<h5>پیشگفتار</h5>
<h5>۱ - اگر بر اساس مبانی فلسفه تاریخ دینی حزب الله، تاریخ بشریت تاریخی تعریف شده از وقایع نانوشته اسطوره ها وقایع نانوشته اسطوره ها و شاخص های دینی است؛و اگر شناخت اسطوره های دینی در همان مرتبت جوهری شان ناقص و یا به واقع نایافتنی است، پس چاره آن است که از راه شناخت تنزیلی عارفان به حق مقام ولایت تکوینی و تشریعی و عبرت پذیری از دانسته ها و بایسته هایشان خود را در گردونه تاریخ وارد ساخت و از زاویه آن بر حقایق وجود معرفت گرفت و از معرفت آنها پندها آموخت و از آموختن پندها، تلاش کرد تا شاید خود به مقام همان عارفان به حق رسید و به مقان والیان حق تا حد مقدورات وجودی نزدیک شد.آنچه که در پیش روی خویش دارید، گوشه ای از اسرار گفتنی حزب الله در یافته های تاریخی نیروهای نهان خویش است، ابرمردان و زنانی که با زندگی فردی شان حزب الله را ساختند و اینک تیرتکان فدائی انقلاب مهدی عجل الله تعالی فرجه شریف با بهره گرفتن از زندگی های محرومانه و مخفیانه شان می روند تا شاید مقدمات ظهورش را فراهم آورند.۲ - اگر زندگی انسانها و مؤ منان موحد مشحون از حوادث عجیب و تعریف ناشده عادی است؛و اگر حوادث تعریف ناشده عادی خود همگی قانونمندند! و اگر کشف قوانین مافوق می تواند زندگی بشر را به سو و جهتی گرایش دهد که انسانها به مقصود از خلقت خویش توجه و رهنمون شوند، و اگر هر توجه، رشد تلقی شود؛و اگر ارشاد بر رشد ضرورت دارد، پس ارائه حوادث قطعی و یقینی عبرت آموز و توجه بخش برای حزب اللهیان به عنوان تذکر یا ارشاد و رشد از ضروریات انکار ناپذیری برخوردار است.۳ - حوادث عرضه شده، در واقع بیانگر تجسمات و سیرت عرفان دینی حزب الله از زاویه رفتارها و حقایق وجودی عالم هستی است. از این جهت آنچه که بیان می شود، در واقع نمودی از بودهاست که به واسطه بایدها به شدن ها تبدیل شده است، پس باید با نمودها به بودها و از بودها به بایدها و از بایدها به شدن ها سیر یافت، تا شاید حزب اللهی شد.۴ - بر اساس تابعیت گویش حوادث از اصول و قوانین خاص به خود، لازم است که به نحو بسیار موجز و خلاصه به گوشه ای از اصول مورد توجه در بیان حوادث عبرت آموز و توجه آفرین اشاره شود:۱ - اصل انتخابی بودن حوادث به میزان قابلیت فهم عموم حزب الله و دوری از بیان حوادث مربوط به خواص حزب الله.۲ - اصل قطعی بودن حوادث و واقعیات نقل شده.۳ - اصل پیام داری وقایع نقل شده.۴ - اصل رعایت زمینه داری پذیرش حوادث و دوری از حوادث و وقایع غیر قابل قبول عرفی.۵ - اصل به دور بودن حوادث از ناهنجاری های نامطلوب اعتقادی، اخلاقی و سیاسی.۶ - اصل رعایت حریم حوزه و روحانیت.۷ - اصل تبیین و توجیه هر حادثه پندآموز از زاویه گویش دینی.۸ - اصل کتمان رمزی شاهدان و ناقلان زنده حوادث برای دوری گزیدن از گزنده ها، اتهامات و یا افشا شدنها.۹ - اصل مستندیت حوادث برای ایجاد اطمینان و اتقان گفتاری.۱۰ - اصل کاربری بودن حوادث بیان شده.۱۱ - اصل پندآموز بودن حوادث بیان شده.۱۲ - اصل جهت داری حوادث نسبت به گرایش هر چه بیشتر حزب اللهیان به سوی محبوبات بالذات و دوری گزیدن از مبغوضات و مطرودین بالذات.آنچه در پیش روی دارید، حاصل زحمات تعدادی از برادران زحمتکش، موثق و متدین حزب اللهی است که اینک بدون کوچکترین چشم داشتی ثمره سالها زحمت خویش را در طبق اخلاص گذارده تا با حزب الله افزون سازند، شاید که مصونیت بیشتری یافته و در پناه اشکهای زلال و جوهری شان بر عرش ربوبی دست یابند.در پایان اشاره به نکته ضروری است که با اجازه حضرت آیه الله سید علی محقق داماد، اکثریت قریب به اتفاق داستانهای نقل شده از جزوه مرحوم آیه الله حاج شیخ مرتضی حائری پس از بازنویسی ادبی، در این مجموعه چند جلدی گنجانیده شده است، تا ضمن احیاء آن نوشتار معنوی، از انفاس قدسی آن عالم عارف و فقیه بزرگ دینی برای فزون سازی روح معنویت حزب الله بهره گرفته شده باشد.خدایا: می خواهیم دل باشیم در مرز و رمز انسانهای تشنه کام! بارالها یکباره همراهان گم با یا پراکنده گشته اند، یکی به دهها فرسنگ جلو و هزاران انسان در بیابان تار یله و رها! خدایا کجایند ساحل رسیدگان!؟ کجایند معبد نشینان خورشید!؟ کجایند بلند گرایان و آرمان گرایان؟! کجایند معبد نشینان خورشید!؟ کجایند بلبلان حرم عشق درگاهت؟! کجایند تندرهای رزمنده در پیشگاهت؟! کجایند صرصرهای نستوه پایگاهت!؟خدایا: آرزوی صلحی داشتیم که در سایه او در ساحل وجود تو سیراب شویم، نه آن که در شبهای سیه زاد فرتوت او، آشنایان لحظه ها را نیز سرگردان بیابیم.خدایا: رمایه عابران بر گوش! غبار کاروانهای غمستان کویر را برچشیم، و دوستان سابق را، رهگذرانی عبوس بر جاده وجود خویش ‍ می یابیم؟!خدایا: ما توفان را از تو طلب می کنیم، تا در سایه خروش او، سکوت دریای دلمان خروش برگیرد.خدایا: سنگرها را آرزومندیم تا تپش قلوب حزب اللهیان و التهاب استخوانهایشان، سایه عشق را بر سرمان مستدام دارد.پروردگارا: در دوران به سازی، کرکسان، سینه هامان را هوسگاه پرواز ساخته اند؟! بارالها می خواهیم غروب باشیم تا غمگساری مهربان بر درد آشنایان باشیم. تا شعله آشنا سوزان غریبان دل شویم. خدایا: برخی در خزان صلح گلستانهای عریان، قصد آن دارند که حاصل بهاران خون را به لگد بکوبند؟! او با هیاهوهای فریبناک شیطانی، ما را از نجوای تو دور سازند! پس ما را در جنگ با نفس أماره یاری نما. پروردگارا ما جنگی طلب می کنیم تا جان تاریک خود را به شعله آن، برافروزیم آنگاه با اشک آتشزاد خویشتن، سینه هزاران عاشق را تسکین بخشیم.خدایا: در دوران سکون و سکوت، مغموم و تنها گشته ایم، و در شبهای بی فرجام آن به دنبال صبح فردای خود می گردیم.خدایا: غرش را می طلبیم تا در دل آن، مرز انسانیت بیابیم، و از حماسه آن، رازها برسازیم و در اشک آن، بهار عشقهای مظلومانه را در کنار وجودت جشن بگیریم.خدایا: کجاست نوازش مهتاب زهرا علیها السلام؟ کجاست نغمه سپیده کعبه؟ کجاست طلایه دار سپاه فتح و پیروزی و رستگاری؟ کجاست خشم مقدس؟ کجاست غدیر روح؟ کجاست لحظه های گوارا؟ کجاست سامان بخش ژرفدلان؟ کجاست امید بخش ملول شدگان بی امید؟خدایا: ما فلاح و رستگاری خویش را در حشمت خورشید عبودیت، خون و جنگ در راهت می یابیم.بارالها ما رهایی از رنجها، غصه ها، افسوس دردناک روزگار را درگذر از خارستانهای بی امان پول و تجمل می یابیم.پروردگارا در غروب جلوه های فروتنی، ایثار، صداقت، صفا و یکرنگی، عفت و عفاف، مسئولیت پذیری عاشقانه، عواطف انسانی، تارهای زرد پریشانی، گسستگی، اختلاف، برادر کشی و برادر کوبی، تهمت و دروغ، نایکرنگی، و بالاخره غرب زدگیها، با بارش خون و اشک از میان افق امید و آرزوهای حیات، وجود ما را پر کن.بار الها: بر ما خون و اشک بباران تا با اشکمان وجود خویش را صفا و با خونمان کویر انقلاب را سیراب بخشیم.خداوندا: مسؤ لان زحمتکش، غمگساران مهربان درد آشنای جریانات معتقد به انقلاب، و بالاخره طلیعه داران گلستان انقلاب را به خاطر عشقمان، با گرمی حیات خویش نصحشان می کنیم، تو آنان را پذیرایمان نما، تا شاید بر انبوه مه های تابسوز و تیرگیهای توانفرسای حوادث و وقایع بحرانی ناشی از رفتار هرزگان و خیانت پیشگان چیره شده، تا شاید برخی از اسیر شدگان گردباد سرد نابسامانی ها را از خشم خارستانها نجات دهند!خدایا: ما فانوس به دستان افسرده کاروان عاشقان بودیم!؟ ما غرق در نجوای هماهنگ دشتهای جنوب و دامنه های غرب بودیم، ما بندگان درگاه تو بودیم، ما مسکینان درگاه تو بودیم! ما میهمانان رحمت رحمانیت تو بودیم پس چرا ما اینک در پس حجاب توایم؟!ای شاهد بر نجواها! ای جایگاه شکوهها، ای دانای هر پنهان و نهان ای افق حاجتمندان، ما را غفران رحمت، یقین در قلب، اخلاص در عمل، نورانیت در نگرش، هوشیاری در دین، نصرت بر ظالمان و بوالهوسان عنایت فرما.خداوندا: حزب اللهیان را صبر در ریاضت، صداقت در روش و گفتار، قنوت در سلوک و سیر، انفاق در محبت و خون، مرحمت فرما.آنچه اینک عرضه می گردد، گوشه ای از اسرار تشرفاتی صالحان پنهان و آشکار است، که امید است با معرفت بر آن، توجه خالصانه بیشتری نسبت به حضرت بقیه الله اعظم عجل الله تعالی فرجه الشریف انجام پذیرفته و تلاش مجدانه ای جهت تعجیل در ظهورش انجام گیرد.۵ شعبان ۱۴۱۸ مطابق با ۴ آذرماه ۱۳۷۷پژوهشکده تزکیه اخلاقی امام علی علیه السلامموسسه خیریه فرهنگی، تحقیقاتی، آموزشی و هنری امام حسن عسکری علیه السلام</h5>

