کتاب حاضر دربرگیرنده‌ی شعر "صدای پای آب"، سروده‌ی سهراب سپهری شاعر معاصر است که با خوش‌نویسی "صدیقه احمدی" به چاپ رسیده است. گفتنی است در این منظومه، صدای آبی را می‌شنویم که پس از طی مسیری، سرانجام خود را به دریای بی‌پایان می‌رساند و از این‌رو بین زندگی و مرگ او تفاوتی نیست. در این شعر، مضامینی چون قناعت شاعر، ساده‌زیستی، نفی امتیاز طبقاتی و آداب مسلمانی وجود دارد.

اهل کاشانم
روزگارم بد نیست.
تکه نانی دارم ، خرده هوشی، سر سوزن ذوقی.
مادری دارم ، بهتر از برگ درخت.
دوستانی ، بهتر از آب روان.

و خدایی که در این نزدیکی است:
لای این شب بوها، پای آن کاج بلند.
روی آگاهی آب، روی قانون گیاه.

نویسنده : سهراب سپهری

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

صدای پای آب

سهراب سپهری در ۱۵ مهر ماه ۱۳۰۷ در شهر کاشان به دنیا آمد. از کودکی به هنر و ادبیات علاقه ای وافر داشت. نقاشی می‌کرد، تار می‌ساخت و خط خوبی هم داشت. دوره کودکی سپهری در کاشان گذشت و دوره شش ساله ابتدایی را در دبستان خیام این شهر گذرانید.او دانش‌آموزی منظم و درس‌خوان بود و درس ادبیات را دوست داشت و به خوش‌نویسی علاقه‌مند بود.در مهرماه ۱۳۱۹ سپهری به دوره دبیرستان قدم گذارد و در خرداد ماه ۱۳۲۶ آن را به پایان رساند. از سال چهارم دبیرستان به دانش سرا رفت و در آذر ماه ۱۳۲۵ یعنی اندکی بیش از یک سال بعد از به پایان رساندن دوره دو ساله دانش سرای مقدماتی به استخدام اداره فرهنگ کاشان (اداره آموزش و پرورش) در آمد و تا شهریور ۱۳۲۷در این اداره ماند. سال بعد او به دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران رفت و نخستین دفتر شعرهایش را نیز چاپ کرد. مشفق کاشانی با دیدن شعرهای سپهری پیش بینی کرد که او در آینده آثار ارزشمندی به ادبیات ایران هدیه خواهد داد. سپهری دومین مجموعه شعر خود را با نام«زندگی خواب‌ها» در سال ۱۳۳۲ سرود و در همین سال بود که دوره لیسانس نقاشی را نیز در دانشکده هنرهای زیبا با رتبه اول و دریافت نشان اول علمی به پایان رساند. در سال ۱۳۴۰ مجموعه «آوار کتاب» را منتشر کرد که شامل سه دفتر «شرق اندوه»، «آوار آفتاب» و «زندگی خواب‌ها» بود. شهرت سپهری از سال ۱۳۴۴ و با انتشار شعر بلند «صدای پای آب» آغاز شد. در این شعر محتوای ویژه‌ی شعر سپهری فرمش را می‌یابد و فرم و محتوای شعر سپهری به هماهنگی می‌رسند. این شعر که روز به روز بر شهرت و محبوبیت او افزود، اولین‌بار در فصلنامه‌ی آرش در آبان همان سال منتشر شد. در سال ۱۳۴۵با انتشار شعر بلند«مسافر» که یکی از درخشان‌ترین شعرهای فارسی است سپهری بزرگی خود را به دنیای ادبیات ثابت کرد. «جحم سبز» هفتمین مجموعه شعری سپهری و کامل‌ترین آنها است و هشتمین و آخرین مجموعه شعری او «ما هیچ، ما نگاه» است. در این کتاب بر خلاف «حجم سبز» و دو شعر بلند «صدای پای آب» و «مسافر» شاعر روی به یأس دارد. اما یأسی که جز از حوزه ذهن رنگین سپهری بیرون نمی‌تراود. سپهری در سال ۱۳۵۵ تمام هشت دفتر و منظومه خود را در «هشت کتاب» گرد آورد. سهراب در سال ۱۳۵۹ از بیماری سرطان خون درگذشت. مجموعه اشعار او در طاقچه، برگرفته از وبگاه ادبی گنجور است.

سهراب سپهری

بر خلاف هشت کتاب که مجموعه اشعار سهراب سپهری است، اتاق آبی به نثر نگاشته‌شده‌است و شامل مطالبی درباره خاطرات و برداشت‌های فیلسوفانه او از دوران کودکی می‌باشد. این کتاب برای اولین بار بعد از مرگ سهراب و در سال ۱۳۶۹ به چاپ رسید. این کتاب که در واپسین سال‌های زندگی سپهری نوشته شده، دارای سه بخش مستقل «اطاق آبی»، «معلم نقاشی ما» و «گفتگو با استاد» مربوط به سه دوره کودکی، جوانی و میان‌سالی اوست. اطاق آبی یگانه بخشی است که تاریخ نگارش آن (۵ آبان ۱۳۵۵) مشخص است و آن توصیف اطاقی است در انتهای باغ خانه‌ای که سپهری در دوران کودکی به آن علاقه فراوان داشت. سپهری ضمن توصیف دقیق اطاق، آن را مکانی نمادین و نمونه کوچک کیهان می‌داند و از درک چنین شباهت‌هایی لذت می‌برد. در بخش دوم، نارسایی‌ها و کاستی‌های نظام آموزشی بیان می‌شود و در واقع خاطرات دوران مدرسه و کلاس درس را با زبانی ساده و طنزگونه نقد می‌کند. در بخش سوم نیز دیدگاه‌های نویسنده درباره مکاتب نقاشی و تاریخچه نقاشی در ایران و ویژگی‌های هنر شرق و غرب و تفاوت‌های آنها بیان می‌شود. این کتاب با نمونه‌ای از دست‌نوشته‌های نویسنده و چند طرح و عکس وی آراسته شده است.

