یادداشت مترجم
سلفیه، سنگی بر راه وحدت اسلامی
وحدت اسلامی موضوعی است پراهمیت که عمری به درازای عمر امت دارد. از همان روز که قرآن نام «امت واحد» را بر این امت نهاد و محور این وحدت را هم در شعار «من خدای شمایم» مطرح ساخت و از همان روز که پیامبر صلی الله علیه و اله گروههای پراکنده‏ی مردمی را که بر پرتگاه آتش بودند بر محور خداگرایی گردهم آورد و نام «امت مسلمان» بر آنان گذاشت و همه را بر صراط مستقیم الهی بداشت، نخستین تلاشها برای وحدت امت خودنمایی کرد. گر چه فروغ هدایتگر «امت واحد» در پس ابرهای سنگین و سیاه دسته‏بندیها و جبهه گیریها چهره پنهان کرد و گر چه گاه سلطه‏ی سیاه کسانی که با فرهنگ اسلام بیگانه بودند دیگر بار این امت را به لبه‏ی همان پرتگاهی کشاند که در جاهلیت بر آن بود، اما پیوسته مردانی بزرگ و دوراندیش و دلسوز بوده‏اند که «مصلحت اسلام» را بر مصالح فرقه‏ای برگزیده و همگان را به چنگ زدن به اصول مشترکی که دارند فراخوانده‏اند. این دعوت از همان روز که آغاز شد با واژه‏ی «گذشت» و «آینده نگری» همزاد بود، خواه آن روز که علی علیه‏السلام به رغم یقین به این که او خود محور آسیای خلافت است، نه فقط خاموش نشست و قیامی مسلحانه یا غیر مسلحانه برای احقاق این حق به راه نیانداخت، بلکه در مقام رایزن خلیفه‏ی وقت به خیرخواهی او پرداخت و او را اندرز داد که «محور آسیا باش و عرب را پیرامون این محور بدار» و خواه امروز که دلاور مردانی از شیعه تهمت سنی شدن را به جان می‏خرند و پاکدل مردانی دیگر از اهل سنت به استقبال اتهام شیعه شدن می‏روند تا امت را به وحدت خوانند و جان بر راه احیای امت واحد گذارند. در این میان، به رغم ضرورت «وحدت اسلامی» و به رغم عمر دراز تلاشهایی که در این راه صورت پذیرفته، از همان دیرباز سنگهایی نیز بر این راه نهاده‏اند و هنوز نیز می‏نهند، پاره‏ای به انگیزه‏های نکوهیده و نامقدس و پاره‏ای به انگیزه‏های بظاهر ستوده و مقدس. اشاره‏ای به چند نمونه از این سنگها که هنوز هم بر راه است بیجا نمی‏نماید:الف) زمینه‏ی تاریخی: گر چه تفاوت اجتهادها و عوامل برونی همانند گرویدن غیرمسلمانان به اسلام و برخورد فرهنگ اسلامی با فرهنگهای بیگانه و عواملی دیگر از این دست در گسترش و ریشه‏دار شدن پاره‏ای از اختلافها نقشی بسزا داشته اما بنیان بسیاری از اختلافهای شیعه و سنی، به طور عام و حتی اختلافهای فقهی و کلامی به «سرپوشیده»ای در مدینه باز می‏گردد. آنجا رخدادی تاریخی به وقوع پیوست و هر مذهبی در این باره دیدگاهی خاص در پیش گرفت و در دفاع از آن ادله‏ای آورد که اکنون نه مجال پرداختن به آنها و داوری درباره‏ی آنهاست و نه چنین داوریی در مسیر ایجاد وحدت ضرورت دارد. [ صفحه ۱۴] به هر حال هر چه بود، شد و باور همین جمله راه حل بسیاری از مشکلات است. نمی‏گویم سنی باید دست از خلافت بردارد و یا شیعه از امامت علی علیه‏السلام برگردد، نمی‏گویم هر مذهبی از اصول خود دست بکشد و دیدگاه مذهب دیگر را اختیار کند، نمی‏گویم از حدیث ثابت تمسک به «ثقلین» فاصله گرفته شود. تنها می‏گویم آنچه در آن «سرپوشیده» رخ داده رخدادی است که گذشته و امروز نزاع بر سر آن مشکلی را حل نمی‏کند. البته بگذارید علمای مذاهب و متکلمان مسلمان درباره‏ی این مساله به تبادل آرا و ادله بپردازند. این مسأله‏ای است که با گذشت زمان سیر خود را طی می‏کند، اما طرح مکرر این قضیه بویژه کشاندن این بحث به میان عامه مردم و در این میان میدان دادن به افراطها و تفریطها و راه گشودن برای هر درست و نادرست دقیقا آب به آسیای دیگران ریختن و ریسمان وحدت را سست کردن است. روزی علی علیه‏السلام خطبه‏ی شقشقیه را ایراد کرد و آنچه لازم بود گفت، اما هرگز گفته‏های خود را بدانجا که خواست نرساند و ظاهرا از کسی هم نخواست این گفته‏ها را تکمیل کند. اگر او خود مصلحت اسلام را در آن دید که بیش از این در این مساله سخن نگوید، و اگر او خود به رغم همه‏ی شگفتی و ناباوری، آنجا که اسلام را در خطر دید فرمود: «ترسیدم اگر اسلام و اسلامیان را یاری ندهم در اسلام رخنه‏ای افتد یا تباهیی به بار آید و در این صورت مصیبتی که آشکار می‏شود برای من سخت‏تر از دست دادن زمامداری شما باشد...

