطبه‌ها، نامه‌ها و کلمات قصار امام را جمع کرد و نام نهج‌ البلاغه را برای آن انتخاب کرد. این کتاب بزرگ بیشتر از هزار سال است که در دست عالمان و حکیمان و سیاست مداران و مؤمنان است و هرکس به اندازه فهم خودش از این کتاب مطالبی را در می‌کند و آتن‌ها را در زندگی‌اش انجام می‌دهد.

شهادت امام علی ( ع )
​حضرت در سال چهلّم هجرى [مطابق با یازدهم بهمن ماه، سال ۳۹ شمسى]، صبح جمعه، نوزدهم ماه رمضان، در محراب عبادتِ مسجد کوفه که یکى از چهار مسجد معروف و عظیم القدر است توسّط عبدالرّحمن بن ملجم مرادى؛ و ترغیب زنى به نام قطّامه، به وسیله شمشیر زهراگین ترور شد؛ و شب ۲۱ همان ماه به فیض عُظْماى شهادت نایل گردید.

Born

Death

امام علی بن ابی طالب(ع)

امام علی بن ابی طالب(ع)

Born:

Death:

امام علی بن ابی طالب(ع)

Author Books