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

تشرف یافتگان

تشرّف یافتگان به محضر صاحب الزمان علیه السلام

مشخصات کتاب:
سرشناسه : نوری حسین بن محمد تقی ۱۲۵۴ - ۱۳۲۰ق.
عنوان قراردادی : نجم الثاقب مشتمل بر احوال امام غائب حضرت بقیه الله صاحب العصر. برگزیده عنوان و نام پدیدآور : تشرف یافتگان به محضر صاحب الزمان علیه السلام برگرفته از کتاب نجم الثاقب / مولف حسین طبرسی نوری
مشخصات نشر : قم مسجد مقدس جمکران ۱۳۸۵.
مشخصات ظاهری : ۴ ج.
کتاب حاضر که برگرفته از کتاب گرانسنگ نجم الثاقب است روایت افرادی است که در زمان غیبت کبری به خدمت حضرت صاحب الزمان (عجل الله تعالی فرجه) رسیده اند. برشی از کتاب: حکایت بیست وششم:i دعاى حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه که در سحر وصبح وشام سه مرتبه باید خواند: سیّد مؤیّد جلیل سیّد على خان مدنى شیرازى صاحب شرح صحیفه وصمدیّه وغیره در کتاب کلم الطیب والغیث الصیب گفته: من دیدم به خطّ بعضى از اصحاب خود از سادات اجلّاى صلحاى ثقات که صورت آن، این بود که شنیدم در ماه رجب سنه هزار ونود وسه از برادر فى‌الله المولى الصدوق، جامع کمالات انسیه وصفات قدسیّه، امیراسماعیل بن حسین بیک بن على بن سلیمان جابرى انصارى ـ انارالله تعالى برهانه ـ که گفت : شنیدم شیخ صالح متّقى متورّع شیخ حاجى علیا مکّى گفت : من مبتلا شدم به تنگى وسختى ومناقصه با خصما تا آن که بر جان خود ترسیدم از کشته شدن وهلاکت. پس یافتم این دعاى مسطور را بعد در جیب خود، بدون آن که کسى آن را به من بدهد. پس تعجّب کردم از این امر ومتحیّر بودم. پس در خواب دیدم گوینده‌اى را که در زىّ صلحا وزهاد بود مى‌گوید به من: «ما عطا نمودیم دعاى فلانى را به تو. پس بخوان آن را که نجات خواهى یافت از تنگى وسختى.» وظاهر نشد براى من که گوینده کیست! پس تعجّبم زیاد شد. پس دفعه دیگر حجّت منتظر ۷ را دیدم وبه من فرمود: «بخوان آن دعایى را که داده بودم به تو وبیاموز آن را به هر کس که خواستى.» شیخ گفت: به تحقیق که تجربه کردم آن دعا را چند مرتبه. پس دیدم فرج را به زودى وبعد از مدّتى آن دعا گم شد وچندى مفقود بود ومن تأسّف مى‌خوردم بر فوت آن واستغفار مى‌کردم از بدى عمل خود. پس شخصى نزد من آمد وگفت به من: «این دعا از تو مفقود شد در فلان مکان.» ودر خاطرم نیامد که من به آن مکان رفته باشم. پس دعا را گرفتم وسجده شکر براى خداى تعالى به جا آوردم…

