Китоби мазкур шарҳи мухтасари зиндагии Паёмбари Ислом (с) аст, ки дар ибтидои китоб тавсифи мухтасари хислатҳои инсонӣ ва иҷтимоъии мардуми Арабистон пеш аз зуҳури ислом ва баъдан тавсифи он аст. марҳалаи аввали зиндагии Паёмбари Худо (с) то пеш аз рисолат, ки дар он ба таваллуд, кӯдакӣ, навҷавонӣ ва ҷавонӣ, издивоҷи нахустин ва фалсафаи издивоҷҳои чандкаратааш таваҷҷуҳ зоҳир шудааст. Муаллиф ваҳй, шеваи таблиғот ва даъвати оммавии ҳазрати Муҳаммад (с) ва мушкилоте, ки Қурайш дар роҳи падараш рӯбарӯ шуда буд ва баъд аз он ҳодисаҳои марбут ба муҳоҷиратро, ки сарчашмаи таҳаввулот зикр кардааст, таҳқиқ ва муайян кардааст . Пирони бародарии исломї дар Мадина, Љињод дар Ислом ангезаи асосии љангњо ва рисолати љањонии мавзўъњои навбатии ин китоб аст, дар охир муаллиф баъзе љанбањои ирфонии њаёти Паёмбари Худоро баён мекунад Ислом (с), аз кабили Хотамит, Сира, Хадиси Гадир ва вориси он паёмбар ва рохи таърихии хилофат.

<div dir="ltr"></div>

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

Custom Canonical

is suggested

Rate

Indexing

SEO Title

View

Votes

Нигариши кӯтоҳе ба зиндагии  Паёмбари Ислом (с)

Нигариши кӯтоҳе
ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум
Қисмати дуюм
Зиндагии пешвои аввал ҳазрати  Алӣ ибни Абӯтлиб (а
قَالَ رَسُول الله (صلّی الله عليه وَ آله):
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا
عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.
Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) бар асоси масъулиятҳои бар гардан гирифтаи худ ба дифоъ аз ҳарими рисолат ва эътиқодоти ҳақиқии он; ҳақоиқе, ки арбоби фирқаҳо, мазҳабҳо ва асҳоби ҷараёнҳои мухолифи Ислом пайваста дар мухо-лифат бо он кӯшиш ба харҷ додаанд, камари ҳиммат баста аст. Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) худро дар ин роҳи муқаддас пайрави шогирдони ростини мактаби Аҳлибайт(а) медонад; ҳамон, ки ҳамвора барои радди ин иттиҳомоти давомдор омодагӣ дошта ва кӯшиш намудаанд мутобиқ бо зарурати ҳар асру замон дар сафи пеши ин мубориза боқӣ монанд.
Таҷрибаҳое, ки дар ин замина дар китобҳои донишмандони мактаби Аҳлибайт(а) захира шудаанд, дар навъи худ  беназир мебошанд. Зеро ин таҷрибаҳо аз дастовардҳои илмӣ бар асоси ҳокимияти ақл, истидлол, дурӣ аз ҳавою ҳавас ва таассуби кӯркӯрона бархурдор буда, мутахасси-сон ва соҳибони андешаро чунон мавриди хитоб қарор медиҳад, ки ақли солим ва фитрати поки инсон пазирои он бошад.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) кӯшида аст, то марҳалаи наве аз ин таҷрибаҳои арзишмандро дар маҷмӯае аз таҳқиқот ва таълифоти муал-лифони муосир аз мактаби Аҳлибайт(а) барои ташнагони ҳақиқат қарор диҳад.
Ин Маҷмаъ ҳамчунин иқдом ба таҳқиқ ва нашри таълифоти судманди гузаштагон ва шахсиятҳои барҷастаи пайравони ин мактаб намудааст, то ин манобеъ низ ташнагони ҳақиқатро чашмаи гуворое бошад, то дар асри такомули босуръати ақлҳо гӯши ҷони худро бар ҳақоиқе, ки Аҳли Байти рисолат(а) барои ҳамаи ҷаҳониён ба армуғон овардаанд, бикушоянд.
Умедворем хонандагони мӯҳтарам бо пешни-ҳоди назарияҳо ва пешниҳодҳои арзишманд ва интиқодҳои созандаи худ Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а)-ро дар ин замина бонасиб гардо-нанд.
Ҳамчунин аз соири муассисаҳо, донишмандон ва тарҷумонҳо даъват мекунем, то дар нашри фарҳанги Исломи ноби Муҳаммадӣ(с) моро ёрӣ намоянд.
Аз Худованди мутаол мехоҳем ин талоши ночизро аз мо қабул намуда, талоши моро зери сояи ҷонишини худ дар замин ҳазрати Маҳдӣ (Худованд зуҳурашро наздик гардонад) рӯзафзун-тар созад.

