<strong>کتاب الغَیبَه </strong>عنوان یکی از آثار مهم شیعه در موضوع غیبت و ظهور امام دوازدهم شیعیان نوشته ابو عبدالله محمد بن ابراهیم نُعمانی در اوایل دوران غیبت کبرا است. مجموع روایات کتاب ۴۷۸ عدد است که در ۲۶ باب آمده‌اند. این کتاب جزو منابع و مصادر بسیاری از کتب دیگر عالمان متأخر شیعی است.

<strong>دربارهٔ مؤلف</strong>
مقالهٔ اصلی: محمد بن ابراهیم نعمانی
ابوعبدالله محمد بن‌ ابراهیم بن جعفر کاتب نُعْمانی، مشهور به ابن ابی‌زینب، از راویان بزرگ شیعه در اوایل قرن چهارم هجری بود. او اطلاعات وسیعی دربارهٔ احادیث داشت.

او از شاگردان برجسته ثقهالاسلام کلینی بود و بیشتر معلومات خود را از او فرا گرفته است. نعمانی همچنین کاتب و نویسنده کلینی نیز به شمار می‌رود و به همین علت از شهرت، احترام و اعتبار خاصی در نزد علماء و بهره‌مند شده است.

معرفی کلی
نعمانی، ۲۶ باب کتاب را در سه بخش مبانی غیبت، دوران ظهور و علائم آن گشوده است. او از مجموعه‌های روایی بخصوص کتاب‌های غیبت که پیش از او تألیف شده، استفاده کرده است. نعمانی کتاب الغیبه را به سال ۳۴۲ق؛ و زمانی نوشته که در شهر حلب به سر می‌برده است.  فهرست‌نویسان به کتاب الغیبه نعمانی اشاره کرده‌اند. آقا بزرگ تهرانی نام آن «ملاء العیبه فی طول الغیبه» است. برخی نیز معتقدند: آگاهی نداشتن از منبع مورد استناد آقا بزرگ تهرانی در این نام‌گذاری سبب می‌شود که نتوان میزان اعتبار این مطلب را ارز یابی کرد.  شیخ مفید پس از بیان مطلبی دربارهٔ امامت حضرت مهدی(ع) می‌گوید: «روایات در این باره فراوان است که اصحاب حدیث از شیعه آنها را جمع کرده و در کتب خود آورده‌اند از جمله ابو عبداللَّه محمدبن ابراهیم نعمانی در کتابی که دربارهٔ غیبت نوشته مشروح آن روایات را بیان کرده است».

در نیمه اول قرن چهارم هجری قمری که غیبت امام مهدی(عج) به درازا کشید و به‌ویژه پس از درگذشت ابوالحسن صیمری (۳۲۹ق/۹۴۰م)، آخرین نفر از نایبان چهارگانه امام و پایان دوره غیبت صغری، آشفتگی فکری و تزلزل اعتقادی بسیاری در شیعیان پدید آمد و بسیاری به شک و دودلی دچار شدند و برخی به اعتراض و حتی انکار برخاستند. نعمانی که در این روزگار می‌زیست، برای استحکام بخشیدن به بنیادهای فکری تشیع و نیز برای پاسخگویی به نیازهای اعتقادی شیعیان در امر امامت و راز غیبت امام دوازدهم کتاب غیبت را تألیف کرد. این کتاب شامل روایات نقل شده از پیامبر(ص) و ائمه(ع) در موضوع غیبت و بحث‌هایی در همین موضوع است. نعمانی در مقدمه کتاب به اوضاع و احوال آن روزگار و انگیزه خود در تدوین کتاب غیبت اشاراتی دارد.

