Муқаддима
Зарурати пўшидагии зан дар муқобили марди бегона яке аз масоили муҳимми исломӣ аст. Дар худи Қуръони Карим ин матлаб ба равшанӣ баён шудааст. Бинобар ин, дар асли матлаб аз назари исломӣ наметавон тардид кард. Масъалаи пўшида будани зан аз марди бегона яке аз мазоҳири лузуми ҳарим байни мардон ва занони бегона аст, ҳамчунон ки адами ҷавози хилват байни марду зани номаҳрам яке аз мазоҳири дигари он аст. Ин баҳсро дар панҷ бахш бояд баррасӣ кард: 1.Оё пўшиш аз мухтассоти Ислом аст ва пас аз зуҳури Ислом аз мусулмонон ба ғайри мусулмонон сироят кардааст? Ё аз мухтассоти Ислом ва муслимин нест ва дар байни миллатҳои дигари пеш аз Ислом низ вуҷуд доштааст? 2.Иллати пўшиш чист? Чунон ки медонем, дар байни ҳайвонот ҳеҷ гуна ҳариме байни ҷинси нар ва мода вуҷуд надорад, онҳо озодона бо якдигар муошират мекунанд. Қоидаи аввалии табиӣ ин аст, ки афроди инсон низ чунин бошанд. Ҳоло чӣ сабаб шудааст, ки байни ҷинси зану мард ҳарим ва пардае ба сурати пўшида будани зан ва ё ба шакли дигаре ба вуҷуд ояд? Ин савол ихтисос ба пўшиш надорад ва дар тамоми ахлоқи ҷинсӣ инчунин саволе ҳаст. Дар бораи ҳаё ва ифоф низ ҳамин пурсиш ҳаст. Ҳайвонот дар масоили ҷинсӣ эҳсоси шарм намекунанд, вале дар инсон, хусусан, дар ҷинси зан ҳаё ва шарм вуҷуд дорад. 3.Фалсафаи пўшиш аз назари Ислом. 4.Эродҳо. 5.Ҳудуди пўшиши исломӣ чист?

Оё Ислом тарафдори парданишинии зан аст, ҳамчунон ки луғати ҳиҷоб бар ин маъно далолат мекунад, ё Ислом тарафдори ин аст, ки зан дар ҳузури марди бегона бадани худро бипўшонад, бидуни он ки аз ҷомеа канорагирӣ кунад? Дар ҳолати дуюм ҳудуди пўшиш чӣ қадар аст? Оё чеҳра ва ду даст то банд низ бояд пўшида шавад ё болои чеҳра ва ду даст бояд пўшида шавад, аммо чеҳра ва ду даст то банд пўшиданаш лозим нест? Дар ҳар ҳол, оё дар Ислом масъалаи сеюме, ки на парданишинӣ ва маҳбусият ва на омехтагӣ бошад, вуҷуд дорад ё на? Ва ба иборати дигар, оё Ислом тарафдори ҷудо будани маҷомеи занон ва мардон аст ё на? Инҳо пурсишҳое аст, ки ин китоб ба онҳо посух мегўяд.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Ҳиҷоб

Китоби «Ваҳй ва нубувват: муқаддима ба ҷаҳонбинии исломӣ» баҳси «ҳидояти ҷамъиятӣ» аст, ки онро профессор Муртазо Мутаҳарӣ таълиф кардааст. Сифатҳои паёмбарон (мӯъҷизаҳо, маъсумӣ, покии ният...), нақши таърихии паёмбарон ва ҳадафи нубуввату рисолатҳо аз дигар мавзӯъҳои равшангари ин китоб аст.

&nbsp;

Ваҳй ва Нубувват

Қуръон инсонро ситоиш ва мазаммат кардааст. Беҳтарин ситоишҳо ва бадтарин мазамматҳои Қуръон дар бораи инсон аст. Ӯро аз осмону замину фаришта бартар ва дар ҳамон ҳол аз деву чаҳорпоён пасттару поинтар ёд кардааст. Аз дидгоҳи Қуръон инсон мавҷудест, ки метавонад ҷаҳон ва фариштагонро ба хидмати худ дароварад ва баракс ҳам метавонад ба поинтарин дараҷа афтад. Худи инсон бояд тасмим бигирад ва сарнавишти поёнии худро мушаххас кунад. Инак баҳсро бо ситоишҳои Қуръон аз инсон, ки “арзишҳои инсон” ҳастанд, оғоз мекунем. Идомаи матлабро  дар китоби  Инсон дар Қуръон мутолиа намоед.

