عنوان کتابی است که با تالیف حضرت آیه الله حاج میرزا جواد آقا تهرانی (رحمه الله) به رشته تحریر در آمده و با تلاش علی امیر مستوفیان و توسط انتشارات راه نیکان چاپ و عرضه شده است. درباره مولف کتاب در بخش نخست کتاب آمده است:

بهائیان منکرخدا بوده و خدا را خالق این عالم نمی‌دانند. بهایی معتقد است که جهان به وسیله سید علی‌محمد شیرازی به وجود آمده است. بهایی یک خدا ندارد. او به جای مجوس که دو خدا دارد و مسیحی که سه خدا دارد. آب، ابن و روح؛ بهایی دارای چهار خداست: نخست سید علی‌محمد شیرازی؛ سپس حسینعلی نوری؛ سپس عباس افندی فرزند حسینعلی نوری؛ و چهارم شوقی افندی نوه دختری عباس افندی. این فرقه نه تنها در ایران بلکه در کشورهای دنیا به خصوص ایالات متحده آمریکا طرفداران زیادی داشته و مراکز بسیاری برای بهایی‌پروری تاسیس گردیده است. گفتنی است فرقه بهائیت فرقه جدایی از بابیت نیست، بلکه حسینعلی نوری بعد از وفات سید علی‌محمد باب، بابیت را به بهائیت تبدیل کرد. کتاب حاضر حاوی پرسش‌هایی درباره بهائیت به همراه پاسخ به این پرسش‌هاست.

درباره این کتاب
[مولف فقید تذکراتی را در زمینه معرفی اثرش لازم و ضروری دانسته و لذا متذکر شده است ]:

۱-این کتاب به منظور تثبیت عقاید شیعه و رد عقاید بهائیها بطریق اختصار از روی انصاف نوشته شده و مشتمل بر دو جلد است :

جلد اول : جواب استدلالات گلپایگانی در مقاله اولی از کتاب فرائد

جلد دوم : استدلال بر عقاید شیعه در مقابل اهل بهاء و ضمنا جواب بعض دیگری از استدلالات بهائی ها .

۲-کتاب فرائد که نویسنده آن ابوالفضل محمد بن محمد رضای گلپایگانی بهائی میباشد، مقاله اولی آن در بیان مقصود و مدعای اهل بهاء و ادله و براهین آن است

و این مقاله برحسب اقسام براهین و استدلالات مشتمل بر چهار فصل است :

فصل اول در چگونگی احتجاج به آیات

فصل ثانی درکیفیت احتجاج به احادیث وبشارات

فصل ثالث در چگونگی استدلال به دلیل تقریر

فصل رابع در کیفیت استدلال به معجزات

و چنانکه اشاره نمودیم ما مطالب این چهار فصل را در این کتاب نقل نموده و جواب میگوئیم

۳-اگر نسبت هایی چون دروغگویی، پشت هم اندازی، خیانت و …در این کتاب به اشخاصی داده میشود، به منظور جسارت و دشنام و زورگوئی و ستم به احدی نبوده بلکه به منظور حق و حقیقت گویی است.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

بهائی چه می گوید/ جلد ۲

این کتاب بمنظور تثبیت عقاید شیعه و رد عقاید بهائیها بطریق اختصار از روی انصاف نوشته شده و مشتمل بر دو جلد است: جلد اول جواب استدلالات گلپایگانی در مقاله‏ی اولی از کتاب فرائد. جلد دوم استدلال بر عقاید شیعه در مقابل اهل بهاء و ضمنا جواب بعض دیگر از استدلالات بهائیها. ۲- کتاب فرائد که نویسنده‏ی آن ابوالفضل محمد بن محمد رضای گلپایگانی بهائی می‏باشد مقاله‏ی اولی آن در بیان مقصود و مدعای اهل بهاء و ادله و براهین آن است. و این مقاله بر حسب اقسام براهین و استدلالات، مشتمل بر چهار فصل است: فصل اول در چگونگی احتجاج به آیات. فصل ثانی در کیفیت احتجاج به احادیث و بشارات. فصل ثالث در چگونگی استدلال بدلیل تقریر. فصل رابع در کیفیت استدلال به معجزات. و چنانکه اشاره نمودیم ما مطالب این چهار فصل را در این کتاب نقل نموده و جواب می‏گوئیم. ۳- اگر نسبتهائی چون دروغگوئی، پشت هم اندازی، خیانت، و... در این کتاب به اشخاصی داده می‏شود بمنظور جسارت و دشنام و زورگوئی و ستم به احدی نبوده بلکه تنها بمنظور حق و حقیقت‏گوئی است. خوانندگان محترم حتی آقایان بهائیها (اگر در تحت تأثیر احساسات و عصبیت و یا اغراض باطله‏ی دیگر قرار نگیرند) به دقت تمام مطالب کتاب را مطالعه فرمایند، حریت و انصاف و وجدان و حس حقیقت‏جوئی آنان شاهد بر صدق عرضم خواهد شد.

