Ислом охирин дини тавҳид ва Иброҳим аст. Паёмбари ин дин ҳазрати Муҳаммад (с) аст, ки Қуръонро ба воситаи ваҳй аз ҷониби Худованд ба инсоният овардааст. Даъват ба Ислом дар соли 610 милодӣ дар Макка, воқеъ дар нимҷазираи Арабистон оғоз шудааст. Рушди рӯзафзуни ислом пас аз ҳиҷрати Паёмбари Ислом ба шаҳри Мадина оғоз ёфт. Ба эътиқоди мусалмонон, ҳазрати Муҳаммад (с) охирин паёмбари илоҳӣ ва Ислом охирин дин аст.
Қуръон ва суннати Паёмбари Ислом (с) ва имомҳо сарчашмаи аслии шинохти эътиқод ва равишҳои динии ислом мебошанд. Ба эътиқоди мусалмонон, дар Қуръон ҳеҷ дурӯғ ва иштибоҳ вуҷуд надорад ва аз замони нозил шуданаш бетағйир боқӣ мондааст. Суннат инчунин гуфтор ва рафтори паёмбар ва имомонро дар бар мегирад, ки дар шакли хаттӣ аз насл ба насл интиқол ёфтаанд.
Муҳимтарин рукнҳои динии ислом тавҳид, нубуввати Паёмбари Ислом (с) [изоҳи 1] ва қиёмат мебошанд. Фармонҳои амалии ислом ба се гурӯҳ тақсим мешаванд: ибодат, ахлоқ ва аҳкоми шаҳрвандӣ ва иҷтимоӣ. Муҳимтарин ибодатҳо дар ислом намоз, рӯза, хумс, закот, ҳаҷ ва ҷиҳод мебошанд. Бахши умдаи маъхазхои исломй ба муоризи ахлоки неку бад ва роххои амалии расидан ба камолоти ахлокй бахшида шудааст. Тавсияҳо оид ба эҳтироми ҳуқуқи дигарон ва дастур оид ба танзими муносибатҳои иҷтимоӣ ва оилавӣ аз таълимоти ахлоқии ислом мебошанд. Ислом низ барои бисёре аз масъалаҳои рӯзмарра фармудааст; Мавзӯъҳое чун никоҳ, талоқ, хариду фурӯш, иҷора ва ҳукме, ки дар китобҳои фиқҳ таҳти унвони муомилот ҳукми онҳо баён шудааст.
Дар дини ислом ду мазҳаби асосӣ ва асосӣ - шиа ва сунни вуҷуд дорад, ки ҳар яки онҳо ба фирқаҳои зиёде тақсим шудаанд. Муҳимтарин тафовут миёни ин ду дин масъалаи имомат ё вориси Паёмбари Ислом (с) аст; Илова бар ин, дар баъзе масъалањои эътиќод ва њукм низ аз њамдигар тафовут доранд.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Мабодии Ислом

Ал-Муда дар Қуробӣ; Дар он ҳадисҳои Паёмбар (с) ва ҳамчунин дар бораи фазилатҳои Аҳли Байт (р) оварда шудааст.

Маваддатул Қурбо

<p style="text-align: center;">Қуръон (арабӣ: القرآن) китоби муқаддаси дини ислом аст ва дар эътиқоди мусалмонон каломи Худои ягона бо номи аслии "Аллоҳ" аст, ки аз ҷониби Ҷабраил ба паёмбари Худо (с) нозил шудааст. Ислом, Муҳаммад ибни Абдуллоҳ. Мусулмонон Қуръонро бузургтарин мӯъҷизаи Муҳаммад ва равшантарин далели нубувватии ӯ медонанд. Қуръон сарчашмаи асосии ваҳй дар ислом буда, ба забони арабии классикӣ навишта шудааст. Вожаи Қуръон ба маънои “хондан” ва “хондан” аст ва маъмулан мусалмонон аз он бо унвонҳое чун “Қуръони карим” ва “Қуръони ҷодуӣ” истинод мекунанд. Қуръони карим ба 30 қисм тақсим шуда, аз 114 сура иборат аст. Ва он дар арабӣ аст.</p>