تشرّف یافتگان به محضر صاحب الزمان (عج) جلد ۴_۱

عناوین اصلی کتاب شامل:
پیش درآمد؛ معصوم و مقام ثبوت؛ معصوم و مقام اثبات؛ روایات و توجه به دوگانگی نگاه؛ شرایط اسوه بودن؛ اسرار آل محمد؛ چگونگی جمع؛ خطر اختلاط؛ تاثیر نگاه اثباتی به زندگی معصومین؛ علل کم توجهی به سیره عملی معصومین؛ رابطه توان ثبوتی و الگوپذیری؛ مناظره‌ای از حسین بن روح؛ عاشورا با نگاه ثبوتی؛ عاشورا با نگاه اثباتی؛ حاکمان جور و عاشورا؛ دلایل دوگانگی برخوردها؛ عوارض تفسیر ثبوتی عاشورا؛ امام خمینی و عاشورا؛ رجعتی خطرناک؛ زمینه‌های تحریف؛ پیشگفتار مؤلف‌؛ مقدمه‌؛ در اخلاص‌؛ ارزش گریستن و گریاندن؛ مفاسد ریا در منبر؛ مستأکل به علم؛ مستأکل به آل محمد؛ اخذ اجرت در عبادات؛ شباهت مؤذن و روضه‌خوان؛ فروش آخرت به دنیا؛ حکایتی ظریف؛ نکوهش کلام بلا عمل؛ در صدق‌؛ خاتمه؛ پاورقی

چشم اندازی به تحریفات عاشورا

صحیفه علویه (علیه السلام)

\"صحیفه علویه\" اثر علامه حسین نوری طبرسی شامل اکثر دعا و مناجات‌هاى منسوب به امیرمؤمنان على (ع ) در دو جلد است : کتاب اوّل شامل ۱۵۶ دعاست که مرحوم علامه شیخ عبدالله سماهیجى آن را با نام \"صحیفه علویه و تحفه مرتضویه\" گردآورى کرده و کتاب دوم، مستدرکِ کتاب علامه سماهیجى است که محدث بزرگوار حاج میرزا حسین نورى ، آن را با نام \"صحیفه علویه ثانیه\" جمع آورى و تکمیل کرده است.

صحیفه علویه (علیه السلام)

کتاب خورشید غائب نوشته حسین نوری و رضا استادی است. این کتاب مختصر نجم الثاقب پیرامون حضرت مهدی (عج) است که انتشارات کتاب جمکراتن منتشر کرده است..