بهائی چه می گوید/ جلد ۱


عناوین اصلی کتاب شامل:
اشاره؛ مقدمه ی نویسنده؛ یک هدف مهم از بعثت انبیاء؛ اصلاح نیّت؛ شرک ریایی؛ شرک طاعتی؛ شرک به اسباب طبیعی؛ تکبّر و تواضع؛ عجب؛ خودستایی؛ حسد (رشک)؛ بخل؛ حسن خلق؛ صبر؛ توکّل به خدا؛ اغتصام به خدا؛ خوف و رجا و حسن ظن به خداوند متعال؛ راست گویی و دروغ گویی؛ بدترین دروغ ها؛ وفای به عهد (پیمان) و پیمان شکنی؛ عدالت و ظلم؛ ادای امانت و خیانت؛ کار و کوشش در اسلام؛ آگاهی؛ صنعت؛ دستورات کلی در معاملات؛ دو رویی و دو زبانی؛ خشم؛ کظم عیظ؛ خوش زبانی و بدزبانی؛ دشمنی و کینه جویی، دوری و جدایی از یکدیگر؛ حرص و آز؛ طمع (چشم داشت به دیگران)؛ حیا و شرم، و بی شرمی؛ سوءظن و تهمت به مؤمنین؛ وتجسّس از عیوب و لغزش های آنان؛ سخن چینی؛ بهتان؛ غیبت؛ مسخره کردن یکدیگر، و به نام؛ ولقب های زشت یکدیگر را خواندن؛ سبک شمردن و اهانت و تحقیر؛ وایذاء و ترساندن مؤمن؛ دشنام دادن و طعنه زدن و لعن کردن؛ وسرزنش نمودن مؤمن و نسبت کفر به مؤمن دادن؛ صلح و سازش؛ اهتمام به امور مسلمین؛ امر به معروف و نهی از منکر؛ خیر خواستن برای دیگران؛ اتّحاد در برابر دشمنان؛ برتری تقوا، ایمان و دانش؛ انفاق؛ نیکی به والدین و خویشان؛ محبّت دنیا؛ نمونه ای از مدارک دالّ بر مدح دنیا و محبت آن؛ برای تحصیل رضای الهی یا ثواب های اخروی

آیین زندگی و درسهای اخلاق اسلامی

میرزا جوادآقا تهرانی(حاجی ترخانی)، (زادهٔ ۱۲۸۳ ـ تهران و درگذشتهٔ ۱۳۶۸ ـ مشهد) از فقهای شیعه اهل ایران بود که در سال ۱۳۵۸ از حوزه انتخابیه استان خراسان، به نمایندگی مجلس خبرگان قانون اساسی انتخاب شد. وی را در عین نظر انتقادی اش از عرفان مصطلح، شخصی معنوی می‌دانند و معروف به معلم اخلاق بوده‌است. رابطه خوبی با سید روح‌الله خمینی داشت.

تحصیلات
میرزا جواد آقا تهرانی، پس از گذراندن مقدمات و بخشی از سطوح در حوزهٔ علمیهٔ قم، رهسپار نجف اشرف گردید  وی در مدت اقامت دو سالهٔ خود در نجف، از محضر استادانی چون سید شهاب الدین مرعشی نجفی و مرتضی طالقانی، بهره برد. همچنین در آن دوران شرح منظومه را نزد محمد تقی آملی فراگرفت.  وی پس از بازگشت به ایران، به مشهد رفت و ادامهٔ تحصیل خود را نزد استاد شهیر آن شهر، هاشم قزوینی ادامه داد. پس از اتمام دروس سطح برای ادامه تحصیل در خارج فقه و اصول و آشنایی با نظرات نائینی، به درس خارج میرزا مهدی اصفهانی رفت و در جرگهٔ شاگردان وی قرار گرفت. میرزا جواد آقا از لحاظ مشی علمی و سلوک معنوی بسیار تحت تأثیر استاد بود.  تا جایی که به تعبیر استاد حکیمی به یکی از ارکان مکتب تفکیک مبدل شد. خامنه‌ای در این خصوص می‌نویسد:
«بیشتر تحصیلات ایشان در مشهد و در حوزه درس مرحوم حاج میرزا مهدی اصفهانی (متوفی در ۱۳۶۵ ه‍.ق) انجام گرفت و علاوه بر جنبه فقاهت در مباحث کلامی و ضد فلسفی نیز به درس نامبرده رفته و افکار ایشان را پذیرفتند.»
ایشان پس از طی مدارج علمی به تدریس خارج فقه و تفسیر قرآن در مدرسهٔ میرزا جعفر مشهد پرداخت میرزا جواد آقا بسیار ساده زیست بود و همیشه عمامه‌ای کوچک می‌بست و می‌فرمود: «برای کسوت روحانی من همین بسنده است و اگر خلاف عرف نبود، همین را هم نمی‌بستم»

همچنین وی از رسیدگی به بینوایان غافل نبود و اولین مرکز خیریه درمانی با اشاره و مساعدت ایشان در مشهد تأسیس شد.

میرزا جوادآقا بر اثر بیماری کبد در سحرگاه سه‌شنبه، ۲ آبان ۱۳۶۸ درگذشت و بنا بر وصیت خود در بهشت رضا مشهد و با سنگ قبری بدون نام و نشانه به خاک سپرده شد.

از جمله آثار مشهور وی :

بهایی چه می‌گوید؟ (در رد فرقه بهائیت)

عارف و صوفی چه می‌گویند؟ (در بیان مبادی و اصول تصوف و عرفان و رد آن)

میزان المطالب (در بیان اعتقادات شیعه و هم چنین نقد بعضی از نظرات فلاسفه)

فلسفه بشری و اسلامی (در نقد ماتریالیسم و کمونیسم)

بحثی پیرامون اسلام (در نقد احمد کسروی)

آیین زندگی و درس‌هایی از اخلاق اسلامی

Born

Death

جواد تهرانی

جواد تهرانی

Born:

Death:

جواد تهرانی

Author Books