Ал-Муда дар Қуробӣ; Дар он ҳадисҳои Паёмбар (с) ва ҳамчунин дар бораи фазилатҳои Аҳли Байт (р) оварда шудааст.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Маваддатул Қурбо

Шояд баъзеҳо ин гуна фикр кунанд, ки бо вуҷуди ниёзҳои мухталиф ва асосӣ дар заминаҳои фарҳангӣ, пардохтан ба баҳсҳои Имом Маҳдӣ (саломуллоҳи алайҳ) чӣ зарурате дорад? Оё ба андозаи кофӣ дар ин бора сухан гуфта нашуда ва китобу мақола навишта нашудааст?

Дар ҷавоб бояд гуфт: Баҳсҳои Маҳдавият аз ҷумла мавзўоте аст, ки нақши асосӣ дар зиндагии башар дорад ва бо ҷиҳатҳои мухталифи ҳаёти инсон робитаи мустақим дорад. Бинобар ин бо вуҷуди кўшишҳои анҷомшуда, ҳанўз ин мавзўъ матолиби ногуфтаи фаровоне дорад ва сазовор аст, ки олимон ва муҳаққиқон дар ин замина кўшишҳои дучандон анҷом диҳанд.

Барои айнӣ шудани зарурати тарҳи маорифи Имом Маҳдӣ (саломуллоҳи алайҳ), маворидеро феҳраствор баён мекунем:

1-Мавзўи Имом Маҳдӣ (саломуллоҳи алайҳ) ба масъалаи асосии имомат бармегардад, ки аз усули ақоиди шиа аст ва дар Қуръон ва ривоёти исломӣ матолиби фаровоне дар бораи он зикр шудааст.

Шиа ва суннӣ аз Паёмбари Ислом (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳи ва саллам), чунин нақл кардаанд:

"من مات و لم يعرف امام زمانه مات ميتة جاهليةً".

“Ҳар ки бимирад дар ҳоле, ки имоми замонашро нашинохта бошад, ба марги ҷоҳилият мурдааст (ва гўё аз Ислом баҳрае набурда аст)!”[1]

(Ёдовар мешавем, ки дар китобҳои Саҳеҳи Муслим ва Саҳеҳи Ибни Ҳаббон ва дигарон низ аз Паёмбари Акрам (саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) ривоят шудааст, ки он ҳазрат фармуданд: “Ҳар, ки бимирад дар ҳоле, ки бар гарданаш байъат набошад ва имом надошта бошад ба монанди мардуми замони ҷоҳилият мурда аст”,[2] ки ин аҳодис низ ҳамон маънои ҳадиси болоро доро мебошанд).

Барои иттилои хонандагони азиз ёдовар мешавем, ки ин китоб барои ҷомеаи пайравони Аҳли Байт (саломуллоҳи алайҳим)  навишта шудааст ва нависандагони ин китоб ва ҷомеаи мухотаби онҳо яқин доранд ва аз мутавотир будану фаровонии ин ахбор ва аҳодис ва ин мавзўъ (яъне вуҷуду таваллуд ва имомати ҳазрати Маҳдӣ (саломуллоҳи алайҳ)) комилан огоҳ ҳастанд, ба ин хотир нависандагони ин китоб баъд аз зикру нақли аҳодиси мавриди назари худ, дар мавриди санади ин ахбор ва миқдори эътибори онҳо сухане нагуфтаанд; аммо ба сабаби ин ки ин матолиб ва ахбору аҳодис аксаран барои ҷомеаи мо нав аст ва мо ба сабабҳои гуногун аз онҳо дур ва бехабар мондаем, ба ин ҷиҳат мо то қадри имкон санадҳои баъзе аз ин аҳодисро, ки аз назари мо хеле муҳим ва ихтилофӣ мебошад, баррасӣ карда ва аз шароити он ва ба саҳеҳ ё ғайри саҳеҳ будани он (гарчӣ ба хотири мутавотир будани онҳо ниёзе ба назар кардан ба асониди онҳо нест) ишора кардем. Ва ҳамчунин баъзе аз масодири дигарро низ дар баъзе аз аҳодиси муҳим изофа кардем ва барои баъзе аз мавзўоти дигар монанди истиғоса ва ғайра, аз китобҳо ва бузургони аҳли суннат шавоҳиде зикр кардем.

Ишора мекунем, ки ин ахбор ва аҳодиси марбут ба Имоми Замон (саломуллоҳи алайҳ) барои равшан кардани мавзўи мавриди назар дар ин китоб нақл шудааст ва аксари ин ахбор хеле муфассал ва дорои нукоти хеле ҷолиби дигар низ ҳастанд, ки нависандагони ин китоб ба хотири тўлонӣ нашудан ва хориҷ нашудан аз мавзўи мавриди назар, аз нақли он худдорӣ кардаанд.