Инсон дар Қуръон

Муртазо Мутаҳарӣ (1358-1298), фақеҳ, файласуф, диншинос, нависанда, мутафаккир, омӯзгор, назарияшинос, муфассири Қуръон, яке аз шогирдони Оятуллоҳ Буруҷердӣ, Имом Хумайнӣ ва Аллома Сайидмуҳаммадҳусайни Таботабоӣ
таваллуд
13 бањмани соли 1298 њиљрї, мутаносибан ба 12 Љумади-л-авли 1338 њиљрї (1920 милодї) дар шањри Фриман дар наздикии шањри Машњад дар оилаи рўњонї ба дунё омадааст.
маориф
Пас аз кӯдакӣ ӯ ба мактаб рафта, ба омӯхтани дарсҳои ибтидоӣ шурӯъ кардааст. Дар синни дувоздаҳсолагӣ ба семинарияи Машҳад рафта, асосҳои улуми исломиро меомӯхт. Соли 1316 бо вуҷуди муборизаи шадиди ҳукумати Ризошоҳи Паҳлавӣ бо рӯҳониён ва бо вуҷуди мухолифати дӯстону наздиконаш, барои анҷоми таҳсил ба семинарияи Қум рафт.
профессорон
Дар давоми понздаҳ соли будубоши худ дар Қум дар ҳузури Оятуллоҳ Ал-Узами Боруҷердӣ (дар фиқҳ ва усул), Имом Хумайнӣ (р) (дувоздаҳ сол дар фалсафаи Мулло Садра, тасаввуф, ахлоқ ва усул) ва Алломаи Сайид Муҳаммадҳусайни Табобаъӣ (дар фалсафаи Бӯалӣ) ва фалсафаи муқоисавӣ). Устод Шаҳиди Медатӣ низ аз ҳузури Оятуллоҳ Ҳоҷ Мирзо Алӣ Оғои Шерозӣ аз лиҳози ахлоқ ва тасаввуф бисёр баҳра бурдааст. Аз дигар устодони Устод Мутаҳарӣ, марҳум Оятуллоҳ Сайид Муҳаммад Ҳуҷҷат (дар усул) ва марҳум Оятуллоҳ Сайидмуҳаммадмуҳаммади Домод (дар фикҳ) метавон ном бурд. Дар замони будаш дар Қум дар баробари омӯхтани илм дар корҳои ҷамъиятиву сиёсӣ низ фаъолона ширкат дошт.
Муҳоҷират, таълим ва мавъиза
Дар соли 1331 дар ҳоле ки аз устодони маъруф ва яке аз умедҳои ояндаи ин соҳа маҳсуб мешуд, бо сабабҳо, аз ҷумла мушкилоти рӯзгор ба Теҳрон ҳиҷрат кард. Дар Теҳрон дар мактаби Маравӣ - дар он ҷо улуми семинария таълим медод - дарс мегуфт ва ҳамчунин дарсҳои таҳқиқотӣ менавишт. Соли 1334 нахустин ҷаласаи тафсири Қуръонро барои донишҷӯён баргузор кард. Дар ҳамон сол дар факултаи илоҳиёт ва исломшиносии Донишгоҳи Теҳрон ба тадрис шурӯъ кард. Дар солҳои 1337 ва 1338, ки Анҷумани исломии табибон таъсис ёфт, профессор Мутаҳарӣ аз суханварони аслии ин анҷуман буд ва дар солҳои 1340 то 1350 сухангӯи беназири ин иттиҳодия ва бархе аз осори ӯ буд. махсули ин вохурихо мебошанд.

Муртазо Мутаҳарӣ осори зиёде дорад, ки бархе аз онҳо аз:

Маҷмӯаҳо
Баъзе асарҳои Алломе Шаҳид Муртазо Мутаҳарӣ:
Хизматҳои мутақобилаи ислом ва Эрон
озодии рӯҳонӣ;
ошноӣ бо Қуръон;
Омадани инқилоби исломии Эрон;
Эҳёи афкори исломӣ;
Одоби ҷинсӣ дар ислом ва ҷаҳони ғарбӣ;
Ислом ва ниёзҳои замон;
Инсон ва тақдир;
инсони комил;
Баррасии ҳаракатҳои исломӣ дар сад соли охир;
Посухҳои профессор ба интиқодҳо дар китоби "Мушкилоти ҳиҷоб";
понздаҳ суханронӣ;
Таълим дар ислом;

Born

Death

Муртазо Мутаҳҳарӣ

Муртазо Мутаҳҳарӣ

Born:

Death:

Муртазо Мутаҳҳарӣ

Author Books