Ин аз нав дарки эътиқоди исломӣ дар асоси таълимоти Қуръони Карим аст. Муаллиф муътақид аст, ки эътиқоди ислом як силсилаи бардавом аст, ки ҳар як бахше барои фаҳмидан роҳ мекушояд ва қисми дигарро тамом мекунад. Ба эътиқоди ӯ, бо гузоштани Қуръон ба унвони марказ ва пайравӣ аз шеваи он дар шинохти ақоиди исломӣ метавон дар роҳи шинохти маҷмӯи мутаносиби ақоиди исломӣ гомҳои устувор гузошт. Ба гуфтаи муаллиф, тартиби мавзӯҳои тавҳид дар Қуръон, ки ӯ кӯшиш кардааст, ба он пайравӣ кунад, чунин аст. Нахуст мавзӯҳои марбут ба аҳду паймон ва баъдан мавзӯҳои илоҳият, аз қабили офариниши тасодуфии падидаҳо, маънии Худо, маънии ҳеҷ маъбуде ҷуз Худо нест ва васфоти Худованд ба сифатҳои махлуқот. мухокима карда шудаанд. Дар пайи он матолиби марбут ба навъҳои офаридаҳои Худо, баҳсҳо дар майдони Парвардигори Худо ва дидгоҳи Ислом ба дин омадааст. Дар зинаҳои баъдӣ мавзӯъҳое аз қабили паёмбарони Худо ва ҳидояти онҳо ба мардум, сифатҳои паёмбарони илоҳӣ ва муборизаи онҳо бо мушрикон баррасӣ шудааст.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Ақоиди Ислом дар  Қуръони Карим-1

Нигариши кӯтоҳе
ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум
Қисмати дуюм
Зиндагии пешвои аввал ҳазрати  Алӣ ибни Абӯтлиб (а
قَالَ رَسُول الله (صلّی الله عليه وَ آله):
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا
عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.
Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) бар асоси масъулиятҳои бар гардан гирифтаи худ ба дифоъ аз ҳарими рисолат ва эътиқодоти ҳақиқии он; ҳақоиқе, ки арбоби фирқаҳо, мазҳабҳо ва асҳоби ҷараёнҳои мухолифи Ислом пайваста дар мухо-лифат бо он кӯшиш ба харҷ додаанд, камари ҳиммат баста аст. Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) худро дар ин роҳи муқаддас пайрави шогирдони ростини мактаби Аҳлибайт(а) медонад; ҳамон, ки ҳамвора барои радди ин иттиҳомоти давомдор омодагӣ дошта ва кӯшиш намудаанд мутобиқ бо зарурати ҳар асру замон дар сафи пеши ин мубориза боқӣ монанд.
Таҷрибаҳое, ки дар ин замина дар китобҳои донишмандони мактаби Аҳлибайт(а) захира шудаанд, дар навъи худ  беназир мебошанд. Зеро ин таҷрибаҳо аз дастовардҳои илмӣ бар асоси ҳокимияти ақл, истидлол, дурӣ аз ҳавою ҳавас ва таассуби кӯркӯрона бархурдор буда, мутахасси-сон ва соҳибони андешаро чунон мавриди хитоб қарор медиҳад, ки ақли солим ва фитрати поки инсон пазирои он бошад.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) кӯшида аст, то марҳалаи наве аз ин таҷрибаҳои арзишмандро дар маҷмӯае аз таҳқиқот ва таълифоти муал-лифони муосир аз мактаби Аҳлибайт(а) барои ташнагони ҳақиқат қарор диҳад.
Ин Маҷмаъ ҳамчунин иқдом ба таҳқиқ ва нашри таълифоти судманди гузаштагон ва шахсиятҳои барҷастаи пайравони ин мактаб намудааст, то ин манобеъ низ ташнагони ҳақиқатро чашмаи гуворое бошад, то дар асри такомули босуръати ақлҳо гӯши ҷони худро бар ҳақоиқе, ки Аҳли Байти рисолат(а) барои ҳамаи ҷаҳониён ба армуғон овардаанд, бикушоянд.
Умедворем хонандагони мӯҳтарам бо пешни-ҳоди назарияҳо ва пешниҳодҳои арзишманд ва интиқодҳои созандаи худ Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а)-ро дар ин замина бонасиб гардо-нанд.
Ҳамчунин аз соири муассисаҳо, донишмандон ва тарҷумонҳо даъват мекунем, то дар нашри фарҳанги Исломи ноби Муҳаммадӣ(с) моро ёрӣ намоянд.
Аз Худованди мутаол мехоҳем ин талоши ночизро аз мо қабул намуда, талоши моро зери сояи ҷонишини худ дар замин ҳазрати Маҳдӣ (Худованд зуҳурашро наздик гардонад) рӯзафзун-тар созад.