مسجد مقدس جمکران به عنوان پایگاه بزرگ تشیّع و نماد فرهنگ مهدویت از اواخر دهه ۶۰ شمسی شروع به عرضه کتاب و محصولات فرهنگی کرد. با همین هدف انتشارات کتاب جمکران، از سال ۱۳۷۳ با هدف نشر و گسترش معارف دینی و مهدوی و خدمت به دلدادگان حضرت حجت عجل الله تعالی فرجه با عنوان «انتشارات مسجد مقدس جمکران» تأسیس شد. انتشارات تا اوایل دهه هشتاد فعالیت جدی نداشت ولی به تدریج، با رشد چشمگیر تیراژ و عنوان، به یکی از انتشارات مطرح در حوزه معارفی تبدیل شد. احیاء تراثی و پاسخگویی به شبهات مهمترین اهداف انتشارات در دوره اول به شمار می‌رود.

در اوایل دهه ۹۰، با تغییر مدیریت و سیاست‌ها، این نشر توسعه پیدا کرد و نامش به انتشارات کتاب جمکران تغییر کرد. این نشر مسیر گذشته را تکمیل کرد و به حوزه ادبیات داستانی و همچنین کودک و نوجوان وارد شد.

انتشارات کتاب جمکران از ابتدا تا کنون بیش از ۸۰۰ عنوان کتاب (در حوزه‌های مهدویت، معارف اسلامی، داستانی، کودک و نوجوان و… ) منتشر کرده است.

هم‌چنین این نشر موفق به کسب عنوان «ناشر برگزیده سال ۱۳۹۶ جمهوری اسلامی ایران» شده است.

درباره کتاب خورشید غائب
کتاب «نجم‌الثاقب در احوال امام غایب علیه‌السلام» از معروف‌ترین کتاب‌هایی است که درباره حضرت امام عصر(عجّل‌اللَّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف) به زبان فارسی تألیف شده است. مؤلف این کتاب مرحوم حاج میرزا حسین نوری، مشهور به محدّث نوری، صاحب «مستدرک الوسائل» است. نجم‌الثاقب در سال ۱۳۰۳ هـ.ق در دو جلد تدوین شده است و به‌طور مفصل به موضوعاتی همچون ولادت امام زمان، غیبت، تشرفات و وظایف منتظران پرداخته است. جالب است بدانید که این کتاب به توصیه میرزای شیرازی به رشته تحریر درآمده است.

خورشید غایب

نوشته میرزا حسین نوری طبرسی (۱۲۵۴-۱۳۲۰ق) معروف به محدث و حاجی نوری، کتابی به زبان فارسی در توجه و ترغیب بیشتر مردم به دانشمندان دینی و احترام به ایشان، اهمیت صدقه و توجه به سادات، فضیلت برخی ایام و اماکن و موضوعاتی ازاین‌دست است. کتاب مشتمل بر مقدمه و نوزده باب است. نویسنده در مقدمه‌، فهرست مطالب را ذکر کرده است.‏. اولین باب، درباره توجه و عنایت به علمای دین و مروجین مذهب در تمام مذاهب: اما نصاری و عیسویان که حال تمام دول فرنگ و جمله از جاهای دیگر را فرو گرفته پس بر ادنی خبیری پوشیده نیست رفتار و کردار آن‌ها با کشیش‌ها و پاپ‌ها و رهبان‌ها و به کلیسا و به آنچه ترویج مذهب ایشان کند و به آن‌ها که مردم را به‌سوی کیش ایشان بخوانند...‏. باب دوم از برگشتن اسلام به غربت اول سخن گفته است. همان گونه که حضرت ختمی‌مآب(ص) خبر دادند که «بدأ الاسلام غریباً و سیعود غریباً»: اسلام در اول امر غریب بود و زود است که به همان حالت برگردد‏. اخبار فساد آخرالزمان، در باب سوم مطرح شده است.. لزوم احترام و تعظیم علما و مؤمنین و معاشرت با آن‌ها و فواید آن، مدح صدقه و انفاق و شروط آداب و اقسام آن، حکم صدقه به دست خود و یا توسط دیگران، فضیلت اعانه و کمک به سلسله سادات عظیم‌الشأن و ذکر اخبار و حکایات وارده در دیدن خیرها در اعانه به ایشان، شرح‌حال فقرا و مساکین و حکم سؤال از مخلوق و اقسام آن، شمه‌ای از تکلیف و وظیفه مسئولین نسبت به سائل در چهل مورد و تذکر زمان‌ها و مکان‌هایی که انفاق‌کردن نسبت به دیگر ایام و جاها امتیاز دارد از جمله مطالب دیگر ابواب است.

