İmam Cafer Sadık’tan Şialara Öğütler

Doğum günü münasebeti ile… İmam Cafer Sadık’tan Şialara Öğütler İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Eğer Şiilerimiz dosdoğru olsalardı melekler onlarla tokalaşır bulutlar başlarına gölge ederdi ve gündüz bile parlarlardı. Başlarının üstünden ve ayaklarının altından rızıklanırlardı. (gök ve yeryüzünün bereketleri onlara yağardı) ve Allah’tan ne isteseler onlara verirdi.”[1] “Dili ile Şia olduğunu söyleyen ama aksine amel eden kimse Şiilerimizden değildir.”[2] “Ey Şiiler topluluğu! Sizler bize mensupsunuz. O halde bize süs olun. Bizlere utanç sebebi olmayın.”[3] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz (takipçilerimiz) –günahlardan sakınma ve çaba ehlidirler. Onlar vefakarlık ve emanet ehlidirler. Zühd ve ibadet ehlidirler. Gece gündüz Elli bir rekat namaz kılanlardır. Geceleri ibadetle geçirir, gündüzleri oruç tutar, mallarının zekatını verir, hacca gider ve her haramdan sakınırlar.” [4] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz, iyi saydıkları şeyleri önceden gönderenler ve çirkin bildikleri şeylerden sakınanlardır. Onlar iyilikleri aşikar kılar, yüce Allah’ın rahmetine iştiyak sebebiyle büyük işlere koşarlar. Dolayısıyla o (bunlar) bizdendir, bize doğru gelir ve biz nerede olursak, bizimle beraberdirler.” [5] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz Allah korkusundan rengi solmuş, bitkin ve zayıf olmuşlardır. Gece karanlığı çökünce gam ve hüzünle onu karşılarlar.” [6] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Gerçekte Ali’nin Şiileri karın ve tenasül organı, karın ve bel iffetine sahip olan kimselerdir. Onlar ibadette büyük gayret gösterir, Rableri için çalışır, onun sevabını ümit eder ve cezasından korkarlar. Böylesi kimseleri gördüğünde bil ki onlar Cafer’in Şiileridir.” [7] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimizi üç şeyde imtihan edin, namaz vakitlerini gözetmede, düşmanları karşısında sır saklama da, kardeşlerine yardımda bulunmada.” [8] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz bu birkaç hasletle tanınırlar: Cömertlik, kardeşlere bağışta bulunma ve gece gündüz elli rekat namaz kılmak.” [9] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz dört göze sahiptir: Baştaki iki göz, ve kalpteki iki göz. Biliniz ki bütün insanlar böyledir. Lakin aziz ve celil olan Allah-u Teala gözlerinizi açmış sizin onların gözünü ise kör kılmıştır.” [10] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Al-i Muhammed’in Şiileri! Öfkelendiğinde nefsine sahip olmayan ve arkadaşına, yoldaşına, kendisiyle barışık olana ve kendisine muhalif olana karşı iyi davranmayan kimse bizden değildir.” [11] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bin kişilik bir şehirde yaşadığı halde o şehirde kendisinden daha takvalı birisi bulunan kimse Şiilerimizden değildir.” [12] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bir grup benim onların imamı olduğumu söylüyorlar. Allah’a yemin olsun ki ben onların imamı değilim. Allah onlara lanet etsin ben her ne kadar onları örtmeye çalışıyorsam da onlar perdeyi yırtıyorlar. Ben, “Şöyle veya böyle” diyorum onlar, “Maksadı falan filandır” diyorlar. Ben, “Bana itaat eden kimsenin imamıyım.” [13] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Benim ashabım akıllı ve sakınan kimselerdir. O halde akıllı olmayan ve sakınmayan kimse benim ashabımdan değildir.” [14] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Dört şeyi inkar eden kimse bizim Şiilerimizden değildir: Miracı, kabir sorgusunu, cennet ve cehennemin yaratılmış olduğunu ve şefaat konusunu.” [15] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiilerimiz her ne olursa olsun şu üç ayıba sahip değildirler. Onlar arasında dilencilik yapan kimse yoktur. Onlar arsında cimri kimse yoktur ve onlar arasında homoseksüel kimse yoktur.” [16] Şia ve Kardeşlere Yardım İmam Sadık (a.s) birine mümin kardeşlerini sordu. O şahıs mümin kardeşlerini övdü ve onların temiz ve iyi insanlar olduğunu söyledi. Bunun üzerine İmam (a.s) şöyle buyurmuştur: “Zenginlerin fakirlerle ilgilenmesi nasıldır?” O şahıs: “Azdır” deyince İmam (a.s) şöyle buyurdu: “Zenginlerin fakirleri ziyaret edip onlara baş vurması nasıldır?” O şahıs, “Azdır” dedi. İmam (a.s) şöyle