Зиндагии пешвои аввал ҳазрати  Алӣ ибни Абӯтлиб

Сарсухан
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) бар асоси масъулиятҳои бар гардан гирифтаи худ ба дифоъ аз ҳарими рисолат ва эътиқодоти ҳақиқии он; ҳақоиқе, ки арбоби фирқаҳо, мазҳабҳо ва асҳоби ҷараёнҳои мухолифи Ислом пайваста дар мухо-лифат бо он кӯшиш ба харҷ додаанд, камари ҳиммат баста аст. Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) худро дар ин роҳи муқаддас пайрави шогирдони ростини мактаби Аҳлибайт(а) медонад; ҳамон, ки ҳамвора барои радди ин иттиҳомоти давомдор омодагӣ дошта ва кӯшиш намудаанд мутобиқ бо зарурати ҳар асру замон дар сафи пеши ин мубориза боқӣ монанд.
Таҷрибаҳое, ки дар ин замина дар китобҳои донишмандони мактаби Аҳлибайт(а) захира шудаанд, дар навъи худ беназир мебошанд. Зеро ин таҷрибаҳо аз дастовардҳои илмӣ бар асоси ҳокимияти ақл, истидлол, дурӣ аз ҳавою ҳавас ва таассуби кӯркӯрона бархурдор буда, мутахасси-сон ва соҳибони андешаро чунон мавриди хитоб қарор медиҳад, ки ақли солим ва фитрати поки инсон пазирои он бошад.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) кӯшида аст, то марҳалаи наве аз ин таҷрибаҳои арзишмандро дар маҷмӯае аз таҳқиқот ва таълифоти муал-лифони муосир аз мактаби Аҳлибайт(а) барои ташнагони ҳақиқат қарор диҳад.
Ин Маҷмаъ ҳамчунин иқдом ба таҳқиқ ва нашри таълифоти судманди гузаштагон ва шахсиятҳои барҷастаи пайравони ин мактаб намудааст, то ин манобеъ низ ташнагони ҳақиқатро чашмаи гуворое бошад, то дар асри такомули босуръати ақлҳо гӯши ҷони худро бар ҳақоиқе, ки Аҳли Байти рисолат(а) барои ҳамаи ҷаҳониён ба армуғон овардаанд, бикушоянд.
Умедворем хонандагони мӯҳтарам бо пешни-ҳоди назарияҳо ва пешниҳодҳои арзишманд ва интиқодҳои созандаи худ Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а)-ро дар ин замина бонасиб гардо-нанд.
Ҳамчунин аз соири муассисаҳо, донишмандон ва тарҷумонҳо даъват мекунем, то дар нашри фарҳанги Исломи ноби Муҳаммадӣ(с) моро ёрӣ намоянд.
Аз Худованди мутаол мехоҳем ин талоши ночизро аз мо қабул намуда, талоши моро зери сояи ҷонишини худ дар замин ҳазрати Маҳдӣ (Худованд зуҳурашро наздик гардонад) рӯзафзун-тар созад.