کتاب با ذکر فضیلت مدینه منوره و کوفه به پایان آمده است: «مدینه طیبه: در کامل الزیاره مروی است از جناب صادق(ع) که فرمودند مدینه حرم خداست و حرم رسول او و امیرالمؤمنین(ع)، نماز در مسجد او به ده‌هزار نماز و درهم در او به ده‌هزار درهم(ارزش دارد). کوفه: در آن کتاب از آن جناب(ع) مروی است که فرمود انفاق یک درهم در کوفه حساب می‌شود به صد درهم»

کلمه طیبه‏

نَجْم ثاقبْ در احوال امام غایب علیه‌السلام کتابی به زبان فارسی، درباره امام مهدی(عج) که به قلم میرزا حسین نوری (۱۲۵۴-۱۳۲۰ق)، از محدثان شیعه در قرن چهاردهم هجری قمری نوشته شده است. کتاب به احوال شخصی و اثبات امام دوازدهم، حکایت ملاقات‌کنندگان و وظایف شیعیان نسبت به او در دوران غیبت می‌پردازد. محدث نوری در تالیف کتاب، از منابع شیعه در باب مهدویت مانند کمال الدین و غیبت نعمانی و شیخ طوسی و برخی منابع اهل سنت استفاده کرده است.

درباره مؤلف
نوشتار اصلی: میرزا حسین نوری

میرزا حسین نوری، محدث و رجالی شیعه در قرن چهاردهم قمری. وی کتاب‌های فراوانی در حوزه‌های مختلف دارد که مشهورترین آنها کتاب مستدرک الوسائل است. وی در سال ۱۳۲۰ق درگذشت.[نیازمند منبع]
نام کتاب

مؤلف نام کتاب را «نجم ثاقب در احوال امام غایب علیه‌السلام» گذاشته و مطالب آن را در ضمن دوازده باب بیان نموده است. آقابزرگ تهرانی در الذریعه، کتاب را به نام «النجم الثاقب فی احوال الامام الغائب» معرفی می‌کند. این کتاب در نسخه‌های چاپی با نام «نجم الثاقب» منتشر شده است.
انگیزه تألیف

بنا بر نقل آقا بزرگ تهرانی، محدث نوری این کتاب را در سال ۱۳۱۲ق[یادداشت ۱] به توصیه میرزای شیرازی نگاشته است. محدث نوری در مقدمه کتاب، به چگونگی نگارش که به امر میرزای شیرازی بوده، تصریح می‌کند.به تصریح محدث نوری در مقدمه کتاب در باب هفتم که در مورد کسانی است که در غیبت کبری خدمت ایشان رسیدند یا بر معجزه آن بزرگوار و یا بر اثری از آثار داله بر وجود آن‌جناب واقف شدند تصریح کرده است که عمده غرض از تالیف این کتاب همین باب بوده است. محدث نوری، حسین، نجم ثاقب، نشر مسجد جمکران، ص۸ .
روش تألیف

مؤلف در متن نام منابع خود را ذکر کرده است همچنین مصحح در پاورقی، جلد و صفحه آنها را هم مشخص کرده است. مؤلف اسناد را نیاورده و تنها به ذکر راویان اصلی اکتفا کرده است، مگر موارد خاص.
ابواب کتاب

باب اول: در مورد حکایت‌هایی در مورد ولادت امام زمان؛
باب دوم: در مورد بیان اسامی، القاب و کنیه‌های آن حضرت؛
باب سوم: فصل اول مربوط به خصوصیات ظاهری امام مهدی(عج) و فصل دوم مربوط به خصوصیات وی و برخی از محبت‌های الهی به ایشان؛
باب چهارم: در مورد اختلاف مسلمانان در مورد امام زمان؛
باب پنجم: در مورد اثبات مهدی موعود در روایات، فرزند امام عسکری(ع) است با کمک روایات اهل سنت؛
باب ششم: در مورد اثبات مهدی موعود در روایات، فرزند امام عسگری است با کمک کرامات آن جناب؛
باب هفتم: در مورد کسانی که در غیبت کبری خدمت ایشان رسیده‌اند؛
باب هشتم: در مورد بررسی حکایات رویت امام و روایات دال بر تکذیب کسی که چنین ادعایی دارد؛
باب نهم: در مورد حکایاتی از کسانی که در بیابان و مانند آن درمانده شده‌اند؛
باب دهم: در مورد برخی از وظایف بندگان نسبت به امام زمان؛
باب یازدهم: در مورد بیان زمان‌هایی که به حضرت اختصاص دارد؛
باب دوازدهم: در مورد اعمال و آدابی که به کمک آنها شاید بتوان به ملاقات امام رسید.