Тарчумаи Куръони Карим

<p dir="ltr">Бахотири аҳмияти нашри  Қуръон дар байни мусалмонон мо ин матни Қуръони Карим бо забони тоҷикиро бо ин ки, мутарҷим ва ношири ин мушахас нест барои Шумо қарор додаем.</p>

Қуръони Карим бо забони тоҷикӣ

Пас аз Қуръони Карим суханони Паёмбари Акрам(с), ки  бо номи  "ҳадис" ё "ривоят" маъруфанд, ҳидоятгар ва роҳнамои мусулмонон мебошанд. Ҳадисҳои Паёмбар(с) дар китобҳои фаровоне гирдоварӣ шудааст. Касоне, ки ин ҳадисҳоро ҷамъоварӣ кардаанд, заҳмату ранҷҳои зиёде кашидаанд, то ин суханони роҳнамо аз байн нараванд ва ба наслҳои оянда бирасанд. Ҳамаи қонунҳо ва аҳкоми Ислом дар Қуръони Карим зикр нашудааст ва хеле аз аҳком дар ҳадису ровоятҳо баён шудааст. Бинобар ин, суханони Паёмбар(с) тафсиркунандаи Қуръон ба шумор меоянд ва агар мо аз он ғофил шавем, дар ҳақиқат хеле аз аҳкоми дини худро аз даст хоҳем дод.
Аз тарафи дигар мо мебинем, ки мардуми мусулмони мо он гуна, ки шоиста аст бо ин суханони нуронӣ ошно нестанд. Аз ин рӯ яке аз вазифаҳои мо ин аст, ки то ҳадди имкон мардумро бо аҳодиси Паёмбари Акрам(с) ошно кунем.
Китоби ҳозир намунае аз ин корҳост ва умедворем, ки Худованд онро аз мо бипазирад ва мавриди писанди шумо низ қарор гирад

Рамазон

Тарҷумаи Қуръон аз Тафсири мухтасари Хатлонӣ  бо шарҳи вожаҳо ва калимаҳо.

Бахотири аҳмияти нашри Қуръон дар байни мусалмонон мо ин матни Қуръони Карим бо забони тоҷикиро бо ин ки, мутарҷим ва ношири ин мушахас нест барои Шумо қарор додаем.

Тарҷумаи Қуръон Аз Тафсири Мухтасари

<p style="text-align: left;">Китоби мазкур шарҳи мухтасари зиндагии Паёмбари Ислом (с) аст, ки дар ибтидои китоб тавсифи мухтасари хислатҳои инсонӣ ва иҷтимоъии мардуми Арабистон пеш аз зуҳури ислом ва баъдан тавсифи он аст. марҳалаи аввали зиндагии Паёмбари Худо (с) то пеш аз рисолат, ки дар он ба таваллуд, кӯдакӣ, навҷавонӣ ва ҷавонӣ, издивоҷи нахустин ва фалсафаи издивоҷҳои чандкаратааш таваҷҷуҳ зоҳир шудааст. Муаллиф ваҳй, шеваи таблиғот ва даъвати оммавии ҳазрати Муҳаммад (с) ва мушкилоте, ки Қурайш дар роҳи падараш рӯбарӯ шуда буд ва баъд аз он ҳодисаҳои марбут ба муҳоҷиратро, ки сарчашмаи таҳаввулот зикр кардааст, таҳқиқ ва муайян кардааст . Пирони бародарии исломї дар Мадина, Љињод дар Ислом ангезаи асосии љангњо ва рисолати љањонии мавзўъњои навбатии ин китоб аст, дар охир муаллиф баъзе љанбањои ирфонии њаёти Паёмбари Худоро баён мекунад Ислом (с), аз кабили Хотамит, Сира, Хадиси Гадир ва вориси он паёмбар ва рохи таърихии хилофат.</p>

<div dir="ltr"></div>

Нигариши кӯтоҳе ба зиндагии  Паёмбари Ислом (с)

