مجموعه‌اى است از احادیث گوهربار امام صادق(ع) که توسط آقاى حسن مصطفوى به فارسى ترجمه شده و ذیل هر حدیثى توضیحى نیز به‌عنوان شرح ذکر شده است. مترجم، مى‌گوید: «این کتاب، به‌طور مسلم از مراکز وحى و الهام گرفته شده و به‌وسیله شخصیتى که ارتباط با عالم غیب داشته است، تألیف شده است. در این کتاب، دقائق معارف و اسرار حقایق و لطائف اخلاقیات و مراحل سیر و سلوک و خصوصیات مراتب ایمان، به اندازه‌اى دقیق و تحقیقى و عمیق ذکر شده است که کمترین نقطه ضعف و انحراف و سستى در خلال جملات و مطالب آن دیده نمى‌شود و آنچه مسلم است، این کتاب، در مرتبه فوق کتب مؤلفه متداوله علماء و محققین و عرفاء است.روى این نظر، با تأیید پروردگار متعال و توفیق او خواستم ترجمه و توضیحى از این کتاب، به اندازه فهم محدود و ضعیف خود، بیان کنم تا برادران عزیز که علاقه‌مند به این مطالب بوده و در صراط سیر و سلوک و تکمیل نفس و درک فیوضات الهى هستند، از حقایق و معارف و لطایف این کتاب شریف استفاده کنند... این مجموعه، گذشته از ترجمه و توضیح، از لحاظ تصحیح و مقابله متن کتاب نیز بر نسخه سابق در مواردى امتیاز پیدا مى‌کند و ما در مقام اختلاف نسخ آنچه را که مناسب‌تر است، متن قرار داده و عبارات و کلمات دیگر را در میان پرانتز ذکر نمودیم و هر باب را به دو یا سه قسمت تقسیم کرده و بعد از ذکر متن، ترجمه آن را توأم با مختصر توضیح، نوشته و سپس نتیجه دقیق و حاصل آن مطالب را به بیان ساده یادآور شدیم...» تألیف این کتاب شریف، در ایام مسافرت‌هاى مترجم به زیارت اعتاب مقدسه و بدون وسایل عادى صورت گرفته است و از این لحاظ از نقل روایات وارده و مطالب منقوله دیگر معذور بوده و فقط براى استشهاد و شیرین بودن، اشعار مناسبى بعدا آورده شده است. وى، شرح و تفصیل خصوصیات این کتاب و انتساب آن را به حضرت امام جعفر بن محمد صادق(ع) در مقدمه آن که در سال(۱۳۷۸)، در تهران، طبع و منتشر شده است، ذکر نموده است و ثابت کرده که این کتاب شریف، لفظ و عبارات آن حضرت نیست، بلکه بهترین و پرارزش‌ترین مجموعه‌اى است حاوى آداب و معارف و اخلاق و سنن مذهب شیعه جعفرى که یکى از بزرگان برجسته شیعه، آن را در مقابل مؤلفات مذاهب دیگر تألیف و تدوین فرموده و به تناسب این مرام، آن را به حضرت صادق(ع) که یگانه مروج و مبین أحکام و آداب این مذهب است، نسبت داده است و حقیقت این نسبت، از لحاظ معنى و حقیقت است، نه از نظر لفظ و عبارت.احتمال قوى دارد که مؤلف بزرگوار این کتاب شریف، تمام این مطالب را از روایات و أخبار منقوله از حضرت صادق(ع) استنباط و استنتاج کرده و مضامین و معانى آنها را به این‌صورت ترتیب و تنظیم کرده است.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه در تزکیه نفس و حقایق و معارف الهى