نجم الثاقب

میرزا حسین نوری  طبرسی معروف به علامه محدث نوری (۱۸ شوال ۱۲۵۴ قمری یال‌رود نور (مازندران) - ۲۷ جمادی ۱۳۲۰ هجری قمری نجف) فرزند محمدتقی نوری مازندرانی و نوهٔ علی محمد مازندرانی طبرسی مستوفی، محدث و رجالی بزرگ و چهره سرشناس علمای شیعه در قرن چهاردهم هجری به‌شمار می‌آید.

این فقیه امامیه، مفسر و شاعر در ۱۸ شوال ۱۲۵۴ قمری در روستای یال‌رود از توابع نور مازندران به دنیا آمد و در ۲۷ جمادی ۱۳۲۰ هجری قمری در سامرا درگذشت. وطن زمستانه خاندان نوری روستای سعادت آباد؛ از روستاهای بخش چمستان نور است. از القاب وی می‌توان به خاتم المحدثین، علامه نوری، میرزای نوری، محدث نوری و حاجی نوری اشاره کرد. وی دائی و پدر همسر فضل‌الله نوری بود.

خانواده محدث نوری

پدر نوری دانشوری بود به نام میرزا محمد تقی نوری طبرسی (۱۲۰۱–۱۲۶۳ق) که مرجع تقلید مردمان زیادی در نور و مازندران بود. پدر او از جمله شاگردان بنام ملاعلی نوری بود. پدر محدّث نوری در حالی که ایشان تنها کودکی ۸ ساله بود درگذشت. همسر محدث نوری عزیز بروجردی فرزند عبدالرحیم بروجردی بود. او دارای چهار برادر نیز بود. برادران نوری به ترتیب عبارت اند از:

حاج میرزا هادی، ایشان پس از مدت مدیدی تحصیل علم در حوزه نجف به وطن بازمی‌گردد و سیزده سال مرجعیت نور و مازندران را به عهده می‌گیرد، تا اینکه در حدود ۱۲۹۰ ق می‌میرد.

آقامیرزاعلی، که بعد از برادر بزرگش مرجعیت و ریاست دینی نور و مازندران را به عهده داشت.

میرزا حسن نوری، از مدرسان فقه و اصول.

میرزا قاسم نوری، از مدرسان فقه و اصول

محدث نوری و تحریم تنباکو

در ماجرای تحریم تنباکو و کارهای میرزای شیرازی در سامرا، وی نقشی اساسی داشت. بعد از آنکه میرزای شیرازی فتوای تحریم تنباکو را داد، شایع شد که این فتوا از طرف میرزا صادر نشده‌است. مردم ایران به عراق نامه نوشتند و از محدث نوری کسب تکلیف کردند. وی در پاسخ چنین نوشت: «جناب شریعتمدار، آقای آقا شیخ فضل‌الله نوری سلمه الله تعالی جمعی از تهران سؤال نموده‌اند و از حکم میرزای شیرازی در خصوص دخانیات پرسیده‌اند، عجب است! بلی، حکم صادر و مجدداً هم دست خط مبارک با پست ارسال می‌گردد».

آثار و تألیفات

محدث نوری حدود سی کتاب نوشته‌است.

برخی از کتاب‌های وی:

مستدرک الوسائل

کلمه طیبه

لؤلؤ و مرجان؛ در رد خرافات و تحریفات عاشورا

دارالسلام (در تعبیر خواب و اخلاق)

نجم‌الثاقب

فصل الخطاب

مواقع النجوم و شجره نامه‌ای در سلسله اجازات نوریان

نفس الرحمان فی فضائل سیدنا سلمان

معالم العبر

وفات

محدث نوری در سن ۶۴ سالگی در سامرا در اثر مسمومیت درگذشت. آرامگاه او در نجف و در حرم علی بن ابی‌طالب قرار دارد

میرزا حسین نوری طبرسى (محدث نوری)

Born:

Death:

میرزا حسین نوری طبرسى (محدث نوری)

Author Books