Ҷавонӣ, беҳтарин фурсати зиндагӣ барои худсозӣ ва созандагӣ аст ва ҷавонон арзандатарин захоир ва сармояҳои ҷавомеи инсонӣ ҳастанд. Аз ин рў рушду боландагии ҳар кишвар дар гарави омўзишу парвариши нерўи ҷавони он аст ва мавзўи ҷавонон дар таърихи башар ҳамвора мавриди таваҷҷўҳи раҳбарони фарҳангӣ, динӣ ва сиёсии ҷаҳон будааст. Яке аз нависандагони муосир менависад:

Гизинфун, ҳаким ва муаррихи юнонӣ (430-355қ.м) ду китоб роҷеъ ба Эрон навиштааст, ки яке аз он ду «Курушнома» аст. Дар ин асар шарҳе роҷеъ ба тарбияти ҷавонони Эрон дар даврони ҳахоманишӣ оварда ва аз ҷумла менависад: «Тақвою фазилат ба фарзандони худ меомўзанд, ҳамон гуна ки дигарон хондану навиштанро... Дар қавонини Эрон кўшиш мешавад, ки афрод тарбияте пайдо кунанд, ки ононро пешопеш аз даст ёзидан ба корҳои нангину шароратомез боз дорад».

Гизинфун яке аз иллатҳои иқтидори ҳахоманишиён-ро, ки дар замони худ бузургтарин кишвари ҷаҳон буданд, ҳамин таваҷҷўҳ ба тарбияти ҷавонон медонад.[1]

Дар ҷаҳони имрўз, ки асри инфиҷори иттилоот аст, аз як сў дастрасии ҷавонон ба анвои огоҳиҳо, заминаи рушди дониш ва пешрафти фанновариро фароҳам кардааст ва аз сўи дигар савдогарони байналмилалӣ ва судҷўёни сиёсӣ ва иқтисодӣ, беш аз даврони гузашта аз сармояи ҷавонон суистифода мекунанд ва ба ин лиҳоз пардохтан ба масоили ҷавонон дар ҷаҳони имрўз беш аз гузашта дорои аҳамият аст.[2]

[1] Ҳушдори рўзгор, саҳ. 187-188.

[2] Бар асоси омори Созмони Милал, дар соли 2000, теъдоди ҷавонони 15 то 24 сола, беш аз як миллиарду 59 миллиону 897 ҳазор ва ҷамъияти ҷаҳон ҳудуди шаш миллиарду 61 миллиону 502 ҳазор будааст. (Гузориши вазъияти ҷаҳонии ҷавонони 2003, саҳ. 84).

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Ҳикматномаи ҷавон

<p dir="ltr" style="text-align: left;" align="center">Китобе, ки дар пеши назари шумост, шашумин китоби мустақил аз маҷмӯаи осори ҳадис-мавзӯъии Маркази пажӯҳишии «Дорул-ҳадис» ва натиҷаи пайгирӣ ва пажӯҳишҳои чандинсола дар ин марказ, дар бораи масъалаи асосии тарбиявӣ дар Ислом, яъне «муҳаббат».
Ин китоб бори нахуст дар таърихи ҳадис маҷмӯаи матнҳои динии исломро дар мавзӯи ишқ бо як низоми тозаву осон ва комилан навоваре дар ихтиёри пажӯҳишгарони масоили исломӣ қарор додааст.
Имрӯз ҷаҳон беш аз пеш ташнаи дӯстиву рафоқат аст.
Дар ҷаҳони имрӯза, ки пессимизм, бадбинӣ, зӯроварӣ ва терроризм дар ҷаҳон ҳукмронӣ мекунад, ҷомеаи инсонӣ ниёз ба алхимияи ишқро беш аз пеш эҳсос мекунад.
Алхимияи ишк омили асосии паст кардани шиддати вазъияти байналхалкй ва ягона рохи ба даст овардани сулхи хаматарафа ва фарогир мебошад.
Аммо бояд гуфт, ки ин алхимияро танхо бо сухан ва шиор ба даст овардан мумкин нест. Рохи асосии ноил шудан ба ин алохида худтан-кй ва ислохоти маданияти чамъиятй буда, дар ин рох аввалин мубориза ба мукобили омилхои кинаю адоват ва кадами дуйум — бунёд ва мустахкам намудани асосхои мехру мухаббат аст.
Ҳаракат ба ин роҳ тарбият, тарбия ва омӯзгорро тақозо мекунад ва беҳтарин ва бузургтарин омӯзгори ишқу меҳру муҳаббат меҳрубонтарин ва офаринандаи ҷаҳон аст. Он ки суханашро аз инсон дар Қуръон бо номҳои «Раҳим»-у «Раҳмон» оғоз мекунад (бо ишора ба он ки ӯ на танҳо «рахм» ва бисёр меҳрубон аст ба аҳли имону шоиста, балки "бахшанда"" низ аст). Ӯ ҳамаро дӯст медорад ва некиву бадӣ аз раҳмату муҳаббати умумии ӯ баҳра мебарад.
Эри офаринандаи мехрубон на танхо бузургтарин устоди дусти аст, балки хама гуна мехрубоният дар мехру мухаббати у реша дорад ва бе пайванде бо у ишк вучуд надорад ва кинаву адоват аз дунё намеравад дар чамъияти инсонй ва хукмронии сулхи хаматарафа харгиз ба даст намеояд.</p>