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Is this post suggested?

Rate

View

Votes

سلفیه بدعت یا مذهب

سلفیه بدعت یا مذهب ؟
نویسنده:
محمد سعید رمضان البوط
ناشر چاپی:
بنیاد پژوهشهای اسلامی
ناشر دیجیتالی:
مرکز تحقیقات رایانهای قائمیه اصفهان
شامل: پیش از مقدمه ، پیشگفتار ،
بخش اول عوامل پیدایش قانون علمى شناخت و آشنایى مختصرى با آن ، دو ویژگى اصحاب رسول خدا(ص )۱ـ ، شرایط و عواملى که به تحول انجامید ، مشکل بزرگ , و شیوه اى که عهده دار حل آن شد ، شیوه یا قانون جامع ، نقاط اتفاق و اختلاف در این معیار ،
بخش دوم : مصادیق عملى از قانون جامع ، اصول و احکامى که جایى براى اختلاف در آنها نیست ، انحرافهایى که تردیدى در بطلان آنها نیست ،
بخش سوم : سلفیه به عنوان یک مذهب بدعتى است ، تفاوت میان مذهب ساختن و پیروى راستین از مذهب ، دلیل این حقیقت که مذهبى به نام سلفیه بدعت است ، برگزیدن مذهبى به نام سلفیه بدعتى است که پیش از این نبوده است . ، پیامدهاى زیانبار این بدعت براى امت اسلامى ، سخن آخر و چکیده آنچه گذشت ، کتابنامه
مشخصات کتاب
عنوان قراردادی : السلفیه مرحله زمنیه مبارکه Buti, Muhammad Said Ramadan سرشناسه : بوطی محمدسعید رمضان
لامذهب اسلامی عنوان و نام پدیدآور : سلفیه بدعت یا مذهب نقدی بر مبانی وهابیت محمدسعید رمضان البوطی ترجمه حسین
صابری با مقدمهای از واعظزاده خراسانی مشخصات نشر : مشهد: بنیاد پژوهشهای اسلامی ۱۳۷۵ . مشخصات ظاهری : ۲۹۷ ص
.۲۸۶ - [ ۱ : یادداشت : چاپ سوم: ۱۳۸۷ . یادداشت : کتابنامه ص [ ۲۸۴ -۹۱۶-۴۴۴-۹۶۴- شابک : ۳۵۰۰۰ ریال: چاپ سوم ۹۷۸
- یادداشت : نمایه. موضوع : بدعت و بدعتگذاران موضوع : سلفیه موضوع : اسلام -- فرقه ها شناسه افزوده : صابری حسین ۱۳۴۵
، مترجم شناسه افزوده : واعظ زاده خراسانی محمد، ۱۳۰۴ - شناسه افزوده : بنیاد پژوهشهای اسلامی رده بندی کنگره :
۶۶۰۳- ۲۹۷ شماره کتابشناسی ملی : م ۷۵ / ۱۳۷۵ رده بندی دیویی : ۴۱۶ ب ۹س ۸۰۴۱ /BP207/5