Нигариши кӯтоҳе ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум (Зиндагии пешвои шашум Имом Ҷаъфари Содиқ)

<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div>

Нигариши кӯтоҳе
 ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум

Қисмати чаҳордаҳум
 Зиндагии пешвои дувоздаҳум ҳазрати Имом Маҳдӣ (а)

</div>
Бисмиллоҳир Раҳмонир Раҳим

</div>
قَالَ رَسُول الله - صلّی الله عليه وَ آله -:
 اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
 مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
 وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا 
 عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.(Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...)
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.

Имоми замони ҳазрати Маҳдӣ (а)

Нигариши кӯтоҳе
 ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум
Қисмати сездаҳум
Зиндагии пешвои ёздаҳум ҳазрати Имом Ҳасани Аскарӣ (а)
Бисмиллоҳир-Раҳмонир-Раҳим
قَالَ رَسُول الله - صلّی الله عليه وَ آله-:
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا
عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.(Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...)
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.

Зиндагии пешвои ёздаҳум ҳазрати Имом Ҳасани Аскарӣ(a)

<div></div>
.Имом Ҳодӣ (р) 15-уми зулҳиҷҷаи 212 ҳиҷрӣ. Ӯ дар деҳаи "Сария", дар наздикии Мадина ба дунё омадааст. Зиндагии мубораки он имом пур аз ибодат, зуҳд, парҳезгорӣ, илмомӯзӣ ва мубориза бо зулму ситам ва тафовути синфӣ буд. Имом Ҳодии III-и Раҷабӣ дар соли 254 дар синни 41-солагӣ дар шаҳри Сомарра бар асари заҳри Мӯътазид, халифаи 13-уми Аббосӣ аз ҷониби Мутамид Аббосӣ ба ӯ дода шуда, даргузашт. Ҷойи дафни ӯ шаҳри Самарра, воқеъ дар Ироқ аст. Муаллиф дар ин китоб зимни баррасии рӯзгори имом Ҳодӣ (р) таърихи саҳобагони имом ва ровиёни ҳадисашро баён намуда, бахше аз дониши ӯро баён кардааст.
&nbsp;

Зиндагии пешвои даҳум ҳазрати Имом Ҳодӣ

<div>
Нигариши кӯтоҳе
ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум
Қисмати ёздаҳум
Зиндагии пешвои нӯҳум ҳазрати Имом Муҳаммади Тақӣ (а)

</div>
Бисмиллоҳир-Раҳмонир-Раҳим
قَالَ رَسُول الله - صلّی الله عليه وَ آله-:
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا
عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.(Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...)
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.

Зиндагии пешвои нӯҳум ҳазрати Имом Муҳаммади Тақӣ(a)

Дар ҳоли ҳозир дар бораи зиндагинома ва муаррифии ин шахс маълумот дастрас нест. Ҳамкорони мо дар бахши мундариҷа онҳоро баррасӣ мекунанд ва дар ин бахш муаррифӣ мекунанд. Аз сабаби шумораи зиёди муаллифон, муҳаққиқон ва тарҷумонҳо дар ин сайт, ворид кардани маълумот ва тафтиши ҳамаи онҳо вақти зиёдро талаб мекунад; Аз ин рӯ, агар корбарони сайт дархост кунанд, ки шахси дилхоҳро тавассути саҳифаи "Тамос бо мо" муаррифӣ кунанд, ба мундариҷа афзалият дода мешавад. Зимнан, агар шумо корбари мӯҳтарами сайти исломии манобеъ ин муаллиф, тарҷумон, пажӯҳишгар ё муҳаррирро мешиносед ва хоҳед, ки дар бораи ин шахсият мақолае (биография, маҷмӯаҳо, тарҷумаҳо ва ғайра) муаррифӣ кунед, дигаронро даъват кунед. китобро хонед ва ин шахсро даъват кунед, шумо метавонед мундариҷа ва маълумоти дилхоҳатонро дар ин бора тавассути саҳифаи "Тамос бо мо" ирсол кунед.

Born

Death

МутарҷимЗарринтоҷ

МутарҷимЗарринтоҷ

МутарҷимЗарринтоҷ

Author Books