-----------------------------------------------

[1].“Шарҳ-ул-мақосид”- и Тафтозонӣ ҷ.2. саҳ.275. “Шарҳи ақоиди Насафӣ”- и Тафтозонӣ. “Ҷавоҳир-ул- музия”- и Алии Қорӣ ҷ.2.саҳ.457-509 ба нақл аз Саҳеҳи Муслим. “Камол-уд-дин ва тамом-ун-неъмат”- и Шайх Садуқ с.409.р.9. Биҳор-ул-анвор ҷ.51.саҳ.160, ҳадиси 160. “Васоил-уш-шиа”, ҷ.16.саҳ.246, ҳадиси 21475.

[2].“Саҳеҳи Муслим” ҷ.3.саҳ.1478.р.1850. “Муснад”-и Таёлусӣ ҷ.1.саҳ.259.р.1913. “Муснад”- и Аҳмад ҷ.4.саҳ.96.р.16929. Саҳеҳи Ибни Ҳаббон, ҷ.10.саҳ.434. р.4573. “Ҳилят-ул-авлиё”, ҷ.3.саҳ.224. “Мўъҷам-ул-авсат”, ҷ.1.саҳ.79.р.225.ҷ.6.саҳ.70, р.5820. “Мўъҷам-ул-кабир”-и Табаронӣ ҷ.19.саҳ.388.р.369-910. “Маҷмаъ-уз-завоид”-и Ҳайсамӣ, ҷ.5.саҳ.218-225. “Илал”-и Дору Қутнӣ ҷ.7.саҳ.63.р.1214. “Фатҳ-ул-борӣ”, ҷ.13.саҳ.5. “Муснад”-и Абўяъло ҷ.13.саҳ.366,р.7375.
<p dir="ltr" style="text-align: left;" align="center"></p>

Нигини офариниш

Паёмбари бузурги Ислом (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) дар ҳадиси мутавотире роҳеро ба унвони танҳо роҳи наҷоти уммати исломӣ аз гумроҳӣ муаррифӣ кардаанд. Мо дар ин навиштор, ин роҳи наҷотро, ки бешак як масъалаи бисёр муҳим ва сарнавиштсозе аст, мавриди баррасӣ ва дар ихтиёри хонандагон қарор хоҳем дод.

Расули гиромии Ислом (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) дар ин ҳадиси мутавотир уммати исломиро ба пайравӣ аз китоби Худо ва Аҳли Байти худ суфориш намуда ва эълон мефармоянд, ки танҳо роҳи наҷот аз гумроҳӣ, бо пайравӣ аз ин ду ба даст меояд. Бинобар ин ҳар ки хоҳону толиби ризояти Парвардигор ва биҳишти ҷовидон аст, бояд аз ин ду ёдгори Расули Худо ( Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ ), ки ба амонат гузоштаанд пайравӣ кунад то саодати абадиро ба даст оварад.

Ин ду амонати он ҳазрат он қадар муҳим аст, ки бино бар эътирофи уламои аҳли суннат, Расули гиромии Ислом (Саллаллоҳу алайҳи ва олиҳ) онро дар се моҳи охири умри шарифи худ дар се чаҳор макон ва замонҳои гуногун ба уммати худ бозгӯ карда ва уммати худро ба пайравӣ ва чанг задан ба он тавсия ва супориш фармудаанд.

Роҳи наҷот

Пурсидан маънои ёрӣ пурсидан дар вақти душворӣ аст. Дуъо ду навъ аст: дуъо ва мадад аз Худо ва бандагон. Ояту ҳадис ва зиндагии мусалмонон ба ҷоиз будани дуъо ба сӯи Худо далолат мекунанд. Аммо дар мавриди шафоъат ба авлиёи илоҳӣ (зиндагон ва арвоҳи мурдагон) ихтилофи назар вуҷуд дорад.
Адвокат маънои илтиҷо кардан ва дархост кардан дар вазъияти душвор ва вазнинро дорад. Фарқи он аз дуъо дар он аст, ки дуъо ҳама гуна қироатро дар бар мегирад, аммо шафоат бо гиря ва ёрӣ хостан аст. Аммо ба ду намуди душворӣ ва осонӣ муроҷиат кунед. Бархе бар ин боваранд, ки шафоъат, муроҷиат ва намоз аз ҳамдигар фарқе надоранд.
Намудҳои таъқибот
Дуъоро метавон ба дуъо ба сӯи Худо ва дуъо ба ғайри Худо ҷудо кард. Салафию ваҳобиён ба фарқ аз дигар мусулмонон баъзе навъҳои дуъо кардан ба ғайри Худоро ҳаром ва ширк медонанд. Чаҳор фарзро барои шафоъати ғайри Худо медонанд, ба ҷуз як фарзия, ки ниёзҳои муқаррарӣ аз шахси зинда ва ҳозира аст, бақияи фарзҳоро ҳаром медонанд ва уламои шиа ва суннатӣ дар мавриди ҷоиз будани он сухан гуфтаанд. Онҳо бар ин боваранд, ки ҳаёти паёмбарон, солеҳон ва мусалмонон бояд ин корро анҷом диҳад.