<h5>مصباح الشریعه
عناوین اصلی کتاب شامل:
مقدّمه؛ بیان؛ احکام؛  رعایت؛  نیّت؛  یاد خدا؛  شکر؛  آداب لباس؛  آداب مسواک؛  مستراح؛  طهارت؛  آداب خارج شدن از خانه؛  آداب داخل شدن به مسجد؛  آداب شروع نماز؛  آداب قرائت قرآن؛  آداب رکوع؛ آداب سجود؛ آداب سلام؛ آداب دعا؛  آداب روزه؛  آداب زکات؛  آداب حجّ؛  سلامتى؛  عزلت گزیدن؛  آداب عبادت؛  اندیشه وتفکّر؛  خموشى؛  آسایش وراحتى؛  قناعت؛  حرص وآز؛  زهد؛  نکوهش دنیا؛  ورع؛  عبرت؛  تکلّف؛ غرور؛  صفات منافق؛  عقل وهوى؛  وسوسه؛  خودپسندى؛  آداب خوردن؛  فرو پوشیدن چشم؛  آداب راه رفتن؛  آداب خوابیدن؛  معاشرت؛  کلام وگفتار؛  ستایش ونکوهش؛  مراء وجدل؛  غیبت؛  ریا وتظاهر؛  حسادت؛  طمع؛  سخاوت؛  ستاندن وبخشیدن؛  آداب برادرى؛  مشورت؛  بردبارى؛  تواضع وفروتنى؛  اقتدا؛  عفو؛  خوى خوش؛  علم ودانش؛  فتوا دادن؛  امر به معروف ونهى از منکر؛  خداترسى؛  آفت قاریان قرآن؛  حقّ وباطل؛  شناخت پیامبران؛  شناخت امامان وصحابه؛  حرمت مسلمانان؛  نیکى به والدین؛  پند ونصحیت؛  وصیّت؛  صدق وراستى؛  توکّل؛  اخلاص؛  جهل ونادانى؛  احترام به برادران مؤ من؛  توبه وانابت؛  جهاد وریاضت؛  فساد؛  تقوا؛  یاد مرگ؛  حساب؛  حسن ظنّ؛  واگذارى امور به خداوند؛  یقین؛  بیم وامید؛  رضا؛  بلا؛  صبر؛  حزن واندوه؛  شرم وحیا؛  دعوى وادّعا؛  معرفت؛  محبّت خداوند؛  محبّت وعشق به خدا؛  شوق؛  حکمت؛  حقیقت عبودیّت؛ پی نوشتها</h5>
&nbsp;

مصباح الشریعه (از کلمات امام ششم حضرت صادق (ع)

جعفر بن محمد معروف به‌ امام جعفر صادق(ع) (۸۳-۱۴۸ق) ششمین امام شیعیان دوازده‌امامی بعد از پدرش امام باقر(ع) است. وی به مدت ۳۴ سال (۱۱۴ تا ۱۴۸ق) امامت شیعیان را بر عهده داشت که با خلافت پنج خلیفه آخر اموی یعنی از هشام بن عبدالملک به بعد و دو خلیفه نخست عباسی سفاح و منصور دوانیقی هم‌زمان بود. امام صادق(ع) به جهت ضعف حکومت اموی، فعالیت علمی بسیار بیشتری نسبت به دیگر امامان شیعه داشت. شمار شاگردان و راویان او را ۴۰۰۰ نفر دانسته‌اند. بیشتر روایات اهل‌بیت(ع)، از امام صادق(ع) است و از این‌رو مذهب شیعه امامیه را مذهب جعفری نیز می‌خوانند.
امام صادق(ع) در میان پیشوایان فقهی اهل‌سنت نیز جایگاه بالایی دارد. ابوحنیفه و مالک بن اَنَس از او روایت کرده‌اند. ابوحنیفه او را عالم‌ترین فرد در میان مسلمانان دانسته است.