Зиндагии пешвои аввал ҳазрати  Алӣ ибни Абӯтлиб

Сарсухан
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) бар асоси масъулиятҳои бар гардан гирифтаи худ ба дифоъ аз ҳарими рисолат ва эътиқодоти ҳақиқии он; ҳақоиқе, ки арбоби фирқаҳо, мазҳабҳо ва асҳоби ҷараёнҳои мухолифи Ислом пайваста дар мухо-лифат бо он кӯшиш ба харҷ додаанд, камари ҳиммат баста аст. Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) худро дар ин роҳи муқаддас пайрави шогирдони ростини мактаби Аҳлибайт(а) медонад; ҳамон, ки ҳамвора барои радди ин иттиҳомоти давомдор омодагӣ дошта ва кӯшиш намудаанд мутобиқ бо зарурати ҳар асру замон дар сафи пеши ин мубориза боқӣ монанд.
Таҷрибаҳое, ки дар ин замина дар китобҳои донишмандони мактаби Аҳлибайт(а) захира шудаанд, дар навъи худ беназир мебошанд. Зеро ин таҷрибаҳо аз дастовардҳои илмӣ бар асоси ҳокимияти ақл, истидлол, дурӣ аз ҳавою ҳавас ва таассуби кӯркӯрона бархурдор буда, мутахасси-сон ва соҳибони андешаро чунон мавриди хитоб қарор медиҳад, ки ақли солим ва фитрати поки инсон пазирои он бошад.
Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а) кӯшида аст, то марҳалаи наве аз ин таҷрибаҳои арзишмандро дар маҷмӯае аз таҳқиқот ва таълифоти муал-лифони муосир аз мактаби Аҳлибайт(а) барои ташнагони ҳақиқат қарор диҳад.
Ин Маҷмаъ ҳамчунин иқдом ба таҳқиқ ва нашри таълифоти судманди гузаштагон ва шахсиятҳои барҷастаи пайравони ин мактаб намудааст, то ин манобеъ низ ташнагони ҳақиқатро чашмаи гуворое бошад, то дар асри такомули босуръати ақлҳо гӯши ҷони худро бар ҳақоиқе, ки Аҳли Байти рисолат(а) барои ҳамаи ҷаҳониён ба армуғон овардаанд, бикушоянд.
Умедворем хонандагони мӯҳтарам бо пешни-ҳоди назарияҳо ва пешниҳодҳои арзишманд ва интиқодҳои созандаи худ Маҷмаи ҷаҳонии Аҳлибайт(а)-ро дар ин замина бонасиб гардо-нанд.
Ҳамчунин аз соири муассисаҳо, донишмандон ва тарҷумонҳо даъват мекунем, то дар нашри фарҳанги Исломи ноби Муҳаммадӣ(с) моро ёрӣ намоянд.
Аз Худованди мутаол мехоҳем ин талоши ночизро аз мо қабул намуда, талоши моро зери сояи ҷонишини худ дар замин ҳазрати Маҳдӣ (Худованд зуҳурашро наздик гардонад) рӯзафзун-тар созад.

Нигариши кӯтоҳе ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум (Зиндагии пешвои шашум Имом Ҷаъфари Содиқ)

<div dir="ltr" style="text-align: left;">
<div>

Нигариши кӯтоҳе
 ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум

Қисмати чаҳордаҳум
 Зиндагии пешвои дувоздаҳум ҳазрати Имом Маҳдӣ (а)

</div>
Бисмиллоҳир Раҳмонир Раҳим

</div>
قَالَ رَسُول الله - صلّی الله عليه وَ آله -:
 اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
 مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
 وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا 
 عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.(Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...)
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.

Имоми замони ҳазрати Маҳдӣ (а)

Нигариши кӯтоҳе
 ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум
Қисмати сездаҳум
Зиндагии пешвои ёздаҳум ҳазрати Имом Ҳасани Аскарӣ (а)
Бисмиллоҳир-Раҳмонир-Раҳим
قَالَ رَسُول الله - صلّی الله عليه وَ آله-:
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا
عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.(Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...)
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.

Зиндагии пешвои ёздаҳум ҳазрати Имом Ҳасани Аскарӣ(a)

<div></div>
.Имом Ҳодӣ (р) 15-уми зулҳиҷҷаи 212 ҳиҷрӣ. Ӯ дар деҳаи "Сария", дар наздикии Мадина ба дунё омадааст. Зиндагии мубораки он имом пур аз ибодат, зуҳд, парҳезгорӣ, илмомӯзӣ ва мубориза бо зулму ситам ва тафовути синфӣ буд. Имом Ҳодии III-и Раҷабӣ дар соли 254 дар синни 41-солагӣ дар шаҳри Сомарра бар асари заҳри Мӯътазид, халифаи 13-уми Аббосӣ аз ҷониби Мутамид Аббосӣ ба ӯ дода шуда, даргузашт. Ҷойи дафни ӯ шаҳри Самарра, воқеъ дар Ироқ аст. Муаллиф дар ин китоб зимни баррасии рӯзгори имом Ҳодӣ (р) таърихи саҳобагони имом ва ровиёни ҳадисашро баён намуда, бахше аз дониши ӯро баён кардааст.
&nbsp;