سلفیه بدعت یا مذهب ؟

محمد سعید رمضان بوطی (۱۹۲۹-۲۰۱۳م)، مشهور به شیخ شام، از علماى سورى، استاد دانشگاه و رئیس دانشکده شریعت دانشگاه دمشق، اصالتا کُرد، در اوایل قرن بیستم از جزیره بوطان ترکیه به دمشق رفت و در آنجا اقامت گزید. وى ابتدا به مطالعه و تحقیق در مورد آراء و فلسفه‌هاى مادى پرداخت و رسالۀ خود را در نقد فلسفه مادى نگاشت اما از نظر فقهى طرفدار فقه سلفى و آراء اشعرى بود.

ولادت
بوطی در سال ۱۳۴۷ هجری قمری برابر با ۱۹۲۹ میلادی در روستایِ جلیکا در اطراف شهر جزیره بوطان زاده شد؛ این شهر در ترکیه و در همسایگی عراق و سوریه واقع است. وی و خانواده‌اَش، به سبب انتساب به جزیره بوطان، بوطی نام گرفتند. در سال ۱۹۳۳ میلادی، هنگامی که محمد رمضان تنها چهار سال داشت، به همراهیِ پدرش ملا رمضان بوطی به دمشق هجرت کرد. سبب این هجرت مخالفتِ ملّارمضان با افکارِ اسلام‌ستیزانهٔ آتاتورک بود. بوطی از خانواده‌ای کردی بود و کردی زبانِ مادری‌اَش به شمار می‌رفت. پس از رسیدن به دمشق، مادرِ محمّد رمضان جان باخت و پدرش زنی ترکی را به همسری گرفت. بدین سبب، محمّد رمضان به سه زبان عربی، کردی و ترکی مسلّط بود.

تحصیلات
در سال ۱۹۵۳ تحصیلاتش را درمعهد التوجیه الاسلامی به نزد شیخ حسن حبنکه به پایان رساند و سال بعد به قاهره رفت تا تحصیلات دانشگاهیش را در الازهر کامل کند،

در سال ۱۹۵۵، گواهی شریعت از دانشکده شریعت الازهر و در سال ۱۹۵۶ دیپلم تربیت از دانشکده ادبیات عربی الازهر را دریافت نمود؛ و مقطع دکتری، را نیز در دانشگاه الازهر در سال ۱۹۶۵ گذراند و موفق به دریافت دانشنامه دکتری در رشتهٔ اصول شریعت اسلامی شد.

وی سال‌ها به تدریس در دانشگاه دمشق اشتغال داشت و سرانجام به ریاست دانشکده شریعت دانشگاه دمشق رسید. از او بیش از ۶۰ عنوان کتاب به یادگار مانده است.

وفات
در تاریخ ۲۱ مارس ۲۰۱۳، محمد رمضان سعید البوطی، در مسجد ایمان در منطقه «مزرعه» در مرکز دمشق، طی یک حمله انتحاری کشته‌شد. وی ۸۴ سال داشت.

آثار
برخى آثار البوطى عبارتند از: الاسلام و العصر، کبرى الیقینیات الکونیه، کلمات فی مناسبات، منهج الحضاره الانسانیه فی القرآن، شخصیات استوقفتنى، فقه السیره و...

Born

Death

محمد سعید رمضان بوطی

محمد سعید رمضان بوطی

Born:

Death:

محمد سعید رمضان بوطی

Author Books