چشم روشنی منتظران

چشم روشنی منتظران

اثر حاضر، بازنویسی کتاب شریف «نورالابصار فی فضیلهالانتظار» است و گزیده بخشی از کتاب مشهور «مکیال المکارم فی فوائدالدعاء للقائم(عج)» به حساب می آید که نویسنده آن، آیات و روایاتی را درباره وجوب و فضیلت انتظار، طلب فرج امام زمان(عج)، آثار و فوائد آن را به طور خلاصه و مختصر جمع آوری کرده است. مولف این کتاب، حضرت آیت الله  حاج سید محمدتقی  موسوی اصفهانی، مشهور به احمد آبادی است که کتاب معروف «مکیال المکارم فی فوائدالدعا للقائم(عج)» از تالیفات گرانقدر وی به شمار می آید. مولف سال ۱۳۰۱ هجری  قمری در اصفهان به دنیا آمد، پدر بزرگوارش مرحوم سیدمیرزا عبدالرزاق موسوی امام جماعت مسجد و مرقد مطهر سیداسماعیل(ع) و از علمای بنام اصفهان بود که در تاریخ ۱۳۱۹هجری قمری رحلت کرد. آیت الله  فقید در مقدمه کتاب «چشم روشنی منتظران» می نویسد: «از آنجا که در این روزگار،  انتظار فرج و ظهور آخرین امام از خاندان امامان پاک(ع) از فضل عبادات است؛ امامی که خداوند متعال،  وی را برای خونخواهی و انتقام از اشرار و کافران ذخیره نموده است؛ یعنی امام غایب از نظر، حضرت مهدی حجت بن الحسن العسکری –عجل الله تعالی فرجه الشریف- آن امام قائمی که همه در انتظار قیام اویند؛ لذا برای خدمت به آن امام بزرگوار و به جهت راهنمایی مردم به این امر جلیل و مهم، برخی از اخبار و روایات امامان معصومین(ع) در فضیلت انتظار را در این مختصر جمع نمودم. امید آن دارم که در روز شمار از انصار و یاران آن امام نیکان قرار بگیرم. لذا نام کتاب را "نورالابصار فی فضیلهالانتظار" نهاده و آن را با یک مقدمه و سه مقصد و یک خاتمه مرتب نمودم.» «فضیلت و ثواب انتظار» مقصد اول کتاب است که در آن به برخی از روایات و اخبار ثواب و فضیلت انتظار از معصومین(ع) اشاره شده است. در کمال الدین از حضرت صادق(ع) روایت شده که فرمودند: «هریک از شما با ایمان بمیرد و در حال انتظار باشد، مثل کسی است که در خیمه حضرت قائم(عج) و در خدمت آن جناب باشد». امام صادق(ع) در حدیث دیگری از پدران خود و از حضرت امیرالمومنین(ع) روایت کرده است که ایشان فرمودند: «هرکه انتظار فرج ما را داشته باشد؛ مانند کسی است که در راه خدا، در خون خودش غلطیده باشد.» مقصد دوم این کتاب «وجوب انتظار و شرط قبولی اعمال» نام دارد که در توضیح این مطلب آمده است که انتظار ظهور حضرت قائم- عجل الله  فرجه الشریف- هم یکی از واجبات است و هم شرط قبولی سایر اعمال نیز خواهد بود. در کتاب اصول کافی از اسماعیل جعفی روایت شده که  می گوید: شخصی بر حضرت امام باقر(ع)  وارد شد که همراه او صحیفه ای بود، حضرت به او فرمودند: «آیا این صحیفه "مخاصم" است که در آن از دینی سوال شده که به واسطه آن، اعمال انسان به درجه قبول می رسد؟ عرض کرد: آری، خدا شما را رحمت کند، مراد من نیز همین است. حضرت فرمودند: آن دینی که سبب آن، اعمال قبول می شود این است؛ شهادت به یگانگی خدا و اینکه شریک ندارد،  شهادت به رسالت خاتم انبیا محمد(ص)، اقرار به حقانیت تمام آنچه که از جانب حضرت حق تعالی خبر داده، دوستی با ما اهل بیت، بیزاری از دشمنان ما، فرمانبرداری از ما، پرهیز از گناهان، تواضع و انتظار داشتن برای ظهور قائم ما؛ به درستی که برای ما دولتی است که هر وقت خدا بخواهد، آن را ظاهر می گرداند.» «معنای انتظار» مقصد سوم این اثر است. مولف، این مقصد را چنین توضیح می دهد. «مقصد سوم در بیان معنای انتظار و مقدار واجب از آن است که به نحو اختصار ذکر می کنیم. بدان که اصل انتظار، امری قلبی است که امور و اعمال ظاهری و بدنی فراوانی از آن ظاهر می شود و بر حسب تفاوت درجات انتظار، آن اعمال نیز متفاوت می باشد. اما اینکه مقدار واجب انتظار قلبی برای ظهور آن بزرگوار چقدر است، آنچه از اخبار و روایات ظاهر می شود این است که مومن باید یقین داشته باشد به اینکه: حضرت قائم -عجل الله  تعالی  فرجه  الشریف- که امام دوازدهم است و فرزند بدون واسطه حضرت امام حسن عسکری(ع) است، از روزی که متولد شده، تاکنون زنده است و با همین بدن عنصری باقی است و در همین عالم است و نمرده است و نخواهد مرد تا اینکه با همین بدن عنصری ظاهر شود و در همین عالم نیز سلطنت و حکومت کند و عالم را پر از عدل نماید و دین اسلام را در تمام عالم رواج دهد، ظهور او وقت معینی ندارد که کسی بداند؛ بلکه احتمال دارد در همین سال واقع شود و احتمال دارد سال های بسیار دیگری تاخیر بیفتد. مومن باید در هیچ حالی از حال ها، و هیچ سالی از سال ها، از ظهور آن جناب ناامید نباشد، بلکه باید همیشه اوقات و تمامی سال ها، امیدوار به ظهور سراسر سرور آن بزرگوار باشد. پس اینکه بعضی از نادان ها، از روی حدس و گمان و خیال، می گویند: امام زمان(ع) به این زودی ظاهر نمی شود، یا تا صد سال دیگر هم ظهور نمی کند، خطا و اشتباه است و بر خلاف دستوراتی است که از ائمه  اطهار(ع) نقل شده است؛ بلکه در اخبار زیادی تصریح فرموده اند که ظهور آن حضرت، ناگهانی(بغته) واقع می شود.»