Зиндагии пешвои даҳум ҳазрати Имом Ҳодӣ

<div>
Нигариши кӯтоҳе
ба зиндагии чаҳордаҳ маъсум
Қисмати ёздаҳум
Зиндагии пешвои нӯҳум ҳазрати Имом Муҳаммади Тақӣ (а)

</div>
Бисмиллоҳир-Раҳмонир-Раҳим
قَالَ رَسُول الله - صلّی الله عليه وَ آله-:
اِنِّي تَارِكٌ فِيكُمُ الثَّقَلَيْنِ: كِتَابَ الله،ِ وَعِتْرَتِي اَهْلَ بَيْتِي،
مَا اِنْ تَمَسَّكْتُمْ بِهِمَا لَنْ تَضِلُّوا اَبَدًا،
وَانَّهُمَا لَنْ يَفْتَرِقَا حَتیّ يرِدَا
عَلَيَّ الْحَوْضَ.
Расули Худо(с) фармудаанд:
Ман ду чизи гаронбаҳоеро дар миёни шумо аз худ боқӣ мегузорам: яке Китоби Худованд ва дигаре Итратам, Аҳли байтам. Агар ба ин ду чанг занед, ҳаргиз гумроҳ нахоҳед шуд. Ин ду ҳеҷ вақт аз якдигар ҷудоӣ надоранд, то он гоҳ ки бар ҳавзи Кавсар бар ман ворид шаванд.(Саҳеҳи Муслим, ҷилди 7, саҳ. 122; Сунани Дорамӣ, ҷилди 2, саҳ. 432; Муснади Аҳмад, ҷилди 3, саҳ. 14, 17, 26, 59, ҷилди 4, саҳ. 366, 371, ҷилди 5, саҳ. 182, Мустадраки Ҳоким, ҷилди 3, саҳ. 109, 148, 533 ва ...)
Аҳли Байт алайҳимуссалом мероси гаронбаҳое аз худ боқӣ гузоштаанд, ки пайравонашон онро аз хатари нобудӣ ҳифз намудаанд. Ин намунаи фарогири як мактабе аст, ки шохаҳои мухталифи маърифати исломиро дар бар дошта ва тавониста аст ашхоси зиёди тавонмандеро барои сероб шудан аз ин чашмаи ҷӯшон, парвариш ва тақдими уммати исломӣ намояд.
Ин донишмандон бо пайравӣ аз Аҳли Байти Паёмбар(с) дар мақоми посухгӯӣ ба дасисаҳо ва шубҳаҳои воридшуда аз сӯи мазҳабҳо ва ҷараён-ҳои фикрии дохил ва хориҷи ҷомеаи исломӣ баромада, дар давоми қарнҳои гузашта пеш-ниҳодкунандаи матинтарин посухҳо ва роҳи ҳалҳо барои ин шубҳаҳо буда ва ҳастанд.

Зиндагии пешвои нӯҳум ҳазрати Имом Муҳаммади Тақӣ(a)

Донишкадаи Дор Раҳ Ҳақ (таъсис дар соли 1343) як пажӯҳишгоҳи фарҳангӣ дар Қум аст, ки ҳадафаш исботи ҳақиқии ислом ва мубориза бо шубҳаҳо алайҳи ислом аст. Фаъолияти муассисаи мазкур бо нашри рисолаҳои чандсаҳифа ва посух ба саволҳои шунавандагон идома дорад. Дар солҳои аввал бахши аъзами фаъолияти ин ниҳод ба мубориза бо таблиғи насронӣ дар миёни ҷавонони эронӣ равона шуда буд. Бархе аз рисолаҳои ин марказ борҳо нашр ва ба забонҳои гуногун тарҷума шудаанд. Соли 2013 дар Қум таҷлили нимасраи фаъолияти илмию фарҳангии ин марказ баргузор шуд.
Таърих
Дар соли 1343 Донишкадаи Даррах Ҳақ ва соли 1346 Донишкадаи Усулдин ба фаъолият оғоз кард, вале баъдан онҳо муттаҳид карда шуданд ва ба онҳо номи Донишкадаи Даррах Ҳақ интихоб шуд. Ин марказ, ки танҳо кори фарҳангӣ мекард, ҳамчунин нашрияҳои чандсаҳифаи ройгонро дар бораи усулҳои дин, шохаҳои дин ва масоили мухталифи иҷтимоиву иқтисодӣ нашр мекард.
Ҳадафҳо
Дар рисолае, ки аз таърихи ин марказ ёдовар мешавад, омадааст, ки ангезаи таъсиси он мубориза бо афкори ашхосе буд, ки аз дин бар зидди дин истифода карда, худро ба сатҳи ҳайвонот паст задаанд, мубориза бо дини насронӣ ва таблиғоти насронӣ, ки дар солхои 40-ум хеле васеъ пахн шуда буд, яке аз максадхои асосии ин муассиса хисоб мешуд.

Born

Death

Ҳайати таҳририяи муассисаи «Дар роҳи ҳақ»1

Ҳайати таҳририяи муассисаи «Дар роҳи ҳақ»1

Born:

Ҳайати таҳририяи муассисаи «Дар роҳи ҳақ»1

Author Books