مؤلف در مقدمه‌ علت تألیف کتاب را انحراف گروه‌هایی از شیعیان بخاطر وقوع غیبت امام دوازدهم دانسته و یکی از انگیزه‌های این انحرافات را ضعف ایمان و بی‌توجهی به روایات وارد شده در موضوع غیبت بیان می‌کند. از این رو به جمع‌آوری احادیث در این موضوع می‌پردازد.
<h5><strong>عناوین اصلی کتاب شامل:</strong>
مقدمه ناشر؛ مقدمه مترجم؛ مقدمه مؤلف؛ فصل اوّل: بحث در غیبت امام زمان علیه السلام؛ فصل دوم: اثبات ولادت حضرت صاحب الزمان علیه السلام؛ فصل سوم: اخبار کسانی که صاحب الزمان علیه السلام را زیارت کرده اند؛ فصل چهارم: در معجزات صاحب الزمان علیه السلام در زمان غیبت؛ فصل پنجم: عواملی که مانع از ظهور صاحب الامرعلیه السلام شده است؛ فصل ششم: اخبار سفیران امام علیه السلام در زمان غیبت؛ فصل هفتم: در بیان عمر شریف حضرت علیه السلام؛ فصل هشتم: در بیان پاره ای از صفات، سیره و اخلاق حضرت صاحب الزمان علیه السلام؛ فهرست منابع ترجمه غیبت شیخ طوسی؛ پی نوشت ها</h5>

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

ترجمه الغیبه (نعمانی)

<h5>"سخنى درباره اعجاز
چرا بعضى از شنیدن لفظ «معجزه» وحشت میکنند؟
بعضى هستند از لفظ «معجزه» وحشت دارند، و شاید معجزات پیامبران را در ردیف «اساطیر و افسانه هاى کهن میدانند» و نوعى از خرافات مى پندارند.
معجزه را مخالف «علم» و علم را مخالف «معجزه» تصور میکنند و میل دارند این موضوع را بکلى از منطقه بحثهاى علمى خارج کنند.
این دسته غالباً کسانى هستند که مطالعاتشان درباره مسائل مذهبى به آنچه از پدر و مادر شنیده اند، یا در افواه عامه مشهور است، محدود میشود.
آنها از حقیقت «اعجاز» جز پاره اى از شایعات و توضیحات ناقص که در میان مردم وجود دارد، در نیافته اند، تصویر نادرستى از معنى معجزه در مغز خود ترسیم کرده، و با آن مى جنگند، و از آن وحشت دارند.
دسته دیگرى نیز در برابر معجزات، قیافه انکار آمیز به خود میگیرند، نه از این جهت که مطالعات عمیق و تجزیه و تحلیل و بررسى روى این مسأله کرده اند، بلکه فکر میکنند انکار امور خارق عادت و معجزات نشانه «روشنفکرى» است، و چون میل دارند مردم آنها را «روشنفکر» بدانند یک قلم سرخ روى تمام معجزات کشیده، همه را انکار میکنند!.</h5>
<div class="ant-row my-5 Introduction-text-book">
<div class="font-F-Gothic">
<h5><strong>عناوین اصلی کتاب شامل:</strong>
سخنی درباره اعجاز؛ نخستین گام؛ اعجاز قرآن از نظر موزون بودن کلمات و رسا بودن عبارات؛ اعجاز قرآن از دریچه عقاید و معارف مذهبی؛ اعجاز قرآن از نظر علوم روز؛ اعجاز قرآن از نظر تاریخ؛ اعجاز قرآن از نظر وضع قوانین؛ اعجاز قرآن از نظر خبرهای غیبی و پیشگوئیهای صریح؛ اعجاز قرآن از نظر هماهنگی آیات؛ دومین راه شناسائی پیامبر از طریق جمع آوری قرائن؛ قسمتی از کتابهائی که هنگام نوشتن این کتاب مورد استفاده قرار گرفته؛ سایر آثار مؤلف</h5>
</div>
</div>
<div class="ant-row-flex ant-row-flex-space-between pt-4 flex-column align-items-center mt-2 mt-md-4 undefined">
<div class="ant-row-flex tabSection-parent justify-content-lg-between align-items-start flex-md-row w-100 flex-column ">
<div class="d-flex justify-content-between flex-sm-row flex-column align-items-center w-100 position-relative">
<h3 class="title-BookCollection mb-0 font-F-Gothic false"></h3>
<div class="ExceptTitle w-100 justify-content-between align-items-center false BorderXs d-flex">
<div class="d-flex mx-lg-3 "></div>
</div>
</div>
</div>
</div>