اتاق آبی

سهراب سپهری(۱۳۰۷ش-۱۳۵۹ش) نویسنده، نقاش و از مهم‌ترین و برجسته‌ترین شاعران معاصر ایران است. بسیاری از اشعار سپهری به زبان‌های مختلف برگردانده شده‌اند و آثار او همچنان مورد استقبال گسترده‌ی دوست‌داران وی است. «صدای پای آب» و «مسافر» از پرآوازه‌ترین کتاب‌های او هستند.

زندگینامه سهراب سپهری
سهراب سپهری (Sohrab Sepehri) اهل کاشان بود. او در ۱۵ مهرماه سال ۱۳۰۷ در این شهر چشم به جهان گشود. پدربزرگش میرزا نصرالله خان سپهری را نخستین رئیس تلگراف‌خانه‌ی کاشان می‌دانند. پدرش، اسدالله، و مادرش، ماه‌جبین، هر دو اهل هنر و شعر بودند و شاید همین امر در رشد و بالندگی ادبی و هنری سهراب سپهری تأثیر فراوان گذاشت.

سهراب سپهری در کاشان در دبستان خیام و دبیرستان پهلوی تحصیل کرد و پس از آنکه دانش‌سرای مقدماتی پسران را به اتمام رسانید، در سال ۱۳۲۵ در اداره‌ی فرهنگ کاشان مشغول به کار شد. پس از دریافت دیپلم به تهران آمد و در دانشکده‌ی هنرهای زیبای دانشگاه تهران به تحصیل پرداخت. هم‌زمان با تحصیل به استخدام شرکت نفت در تهران درآمد، اما هنوز یک‌ سال نگذشته بود که استعفا داد. در آذر ۱۳۳۳ در موزه‌ی اداره‌ی کل هنرهای زیبا شروع به کار کرد و همزمان به تدریس در هنرستان هنرهای زیبا نیز می‌پرداخت.

آثار  

نخستین مجموعه شعر سهراب سپهری با عنوان «زندگی خواب‌ها» در سال ۱۳۳۰ منتشر شد. او در سال ۱۳۳۲ از دانشکده‌ی هنرهای زیبا فارغ‌التحصیل شد و در چند نمایشگاه نقاشی در تهران شرکت کرد. دومین مجموعه‌ی شعر سپهری نیز در همان سال منتشر شد. سهراب سپهری در سال ۱۳۳۷ در اداره‌ی کل اطلاعات وزارت کشاورزی و در سال ۱۳۴۰ در هنرکده‌ی هنرهای تزئینی تهران به کار مشغول شد. مجموعه شعرهای «آوار آفتاب» و «شرق اندوه» در سال ۱۳۴۰ منتشر شدند. اشعار بلند «صدای پای آب» و «مسافر» به تاریخ ۱۳۵۶ در فصلنامه‌ی آرش به انتشار رسیدند؛ «حجم سبز» در ۱۳۵۶ منتشر شد که هفتمین مجموعه‌ی شعری سهراب سپهری و کامل‌ترین آن‌ها به شمار می‌آید. آخرین دفتر شعر سهراب سپهری با عنوان «ما هیچ، ما نگاه» در سال ۱۳۵۶ منتشر شد. این دفتر، زبانی پیچیده‌تر دارد. با بررسی شعر سهراب در این دفتر، تمایل فکری و روحی شاعر به یأس را مشهود می‌یابیم.

سهراب سپهری در طول زندگی‌اش به هندوستان، پاکستان، افغانستان، ژاپن و چین سفر کرد و به فرهنگ شرق علاقه‌ی وافری داشت. او مدتی در ژاپن زندگی کرد و حکاکی روی چوب را نیز در ژاپن آموخت. علاقه‌ی او به شعر کهن دیگر فرهنگ‌ها باعث شد تا دست به ترجمه‌ی تعدادی از اشعار کهن چینی و ژاپنی بزند. سهراب سپهری همچنین سفری به کشورهای اروپایی هم داشت. او تلاش کرد تا در این کشورها به ادامه‌ی تحصیل بپردازد. همچنین به تولید آثار هنری نیز می‌پرداخت و آن آثار را در نمایشگاه‌های نقاشی ارائه می‌کرد.

اسفند سال ۱۳۴۱ بود که سهراب سپهری از تمام مشاغل دولتی کناره‌گیری کرد و وقت خود را تماماً به تولید آثار ادبی و هنری اختصاص داد. علاوه بر آن، با سفر به کشورهای مختلف، درصدد بود تا با فرهنگ‌ها و جوامع گوناگون آشنا شود و در عین حال، مجالی برای عرضه‌ی آثار خود بیابد.

درگذشت

سهراب سپهری در غروب روز دوشنبه اول اردیبهشت سال ۱۳۵۹ در بیمارستان پارس تهران درگذشت. او در صحن امام‌زاده سلطان علی بن محمد باقر، در روستای مشهد اردهان، واقع در اطراف کاشان به خاک سپرده شده است

Born

Death

سهراب سپهری

Born:

Death:

سهراب سپهری

Author Books