Тавассул ва истиғоса дар Ислом

Ваъдапарастӣ ин эътиқод ба зуҳури наҷотдиҳандае мебошад, ки ҳамчун наҷотдиҳанда ё озодкунандаи гурӯҳи одамон амал мекунад. Бархе аз динҳо бар ин боваранд, ки ниҳоят марде пайдо мешавад, ки бо рисолати илоҳӣ мардумро аз зулмот, зулм, гумроҳӣ ва гумроҳӣ раҳо карда, ба замин ва сокинони он саодат ва некӣ меорад.
Динҳои Иброҳимӣ, Зардуштӣ, Ҳиндуӣ ва Буддоӣ мавҷудияти наҷотдиҳандаро ба таври ошкор ва ё ба таври киноя зикр кардаанд ва дар байни онҳо, бахусус динҳои Иброҳимӣ шабоҳат ва тафовути зиёде вуҷуд дорад.

Дар Ислом (шиъа ва сунни) Маҳдӣ ваъдашуда ҳисобида мешавад, аммо дар мавриди ки будани Маҳдӣ тафовут вуҷуд дорад, дувоздаҳ имоми шиъа бар ин боваранд, ки Маҳдӣ писари Ҳасан Аскарӣ, имоми 12 ва имом аст. аз замони онҳо, ки қаблан таваллуд шудааст ва ҳоло беш аз ҳазор сол аст, ки ғоиб аст ва дар вақти таъиншуда пайдо мешавад. Аммо ба эътиқоди бархе аз аҳли суннат, Маҳдӣ касест, ки аз авлоди паёмбар (шояд аз авлоди Содот бошад), ки ҳанӯз ба дунё наомадааст. Вай дар оянда таваллуд ёфта, начотбахши инсоният мегардад. Ҳамчунин бештари пайравони суннат Маҳдӣ (р)-ро як шахси оддӣ ва бисёр покиза медонанд, ки бо пешгӯиҳои дигари динҳои Иброҳимӣ мухолиф аст. Аксари динҳои Иброҳимӣ таъкид кардаанд, ки наҷотдиҳандаи қиёмат фиристодаи илоҳӣ барои башарият аст. Ба эътиқоди шиъаҳо, Маҳдӣ баргузидаи илоҳӣ, далели Худо ва маъсум аст. Ҳамчунин дар бораи зуҳури Маҳдӣ нишонаҳои зиёде зикр кардаанд. Шиъаҳо Маҳдиро имом медонанд ва бар хилофи сунниҳо, ба иддаои худ, бо такя ба ҳадис, суннат ва оятҳои Қуръон, ба хусус ранҷу азоби Иброҳим дар сураи Бақара, имоматиро мақоми илоҳӣ медонанд ва он баландтарин мартаба дар низоми офариниши пешинро медонанд, ки мақоми Муҳаммадро баландтарин махлуқот.

Имоми Замон,Ҳазрати Маҳдӣ алайҳис-салом, наҷотдиҳандаи башарият

<h3 dir="ltr" style="text-align: left;" align="center">Қуръон мўъҷизаи ҷовидонии Паёмбар</h3>
<p dir="ltr" style="text-align: left;">Бар хилофи андешаи баъзе аз масеҳиён ва гурўҳе аз ғарбзадаҳои ҷомеаи исломӣ, ки истиқлоли фикрии худро дар баробари мактабҳои навзуҳури ғарбӣ аз даст додаанд, Паёмбари гиромии Ислом илова бар Қуръон, мўъҷизаҳои дигаре дошт  ва монанди паёмбарони гузашта ба корҳои шигифтангезе, ки наметавон онҳоро бо мавозин ва қонунҳои табиӣ тавҷеҳ кард, даст мезад.</p>

Қуръон мўъҷизаи ҷовидон

Дар ҳоли ҳозир дар бораи зиндагинома ва муаррифии ин шахс маълумот дастрас нест. Ҳамкорони мо дар бахши мундариҷа онҳоро баррасӣ мекунанд ва дар ин бахш муаррифӣ мекунанд. Аз сабаби шумораи зиёди муаллифон, муҳаққиқон ва тарҷумонҳо дар ин сайт, ворид кардани маълумот ва тафтиши ҳамаи онҳо вақти зиёдро талаб мекунад; Аз ин рӯ, агар корбарони сайт дархост кунанд, ки шахси дилхоҳро тавассути саҳифаи "Тамос бо мо" муаррифӣ кунанд, ба мундариҷа афзалият дода мешавад. Зимнан, агар шумо, корбари мӯҳтарами сайти исломӣ, ин муаллиф, мутарҷим, пажӯҳишгар ё муҳаррири мавриди назарро мешиносед ва мехоҳед, ки дар бораи муаррифии ин персонаж (биография, маҷмӯаҳо, тарҷумаҳо ва ғайра) мақолае бинависед. , дигаронро ба мутолиаи китоб даъват кунед, шумо метавонед мундариҷа ва маълумоти дилхоҳатонро дар ин бора тавассути саҳифаи "Тамос бо мо" ирсол кунед.

Born

Death

Илёс Қосимов

Илёс Қосимов

Илёс Қосимов

Author Books