قرآن و آخرین پیامبر

<h5>تفسیر نمونه از متداول ترین تفاسیر فارسی عصر حاضر است که با زبان ساده و گویا و قابل استفاده برای عموم به نگارش درآمده و استقبال بسیار خوبی از آن شده است. این تفسیر بارها چاپ شده و به زبانهای انگلیسی، اردو و عربی به نام الامثل فی تفسیر القرآن المنزل ترجمه شده است.
ویژگی این تفسیر عصری بودن آن است که مناسب با نیازها و پرسشهای عصر، پیام قرآن را به زبان روز تبیین می کند و با روش ساده و به دور از بحثهای کلاسیک ادبی، کلام وحی را تفسیر می نماید. جلوه مهم این تفسیر، در گرایش به جنبه های هدایتی و تربیتی است که مولفان آن را تعقیب کرده اند و در روش ارائه مطالب، متاثر از تفاسیر المیزان، مجمع البیان و تفسیر مراغی بوده اند.
روش تفسیر
شیوه مفسران در ارائه مطالب چنین است که در آغاز، پس از بیان نکات کلی و عام در هر سوره به فضای حاکم بر سوره، به سبک و سیاق و موضوعات مهم مطرح شده در سوره اشاره می شود. آن گاه به مضمون آیه پرداخته، با شیوه بیانی و تحلیلی، مسائل زندگی و هدایت انسان با توجه به موضوع آیه تشریح می شود.
"</h5>

فهرست موضوعی تفسیر نمونه

اشاره

بسم الله الرحمن الرحیم  میرزا علی‏محمد شیرازی (۱۲۳۵ - ۱۲۶۶ ه - ق) فرزند میرزا رضا بزاز پس از چند سال تحصیل علوم دینی در کربلا و شیراز مدعی مقام بابیت شد  [۱]   و گفت من واسطه و رابط بین مردم و حضرت حجه بن الحسن عسکری (عج) هستم. پس از مدتی سکونت در شیراز و توبه از اعمال و ادعای خود در مسجد وکیل در حضور حاکم و مردم شیراز  او را روانه اصفهان و بعد از چند ماه توقف در آن شهر وی را به زندان ماکو و تبریز انتقال دادند در اواخر عمر ادعای قائمیت  [۳]   و شارعیت  [۴]  .   [ صفحه ۱۰]   و ربوبیت  [۵]   نمود و آخر الامر در سال ۱۲۶۶ هجری قمری بدستور امیرکبیر صدر اعظم ناصرالدین شاه در تبریز بدار آویخته و تیرباران گردید  [۶]   میرزا علی‏محمد شیرازی در زندان آذربایجان به سرمی‏برد که عده‏ای از یارانش از جمله آقای میرزا حسینعلی در سال ۱۲۶۴ ه در دشت بدشت دین اسلام را به خیال خود نسخ کردند  [۷]   توجه فرمائید به اصطلاح مصلح جهان در زندان گرفتار بود و پیروان او شریعت پیشین را نسخ کردند!! گروهی که از میرزا علی‏محمد تبعیت می‏کردند به بابی مشهور شدند. باب یکی از یاران خود میرزا یحیی معروف به صبح ازل را به جانشینی خویش و رهبری بابیان انتخاب کرد اما بعد از چند سال میرزا حسینعلی از    [ صفحه ۱۱]   برادرش «صبح ازل» کناره گرفت و مدعی مقام پیشوایی و ریاست حزب یابی شد و پس از چندی روش باب را نسخ کرد  [۸]   یاران میرزا یحیی به ازلی و پیروان میرزا حسینعلی به بهایی معروف شدند آقای میرزا حسینعلی پیش از مرگ، پسر خود عباس عبدالبهاء (ملقب به غصن اعظم) و فرزند دیگرش محمدعلی (ملقب به غصن اکبر) را به ترتیب به جانشینی انتخاب کرد و مکرر می‏گفت: قد اصطفینا الاکبر بعد الاعظم  [۹]   اکبر را بعد از اعظم بعنوان پیشوا و بزرگ بهائیان انتخاب کردیم پس از مرگ آقای میرزا حسینعلی (۱۳۰۹ ه)  [۱۰]   بین دو برادر اختلاف پیدا شد و آقای عبدالبهاء سفارش پدر را نادیده گرفت و نوه‏ی دختری خود شوقی افندی را به رهبری بهائیان انتخاب کرد بابیان به فرقه‏های ازلی،    [ صفحه ۱۲]   قدوسی، بیانی، قره العینی و... و بهائیان به ثابتی، ناقضی و سهرابی و پیروان شوقی که فرقه‏ی اخیر نیز به چند دسته تقسیم شده ‏اند.

