<h5 lang="ntext">کتاب حاضر، حاوی مجموعه سه جلدی «کشف الحیل»، اثر «عبدالحسین آیتی»، در ارتباط با فرقه بهائیت است. در واقع، آیتی مجموعه اطلاعات خود را از هجده سال زندگی در جمع بهابیان، پس از خروج از این فرقه، به قلم تحریر در آورده است؛ آیتی در دوران حضورش در جمع بهائیان با نام «عبدالحسین تفتی» مشهور به «آواره» زندگی میکرد و پس از خروج،نام خود را به آیتی تغییر داد. وی در جلد نخست این کتاب، سؤالاتی را از خود، درباره بهائیت پرسیده و آنگاه به آن پاسخ داده است. در جلد دوم، آیتی، ضمن بیان وجه اشتراک میان بهاییان و یزیدیان، به معرفی برخی کتب منتشر شده در این فرقه پرداخته و به اجمال، هر یک را نقد کرده است. ضمن آنکه در این جلد، تاریخ «کرد یزدی» نیز که از جهاتی با عقاید و قواعد بهایی تناسب و تشابه دارد، آورده شده است. در جلد سوم نیز برگزیده ای از خطا به ها و نامه هایی که بهاییها به آیتی نوشته اند و سعی کرده اند، که او را به جمع خود باز گردانند، ارائه شده است،</h5>

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

کشف الحیل ج ۳

<h5>کتاب حاضر، حاوی مجموعه سه جلدی «کشف الحیل»، اثر «عبدالحسین آیتی»، در ارتباط با فرقه بهائیت است. در واقع، آیتی مجموعه اطلاعات خود را از هجده سال زندگی در جمع بهابیان، پس از خروج از این فرقه، به قلم تحریر در آورده است؛ آیتی در دوران حضورش در جمع بهائیان با نام «عبدالحسین تفتی» مشهور به «آواره» زندگی میکرد و پس از خروج،نام خود را به آیتی تغییر داد. وی در جلد نخست این کتاب، سؤالاتی را از خود، درباره بهائیت پرسیده و آنگاه به آن پاسخ داده است. در جلد دوم، آیتی، ضمن بیان وجه اشتراک میان بهاییان و یزیدیان، به معرفی برخی کتب منتشر شده در این فرقه پرداخته و به اجمال، هر یک را نقد کرده است. ضمن آنکه در این جلد، تاریخ «کرد یزدی» نیز که از جهاتی با عقاید و قواعد بهایی تناسب و تشابه دارد، آورده شده است. در جلد سوم نیز برگزیده ای از خطا به ها و نامه هایی که بهاییها به آیتی نوشته اند و سعی کرده اند، که او را به جمع خود باز گردانند، ارائه شده است،</h5>

کشف الحیل جلد۲

کشف الحیل ج ۱

عبدالحسین بافقی یزدی (۱۲۸۸ ـ ۱۳۷۱ قمری / ۱۳۳۲ - یزد) (معروف به آیتی) پسر محمد تقی آخوند تفتی بوده و متخلص به «ضیایی»، «آواره» و «آیتی»، از شعرا، محققان، نویسندگان و قرآن‌پژوهان معاصر، و از مبلغین بهائی که به او عنوان رئیس‌المبلغین داده شد  وی بعد از درگذشت عبدالبهاء به امید رسیدن به ریاست در جامعه بهائی اصرار داشت که بیت العدل عمومی بلافاصله تشکیل شود. اما شوقی افندی رهبر وقت جامعه بهائی به این نتیجه رسیده بود که برای انتخاب بیت العدل اعظم که یک نهاد بین‌المللی است ابتدا باید نهادهای انتخابی بهائی در سطوح پایین‌تر (سطوح محلی و ملی) تشکیل شود. آیتی مخالف این شیوه شوقی افندی بود و شروع به مخالفت با او کرد و نامه‌هایی اعتراض‌آمیز به بهائیان نوشت و در نهایت از آئین بهائی روی گرداند و بعد از ۱۸ سال دوباره مسلمان شد.  و از منتقدان آئین بهائی شد. او همچنین به مدت شش سال گاهنامه نمکدان را منتشر می‌کرد و از اعضای مؤسس انجمن ادبی یزد بود.

&nbsp;

او در تفت از توابع یزد متولد شد. چنان‌که خود نوشته، در جوانی به فراگیری علوم دینی پرداخت. تحصیلات مقدماتی را در مکتب‌خانهٔ تفت گذراند. در سال ۱۳۰۳ به یزد رفت و پس از فراگیری صرف و نحو و علم بلاغت و منطق در ۱۳۰۵ برای ادامهٔ تحصیلات، به عتبات سفر کرد، و به فراگیری فقه و اصول پرداخت.  وی در ۳۳ سالگی امام جماعت مسجد تفت را عهده‌دار بود.

ایشان تالیفاتی هم  داشته اند :

الکواکب الدُریّه فی مآثرا البهائیه (۲ جلدی)، مصر/قاهره: السعادت، ۱۳۲۱
کشف‌الحِیَل (۳ جلدی)، تهران: نقش جهان، ۱۳۲۶

Born

Death

عبدالحسین آیتی

عبدالحسین آیتی

Born:

Death:

عبدالحسین آیتی

Author Books