محمدتقی موسوی‌ اصفهانی

سیّد محمّدتقی بن سیّد عبدالرزاق موسوی اصفهانی (۱۳۰۱-۱۳۴۸ ه.ق) معروف به «فقیه احمدآبادی» عالم، خطیب و از مجتهدان اصفهان در قرن چهاردهم هجری قمری بود. وی از علمای اصفهان کسب فیض کرده و به درجه اجتهاد رسید و از شیفتگان و دلباختگان حضرت ولیعصر (عجل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشریف)‌ بود و بنا بر آنچه در کتاب‌اش آورده تشرفاتی به محضر آن حضرت داشته است. با وجود کمی سن، حدود هفده جلد کتاب و رساله نگاشت که از میان آنها چهار جلد پیرامون حضرت مهدی (علیه‌السّلام) و غیبت و انتظار و وظایف منتظران است و کتاب مکیال المکارم معروفترین اثر اوست. بنا بر برخی نقل‌ها این عالم به دست فرقه بهائیت مسموم و به شهادت رسید و در تخت فولاد اصفهان دفن شده است. اساتید سید عبدالرزاق (پدر)، سید ابوالقاسم بن سید محمد باقر حسینی دهکردی، جهانگیرخان قشقایی، ملا عبد الکریم بن حاجی ملا مهدی جزی، آقا سیّد اسدالله (عمه زاده اش)، حاج میرزا بدیع درب امامی، آخوند ملّا محمّد حسین فشارکی، حاج میر محمّد صادق خاتون آبادی (دائی ناتنی)، ملّا محمّد کاشانی، سیّد محمد کلیشادی، حاج آقا منیر الدّین بروجردی. درگذشت وی در ۲۵ رمضان ۱۳۴۸ در مریضخانه انگلیسی‌ها (بیمارستان مرسلین) در اصفهان که هم‌اکنون به جای آن بیمارستان عیسی بن مریم وجود دارد،مشهوراست که توسط بهاییان مسموم گشت و کشته شد. تالیفات وی کتاب‌های متعددی نوشت: ابواب الجنات فی آداب الجمعات۱ کنزالغنائم فی فوائد الدعاء للقائم «مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم» (عجل الله تعالی فرجه)، ۲ جلد عربی، ترجمه شده به فارسی با چاپهای مکرر نماز شب سراج القبور وظیفه الانام فی زمن غیبه الامام نور الابصار فی فضیله الانتظار منابر در اصول دین انیس المتفرّدین ایضاح الشبهات بساتین الجنان در معانی وبیان تحفه المتأدین» در نحو تذکره الطالبین در شرح آداب المتعلمین ترتیب الطلاب در نحو تعادل و تراجیع تفسیر قران توضیح الشواهد دیوان اشعار» با تخلص «شرعی» و «تقی» معروفترین تألیف وی، کتاب مکیال المکارم فی فوائد الدعاء للقائم  می‌باشد که اجل مهلت تمام کردن جلد سوم را نداد.