سیری در کتاب های بهائیان

کتاب ستارگان درخشان در باره زندگی نامه چهارده معصوم علیه السلام و اصححاب نوشته شده است که جلد چهارم آن اختصاص به زندگی امام حسن مجتبی و حضرت عبدالعظیم حسنی می باشد.

ستارگان درخشان زندگانی حضرت حسن مجتبی (ع)/ جلد۴

ریاحین الشریعه در ترجمه دانشمندان بانوان شیعه، تألیف ذبیح‌الله محلاتى، کتابى است در شرح حال تمام زنان دانشمند شیعه که در زمینه علم و ادب و مذهب، در تاریخ اسلام، نقش داشته‌اند.

ساختار
کتاب با دیباچه نویسنده آغاز و مطالب در شش جلد، تنظیم شده است.

روش تنظیم مطالب و محتواى کتاب به‌صورت الفبایى است.[۲]و هر جا که چند اسم مشابه بوده به ترتیب حرف اول نام الفبایى مرتب شده است. نظم جلدهاى سوم تا پنجم که به احوال بانوان دانشمند شیعه اختصاص دارد، الفبایى و بر اساس نام کوچک افراد است که با کلمه بنت و سپس نام پدر از یکدیگر متمایز مى‌شود.

مؤلف از بانوان دانشمندى که نام آنها را نمى‌دانسته، با عنوان بانو و در ذیل حرف «ب» یاد کرده است. وى در ابتداى هر جلد، راجع به مطالب آن جلد توضیح مختصرى داده و در انتهاى هر جلد، راجع به موضوع همان جلد و مطالب جلد بعدى نیز توضیح مختصرى داده است.

او در نگارش کتاب، از منابع بسیارى استفاده کرده است. وى در مقدمه جلد اول، به استفاده از به منابع ذیل اشاره دارد و علائم اختصارى هرکدام را بیان مى‌کند، به این شرح: «عاشر بحار»، با علامت اختصارى «ر»؛ جلد فاطمیه «ناسخ التواریخ»، با علامت اختصارى «نا» و «خصایص فاطمیه» ملا محمدباقر کجورى طهرانى، با علامت اختصارى «یص»

نویسنده علاوه بر منابع مذکور، در لابه‌لاى مطالب، هر جا که از منبع خاصى استفاده کرده است در درون متن به آن استناد مى‌کند و در همان جا به ذکر منبع مى‌پردازد.

نثر کتاب، به زبان فارسى قدیم، همراه با عبارت‌پردازى‌هاى ادیبانه و استفاده از کلمات و واژگان عربى مى‌باشد.

ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان دانشمند شیعه /جلددوم

<strong>ریاحین الشریعه</strong> در ترجمه دانشمندان بانوان شیعه، تألیف ذبیح‌الله محلاتى، کتابى است در شرح حال تمام زنان دانشمند شیعه که در زمینه علم و ادب و مذهب، در تاریخ اسلام، نقش داشته‌اند.

<strong>ساختار</strong>
کتاب با دیباچه نویسنده آغاز و مطالب در شش جلد، تنظیم شده است.

روش تنظیم مطالب و محتواى کتاب به‌صورت الفبایى است.[۲]و هر جا که چند اسم مشابه بوده به ترتیب حرف اول نام الفبایى مرتب شده است. نظم جلدهاى سوم تا پنجم که به احوال بانوان دانشمند شیعه اختصاص دارد، الفبایى و بر اساس نام کوچک افراد است که با کلمه بنت و سپس نام پدر از یکدیگر متمایز مى‌شود.

مؤلف از بانوان دانشمندى که نام آنها را نمى‌دانسته، با عنوان بانو و در ذیل حرف «ب» یاد کرده است. وى در ابتداى هر جلد، راجع به مطالب آن جلد توضیح مختصرى داده و در انتهاى هر جلد، راجع به موضوع همان جلد و مطالب جلد بعدى نیز توضیح مختصرى داده است.