Дўстӣ дар Қуръон ва ҳадис

&nbsp;

Китобе, ки инак дар пеши рўи шумост, чакидаи садҳо китоб ва ҳазорон ҳадис аст, ки бо намуде нав, барои нахустин бор ба ҷаҳони дониши ҳадис ва маорифи исломӣ арза мегардад.
Ин китоб ҳосили солҳо кор ва пажўҳиш ва таҳқиқ ва нахустин рисолаест, ки аз «Мавсуаи Мизон-ул-ҳикма» мустақиллан мунташир мегардад. Нигоҳе мухтасар ба феҳрести масдарҳои китоб, метавонад хонандаи онро бо бахше аз ҳаҷми густардаи кор ошно созад.
Шоистаи таваҷҷўҳ аст, ки таълифи «Мавсуаи Мизон-ул-ҳикма», пас аз истиқболи чашмгир аз «Мизон-ул-ҳикма» аз соли (1366 ҳ.ш) бо ҳамкории ҷамъе аз фозилон дар ҳавзаи илмияи Қум оғоз шуд ва ба таъсиси «Муассисаи Фарҳангии Дор-ул-ҳадис» дар соли (1374 ҳ.ш) анҷомид. Дар ҳоли ҳозир бахши чашмгире аз ин мавсуаи бузург сомон ёфта ва интизор дорам ба фазли Худованди Мутаол дар ояндае на чандон дур, шоҳиди интишори ин маҷмўаи гаронқадр бошем. Аммо то он рўз, аз он ҷо ки баъзе аз унвонҳои ин мавсўа ба шиддат мавриди ниёзи ҷомеаи исломӣ аст ва ба таври мустақил қобили интишор мебошад, ин гуна унвонҳо ба тадриҷ мустақиллан мунташир хоҳад шуд, иншоаллоҳ.
Аз ҳусни иттифоқ, нахустин китобе, ки дар «Маркази Таҳқиқоти Дор-ул-ҳадис» омодаи интишор гардид, перомуни шинохти аҳли байти гиромии Расули Худо (с) аст. Ман ин оғозро ба фоли нек мегирам ва ин китобро ба пешгоҳи муқаддаси Сиддиқаи Кубро, Фотима духтари Расулуллоҳ (саломуллоҳи алайҳо) тақдим медорам. Умедворам Худованди Маннон ба баракати дуои ў, ин хидмати ночизро бипазирад ва захираи олами қабр ва қиёмати мо намояд ва осори онро дар шиносоии Аҳли Байт ва таҳкими ваҳдаи калимаи ҷаҳони Ислом, бар меҳвари хонадони гиромии Расули Худо (с) беш аз чашмдошти мо муқаррар фармояд
Дар поён лозим медонам аз ҳамаи бародарони азизи «Маркази Таҳқиқоти Дорулҳадис», ки дар таълифи ин маҷмўаи арзишманд маро ёрӣ расонданд, ба хусус фозили гиромӣ, ҷаноби Сайидрасули Мўсавӣ, ки бештарин талошҳоро дар ин замина доштанд, сипос бигузорам. Ҷазоҳумуллоҳу ан аҳли байти набиййиҳи хайрал-ҷазои фиддорайн!
Муҳаммади Райшаҳрӣ
Шаъбони 1417 ҳ. қ

Аҳли Байт дар Қуръон ва ҳадис

Муҳаммад Муҳаммади Ник маъруф ба Рай Шаҳрӣ (1325-1401) рӯҳонии шиа, муҳаддис, ҳомии Остон Абдулазими Ҳуснӣ ва яке аз маъмурони Ҷумҳурии Исломии Эрон буд. Райшаҳрӣ ҳамчунин намояндаи мардуми Теҳрон дар Маҷлиси коршиносон ва муассис ва раиси Донишгоҳи Қуръон ва Ҳадис ва раиси ҳаҷ буд.
«Мизонул-ҳикма» маъруфтарин асари ӯ буда, бар асоси ҳадисҳои шиа китобҳои зиёде таълиф кардааст. Якчанд маҷмӯаҳо аз қабили «Донишномаи Амирулмӯъминин», «Донишномаи Имом Ҳусайн», «Донишномаи Имом Маҳдӣ» ва «Донишномаи «Қуръону ҳадис» низ таҳти роҳбарии ӯ таълиф шудаанд.

Born

Death

Муҳаммадии Райшаҳрӣ

Муҳаммадии Райшаҳрӣ

Born:

Death:

Муҳаммадии Райшаҳрӣ

Author Books