buyurdu: “Zenginlerin fakirlere mali yardımı nasıldır?” O şahıs, “Siz bizim aramızda çok az bulunan sıfat ve ahlaktan bahsediyorsunuz” dedi. İmam (a.s) şöyle buyurdu: “O halde onlar nasıl Şia olduğunu iddia ediyorlar.” [17] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Şiiler üç türdür: (Bizi seven ve bize ilgi duyan Şiiler. Bu tür Şiiler bizdendir. Kendisini bizimle süsleyen Şiiler. Kendisini bizimle süsleyen kimseye biz de onun süslenme sebebi oluruz. Ve bizi rızıklanma vesilesi kılan Şialar fakirliğe düçar olur.” [18] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “İnsanlar bizim hakkımızda üç gruptur: Bir grubu bizi sever ve dünyamızdan bir şey elde etmek için Kaim’imizin zuhurunu beklerler. Bunlar bizim sözlerimizi söyler, onları ezberler ama yaptıklarımızla amel etmezler. Çok yakında Allah bu grubu ateşte haşredecektir. Bir grup ise bizi sever, sözümüzü işitir ve yaptıklarımızla amel ederler ki bizim adımıza insanları soysunlar. Allah bu grubun karnını ateşle dolduracak, onlara açlık ve susuzluğu musallat kılacaktır. Bir grup ise bizi sever, sözümüzü ezberler, emrimize itaat eder, yaptığımızın aksine bir şey yapmaz. Bunlar bizdendir ve bizde onlardanız.” [19] İmam Sadık (a.s), yanına gelip kendisine dostlarından  ve onu sevenlerden biri olduğunu iddia eden birine şöyle buyurmuştur: “Sen bizim hangi dostlarımızdansın?” O şahıs sustu. Sudeyr şöyle sordu: “Ey İbn-i Resulillah! Sizin kaç tür dostlarınız vardır?” İmam şöyle buyurdu: “Dostlarımız üç gruptur: Birisi zahirde bizi sever, ama batında (gerçekte) sevmez. Bazıları batında (gerçekte) bizleri sever ama zahirde bizleri sevmez. Bir grubu ise hem batında ve hem de zahirde bizleri sever. Bunlar en önde gelenlerdir. İkinci grup daha aşağı bir gruptur. Zahirde bizlere sevgi gösterir ama padişahlar gibi davranırlar. Dilleri bizimle ama kılıçları aleyhimizdedir. Üçüncü grup ise orta merhalede yer almaktadır. Kalpte bizi sevmekte ama zahirde bizi sevmemektedir. Allah’a andolsun ki eğer batında bizleri sevecek olsaydı, gündüz oruç tutanlar ve gece ibadet edenlerden olurlardı. İbadetin izleri yüzlerinde açıkça görülür, teslim ve itaat ehli olurlardı. O şahıs şöyle dedi: “Ben sizin zahiri ve batini dostunuzum.” İmam Sadık (a.s) şöyle buyurdu: “Bizim zahiri ve batıni dostlarımızın kendileriyle tanındığı bir takım nişaneleri vardır.” O şahıs, “O nişaneler nedir?” diye sordu. İmam şöyle buyurdu: “Şu birkaç haslettir: İlk hasleti Allah’ı hakkıyla tanımaları ve tevhid ilmini sağlam ve iyi öğrenmeleridir.” [20] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Abdula’la!...Benim selamımı ve Allah’ın rahmetini Şiilere ulaştır ve de ki: “(İmam Sadık) sizlere şöyle diyor: “İnsanlara derk ettiği sözleri bildirerek ve onların derk etmediği şeyleri beyan etmekten sakınarak insanların sevgisini bizlere ve kendisine celbeden kimseye Allah rahmet etsin.” [21] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Ey Şiiler topluluğu! Bize süs olun, utanç vesilesi olmayın. İnsanlara güzel sözler söyleyin, dilinizi koruyun ve dillerinizi boş ve çirkin sözlerden alı koyun.” [22] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bizleri halka sevdiren ve nefret ettirmeyen kimseye Allah rahmet etsin. Allah’a yemin olsun ki eğer insanlara bizim sözlerimizin güzelliklerini rivayet etselerdi, daha değerli olurlardı ve hiç kimse onlara bir şey isnat etmezdi.” [23] İmam Sadık (a.s) şöyle buyurmuştur: “Bizi insanlara sevdiren ve onlara nefret ettirmeyen kimseye Allah rahmet etsin! Bilin! Allah’a andolsun ki eğer bizlerin güzel sözlerini rivayet etselerdi daha değerli olurlardı ve hiç kimse onlara (kötü bir şey) isnat etmezdi. Ama onlardan biri bizden bir şey işitiyor ve ona on cümle daha ekliyor.” [24] ABNA.İR [4] a. g. e s. 167/23 [5] a. g. es. 169/29 [6] el-Kafi, 2/233/7 [7] a. g. e h. 9 [8] Bihar, 83/22/40 [9] Tuhef’ul Ukul, 303 [10] el-Kafi, 8/215/260 [11] Tuhef’ul Ukul, 380 [12] Bihar, 68/164/13 [13] a. g. e. 2/80/76 [14] Bihar, 68/166/17 [15] a. g. e. 69/9/11 [16] el-Hisal, 131/137 [17] el-Kafi, 2/173/10 [18] el-Hisal, 103/61 [19] Tuhef’ul Ukul, 514 [20] a. g. e. 325 [21] Bihar, 2/77/62 [22] Emali es-Seduk, 327/17 [23] a. g. e. 180 [1] Tuhef’ul Ukul, 302 [2] Bihar, 68/164/13 [3] Mişkat’ul Envar, 67 [24] el-Kafi, 8/229/293