او در نگارش کتاب، از منابع بسیارى استفاده کرده است. وى در مقدمه جلد اول، به استفاده از به منابع ذیل اشاره دارد و علائم اختصارى هرکدام را بیان مى‌کند، به این شرح: «عاشر بحار»، با علامت اختصارى «ر»؛ جلد فاطمیه «ناسخ التواریخ»، با علامت اختصارى «نا» و «خصایص فاطمیه» ملا محمدباقر کجورى طهرانى، با علامت اختصارى «یص»

نویسنده علاوه بر منابع مذکور، در لابه‌لاى مطالب، هر جا که از منبع خاصى استفاده کرده است در درون متن به آن استناد مى‌کند و در همان جا به ذکر منبع مى‌پردازد.

نثر کتاب، به زبان فارسى قدیم، همراه با عبارت‌پردازى‌هاى ادیبانه و استفاده از کلمات و واژگان عربى مى‌باشد.

ریاحین الشریعه در ترجمه بانوان دانشمند شیعه/ جلد اول

دارالکتب الاسلامیه. ناشر باسابقه کتاب‌های شیعی در ایران است. این مرکز در سال ۱۳۱۷ش توسط شیخ محمد آخوندی تأسیس شده و تاکنون نزدیک به دو هزار عنوان کتاب منتشر کرده است. مجموعه «بحارالانوار»، «تفسیر نمونه»، «عیون اخبار الرضا»، «الغدیر» و «اصول کافی» از جمله این کتاب‌هاست.

<strong>مؤسس</strong>
شیخ محمد آخوندی فرزند شیخ احمد آخوندی یزدی در ۲۳ بهمن ۱۲۸۹ش در مشهد متولد شد. وی با راهنمایی شیخ عبدالکریم حائری به حوزه علمیه وارد شده و پس از طی مقدمات و سطح، همراه عده‌ای از طلاب به نجف مهاجرت کرد و در درس محمدحسین نائینی، سید محمود شاهرودی و سید ابوالحسن اصفهانی حاضر شد و از سید ابوالحسن اصفهانی اجازه اجتهاد دریافت کرد.

<strong>انگیزه تأسیس</strong>
در پی قدرت گرفتن رضاخان و سیاست‌های فرهنگی او، چاپ و نشر کتاب‌های دینی به گوشه انزوا و غربت رانده شد و کسی اجازه چاپ و انتشار کتب اسلامی را نداشت. محمد آخوندی در خاطرات خود از زمان رضاخان در مورد کتاب و تهیه آن گفته بود که اکثر علماء و دانشمندان برای حفظ کتاب‌های خود و دوری آن‎ها از دسترس مأموران حکومتی کتاب‌ها را در گنجه‌ها، طاقچه‌ها و رَف‌ها و حتی گوشه و کنار منزل انباشته و تیغه‌ای از خشت و آجر جلوی آن می‌کشیدند. در چنین فضایی مؤسس تصمیم به انتشار کتاب‎های دینی گرفت.

<strong>تاریخچه</strong>
در سال ۱۳۱۷ش در نجف، هنگامی که حاج شیخ عباس قمی مشغول تدوین و چاپ سفینه البحار بود، به علت نداشتن سرمایه کافی برای چاپ کتاب، از شیخ محمد آخوندی درخواست همکاری می‌کند و این موضوع مقدمه‌ای برای ورود او به عرصه نشر می‌شود. پس از کمک به چاپ «سفینه البحار» بود که از سال ۱۳۲۰ش و در خانه شخصی خود مبادرت به چاپ «رساله صراط النجاه» سیدابوالحسن اصفهانی کرد. صحیفه سجادیه را برای اولین بار در همان زمان در قطعی کوچک و با مقدمه‌ای تحقیقی از سید محمد مشکوه و مرعشی نجفی به چاپ رساند که این امور زمینه‌ساز ورود وی به صورت کاملاً جدی به عرصه نشر بود. پس از آن تاریخ بود که بسیاری از کتاب‌های اصلی و منابع شیعی در این مرکز تصحیح و منتشر شد.[نیازمند منبع]

کتاب الغدیر، «اصول فلسفه و روش رئالیسم»، «تفسیر المیزان»، کتاب «کافی»، «ارتباط انسان با جهان» علامه جعفری و تفسیر نمونه از جمله کتاب‌هایی است که در این مرکز منتشر شده است.

دارالکتب الاسلامیه

دارالکتب الاسلامیه

کتب ناشر

اطلاعات تماس

موقعیت