امام صادق(ع) با وجود ضعف حکومت اموی و درخواست شیعیان، برضد حکومت قیام نکرد. او درخواست‌های ابومسلم خراسانی و ابوسلمه را برای برعهده‌گرفتن خلافت رد کرد. امام صادق(ع) در قیام عمویش زید بن علی شرکت نکرد و شیعیان را نیز از قیام پرهیز می‌داد؛ بااین‌همه روابط حسنه‌ای با حاکمان زمان خود نداشت. وی به جهت فشارهای سیاسی حکومت‌های اموی و عباسی از روش تقیه استفاده می‌کرد و به یارانش نیز چنین توصیه می‌کرد.
امام صادق(ع) به‌منظور ارتباط بیشتر با شیعیان، پاسخ به سؤالات شرعی آنها، دریافت وجوه شرعی و رسیدگی به مشکلات شیعیان، سازمان وکالت را تشکیل داد. فعالیت این سازمان در زمان امامان بعد گسترش پیدا کرد و در غیبت صغرا به اوج رسید. در زمان او فعالیت غالیان گسترش یافت. ایشان با اندیشه غُلُوّ برخورد و غالیان را کافر و مشرک معرفی کرد.
در برخی منابع آمده است امام صادق(ع) به علت احضار حکومت، به عراق سفر کرده و به کربلا، نجف و کوفه رفته است. وی قبر امام علی(ع) را که تا پیش از آن پنهان بود، به یارانش نشان داد. برخی از علمای شیعه معتقدند که امام صادق(ع) به دستور منصور دوانیقی و بر اثر مسمومیت شهید شده است. برطبق منابع روایی شیعه، وی امام کاظم(ع) را به عنوان امام بعد از خود به اصحابش شناسانده بود؛ اما به‌منظور حفظ جان وی، پنج نفر، از جمله منصور عباسی را وصی خود معرفی کرد. پس از شهادت امام صادق(ع) فرقه‌های مختلفی در شیعه شکل گرفت که اسماعیلیه، فَطَحیه و ناووسیه از آن جمله‌اند.

شاگردان و راویان
شیخ طوسی در رجال خود از حدود ۳۲۰۰ راوی برای امام صادق(ع) نام می‌بَرد. شیخ مفید در کتاب الارشاد شمار راویان او را به چهار هزار نفر می‌رساند. گفته‌اند ابن‌عقده کتابی در خصوص راویان امام صادق(ع) داشته است که در آن نام ۴۰۰۰ راوی آمده است.
بیشتر نویسندگان اصول اربعمائه (اصول چهارصدگانه شیعه)، شاگردان امام صادق(ع) بوده‌اند. همچنین در مقایسه با دیگر ائمه، وی بیشترین شاگرد را از میان اصحاب اجماع داشته است که مورداعتمادترین راویان ائمه هستند.برخی از مشهورترین شاگردان امام صادق(ع) که جزو اصحاب اجماع هستند، عبارتند از:

زُرارَه بن اَعین
محمد بن مسلم
بُرَید بن معاویه
جَمیل بن دَرّاج
عبدالله بن مُسکان
عبدالله بن بُکَیر
حَمّاد بن عثمان
حماد بن عیسی
اَبان بن عثمان
ابو بصیر اسدی
هشام بن سالم
هشام بن حَکَم[

خصوصیات اخلاقی، کرامات و فضایل
در منابع روایی در زمینه ویژگی‌های اخلاقی امام صادق(ع) گزارش‌هایی از زهد، انفاق، علم فراوان، عبادت بسیار و تلاوت قرآن آمده است. محمد بن طلحه، امام صادق(ع) را از بزرگترین افراد اهل‌بیت، دارای علم فراوان، بسیار اهل عبادت و زهد و تلاوت قرآن توصیف کرده است. مالک بن انس از ائمه فقهی اهل‌سنت گفته است: در مدتی که پیش امام صادق(ع) می‌رفته، همیشه او را در یکی از سه حالت نمازخواندن، روزه‌داری و ذکرگفتن دیده است.
از هشتصد کتاب درباره امام صادق(ع) نام برده‌اند که کتاب‌های اخبار الصادق مع ابی‌حنیفه و اخبار الصادق مع المنصور از محمد بن وهبان دبیلی (قرن ۴ق) از قدیمی‌ترین آنها است. برخی دیگر از کتاب‌ها درباره امام صادق(ع) عبارت است از: زندگانی امام صادق جعفر بن محمد(ع) نوشته سید جعفر شهیدی، الامام الصادق(ع) و المذاهب الاربعه نوشته اسد حیدر، پیشوای صادق از سیدعلی خامنه‌ای و موسوعه الامام الصادق، تألیف باقر شریف قَرَشی.

Born

Death

جعفر بن محمد(امام جعفر صادق (ع))

جعفر بن محمد(امام جعفر صادق (ع))

Born:

Death:

جعفر بن محمد(امام جعفر صادق (ع))

Author Books