<h5>سابقه تشیّع ریشه در عصر پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) دارد و آن حضرت در احادیث متعدد از پیروان على(علیه السلام) به «شیعه» تعبیر آورده و شیعیان على را رستگاران روز قیامت معرفى کرده است. بر خلاف تهمت هایى که در طول تاریخ بر شیعه زده اند، شیعیان گروهى نیستند که در ادوار بعدى پدید آمده باشند، بلکه از زمان رسول اکرم(صلى الله علیه وآله)، در میان اصحاب کسانى بودند که شیعه على نامیده مى شدند. پس از رحلت پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) نیز همین افراد در کنار على(علیه السلام) قرار گرفتند. اگرچه پس از رحلت پیامبر(صلى الله علیه وآله)، به ویژه در عصر امویان، مذهب تشیع مورد بى مهرى حاکمان و متولیان سیاسى قرار گرفت و بر شیعیان ظلم و ستم بسیار روا شد، ولى هیچ گاه دشمنان نتوانستند مانع از گسترش تشیع شوند، بلکه مظلومیت شیعه، محبّت آنان را در قلوب مردم بیش از بیش افزایش داد. سرانجام نهضت بزرگ عباسیان در بستر تشیع به وقوع پیوست و آنان با طرح مظلومیت خاندان پیامبر(صلى الله علیه وآله)، بر امویان غلبه کردند.</h5>

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

تاریخ تشیع

محمد کاظم خواجویان در سال ۱۳۱۷ش در مشهد به دنیا آمد.

پس از گذراندن دوره‌هاى ابتدایى و متوسطه، به دانشکده‌ى ادبیات و علوم انسانى مشهد رفت و در سال ۱۳۴۱ به دریافت دانشنامه‌ى لیسانس تاریخ از آن دانشکدهموفق شد. پس از آن، با سمت دبیرى به کار در وزارت آموزش و پرورش پرداخت و مدتى در آباده‌ى فارس تدریس کرد و چندى بعد براى ادامه‌ى تحصیل به دانشگاه سوربن فرانسه رفت و طى سال‌هاى ۱۳۵۶ -۱۳۵۴ دوره‌هاى فوق لیسانس و دکتراى رشته‌ى مطالعات اسلامى را اخذ نمود.

وى از سال تحصیلى ۱۳۵۷-۱۳۵۶ به تدریس در دانشکده‌ى ادبیات و علوم انسانى دانشگاه فردوسى مشهد پرداخت و پس از پیروزى انقلاب اسلامى، به گروه تاریخ دانشگاه فردوسى مشهد منتقل شد و چندى پس از آن ریاست دانشکده‌ى ادبیات این دانشگاه را پذیرفت. وى نزدیک به نه سال در این سمت باقى بود و پس از آن نیز تا درگذشت، در سمت معاون دانشجویى دانشگاه مشهد انجام وظیفه کرد. همزمان با آن، عضویت هیئت امناى دانشگاه‌هاى شمال شرق کشور را داشت و به ویژه سرپرستى شوراى برنامه‌ریزى گروه تاریخ وزارت فرهنگ و آموزش عالى را نیز عهده‌دار بود. این شورا اقداماتى براى بهبود کیفیت وضع مقاطع کارشناسى ارشد و دکترى انجام داد.

وى درس‌هاى تاریخ صدر اسلام، تاریخ تشیع و تاریخ ائمه(ع) را در بخش تاریخ دانشکده‌ى مشهد تدریس مى‌کرد و ضمنا به امور اجرایى- ادارى دانشگاه فرودسى نیز مى‌رسید. وى همچنین از نخستین سال‌هاى فعالیت کانون نشر حقایق اسلام در مشهد، زیر نظر استاد محمدتقى شریعتى، به فعالیت‌های مذهبى در این کانون پرداخت. عضویت در هیئت مدیریه «انصار الحجه» (مؤسسه‌ى خیریه‌اى که براى رسیدگى به وضع یتیمان فالیت داشت)؛ فعالیت در انجمن حمایت از زندانیان مشهد؛ عضویت در هیئت امناى اداره‌ى اوقاف مشهد از دیگر فعالیت‌های اجتماعى ایشان بود.

وى در زمان ریاست خویش در دانشکده‌ى ادبیات و علوم انسانى، کوشش بسیار کرد تا فضاى علمى  دانشکده را سرزنده نگاه دارد. بسیارى از پژوهشگران به تشویق و یارى او به کارهاى پژوهشى پرداختند. وى همچنین نشریه‌اى تخصصى در زمینه‌ى پژوهش‌هاى تاریخى بنیاد گذارد که از سال ۱۳۶۸ با نام «فصلنامه‌ى مطالعات تاریخى» منتشر شد. مقالات پژوهشى وى در این فصلنامه و نیز مجله‌ى «دانشکده‌ى ادبیات و علوم انسانى» مشهد به چاپ رسیده است.

آثاری که ایشان به مرحله ی تالیف رسانیده به شرح زیر است :
تاریخ تشیع
هفت مقاله در تاریخ اسلام.

وى در تاریخ ۱۳ آبان ۱۳۷۲ در مشهد، درگذشت.

Born

Death

محمد کاظم خواجویان

محمد کاظم خواجویان

Born:

Death:

محمد کاظم خواجویان

Author Books