Мулло Муҳаммад ибни Муртазо бин Маҳмуди Кошонӣ (1091-1007), маъруф ба Мулло Муҳсин ва лақаби Файз Кошонӣ, файласуф, муҳаддис, муфассири Қуръон ва фақеҳи шиа дар асри 11-уми қамарӣ аст. Дар назди донишмандоне чун Мулло Садра (вафот: 1050 ҳиҷрӣ), Шайх Баҳоӣ (953-1031), Мирфендерский (тақрибан 1050-970 ҳиҷрӣ) ва Мирдамад (вафот: 1041 ҳиҷрӣ) таҳсил кардааст.
Файз дар мавзуъхои гуногун асархои зиёде навиштааст: «Тафсири Сафй», «Ал-Вафй», «Муфатихи шариат», «Ал-махча-л-байда» ва «ал-калматул-макнунона» му-химтарин асархои у дар тафсир, хадис, фикх, ахлок ва тасаввуф ба шумор мераванд. .
Файз шеваи ахборони мӯътадилро пазируфта буд, бинобар ин дар бисёр мавридҳо андешаҳои ӯ аз фақеҳони пешин фарқ мекард. Аз муҳимтарин андешаҳои вижаи ӯ метавон ҷоиз будани сарват (дар шароити муайян), тафовути камолот нисбат ба вазифаҳои гуногун ва воҷиб будани намози ҷумъаро зикр кард.
Хондани намози ҷумъа дар Кошон ва Исфаҳон аз фаъолиятҳои сиёсиву иҷтимоии ӯ буд.
биография
Файз 14 Сафари соли 1007 ҳиҷрӣ (мувофиқ ба соли 977 ҳиҷрӣ) дар Кошон таваллуд шудааст. Хонаводаи Файз аз хонаводаҳои маъруф ва донишманди шиъа буд, ки падараш Розӣ-диншоҳи Муртазо (950-1009 ҳиҷрӣ) ва модараш Заҳро Хотун (вафот: 1071 ҳиҷрӣ), духтари Зиё Арфо Розӣ буданд. Бобои Файз Тољиддиншоњи Мањмуд, писари Мулло Алии Кошонї дар Кошон ба хок супурда шудааст.

маориф
Файз дар Кошон таҳсилро оғоз намуда, дар синни 20-солагӣ барои идомаи таҳсил ба Исфаҳон рафт. Пас аз он ду сол дар Шероз дар назди Сайид Маҷиди Баҳронӣ (вафот: 1028 ҳиҷрӣ/1619 милодӣ) таҳсил кард. Файз бори дигар ба Исфаҳон баргашт ва дар дарси Шайх Баҳоӣ ширкат кард. Ҳангоми сафари ҳаҷ ӯ аз Шайх Муҳаммад, аз авлоди шаҳид Сонӣ иҷоза гирифт. Пас аз он дар Қум бо Мулло Садра шогирд шуд ва ҳангоми бозгашт ба Шероз ҳамроҳи ӯ шуд ва тақрибан ду сол дар он ҷо монд. Соњиби Рўзат ва дигарон бар ин назаранд, ки Файз дар нахустин сафараш ба Шероз ба назди Мулло Садра шогирдї рафтааст, вале ин гуфтањо ба навиштањои худи Файз мувофиќ нест. Файз ниҳоят ба Кошон баргашт ва ба таълиму тарбия ва навиштан машғул шуд. Дар бораи сабаби номгузории мактаби Файзия гуфта мешавад, ки Файз дар онҷо зиндагӣ мекардааст.

Устодон
Дар байни устодони у шахсони зеринро номбар кардан мумкин аст:
Мачлиси Мухаммад Таги
Шайх Бахои
Домод
Мирфендерский
Мулло Садра

аз олам гузашт
Файзи Кошонӣ дар 22-юми рабиатсонӣ дар соли 1091 ҳиҷрӣ (мувофиқ ба соли 1058 ҳиҷрӣ) дар Кошон даргузашт ва дар қабристоне ба хок супурда шуд, ки дар замони зиндагии худ ин сарзаминро бахшида буд. Моҳи ноябри соли 2007 ба ифтихори ӯ конгресс баргузор шуд.

Born

Death

Алломе Муҳсин Файз Кошонӣ

Алломе Муҳсин Файз Кошонӣ

Born:

Death:

Алломе Муҳсин Файз Кошонӣ

Author Books