Common title

View

KONULARA GÖRE HADİSLER

 BIR KAC TARIHI KONULAR

Şİİ OLMAMIN SEBEPLERİ

Seçme Hadisler

KIRK HADİS ŞERHİ

Neden Peygamber’den sonra her asır ve zamanda masum bir imamın varlığı zaruret arzetmektedir.

Cevap:
Şii alimler, her asır ve zamanda, özellikle de İslam’ın insanların zihninde yeni yeni şekillenmeye başladığı risalet asrından sonra ümmet arasında masum bir imamın varlığının gereğini farklı yollarla ispat etmişlerdir. Biz bu yollardan bazısına işaret etmeye çalışacağız.

1-İmam Şeriatın Hafızı ve Koruyucusudur.
İmam toplum ve ümmet arasında hak ve batıl ölçüsüdür. Doğru ve olmayan ve batıl görüşlerin hak dinden ayrıt edilip tanınma nedenidir. Ümmet böylesine masum bir insana müracaat ederek ihtilaflarını ortadan kaldırabilir, Kur’an ve şeriat çehresini kendi zıt fikirlerinden arındırabilir. Görüşü ve sözü bir hüccet olan masum bir imamın varlığı şeriatı korumada ve Kur’an ayetlerinden her türlü kötü istifade bulunmayı önlemede apaçık bir etkiye sahiptir.
Kur’an-ı Kerim, bütün açıklığına ve konuları açıklamadaki kesinliğine rağmen, sürekli olarak Peygamber’den sonra, yetmiş iki fırkanın sarıldığı ve her milletin Kur’an’ın zahirini düşüncelerine delil kıldığı bir kitap olmuştur. Mu’tezile kendi inançları için Kur’an’dan delil getirmektedir. Aynı şekilde bu grubun karşısında yer alan Eş’ariler de kendi görüşlerini Kur’an ayetlerinin zahiriyle delillendirmişlerdir. Hariciler en açık ve fıtri bir husus olan devletin gerekliliği ilkesini bile inkar etmiş ve bu inancına delil olarak, “hüküm sadece Allah’a aittir” ayetini göstermişlerdir. Akaid kitaplarında inançları ve delilleri detaylı bir şekilde açıklanan Hururiye, Mürciye, Keramiye gibi bütün İslami fırkalar, Kur’an’a istinad etmiş ve inançlarını Kur’an’a uyumlu bir şekilde sunmuşlardır. Hanbeliler ve hatta Eş’ariler bile, Allah’ın kıyamet günü görülebileceği konusunda Kur’an’ı delil göstermişlerdir.
Ehl-i Sünnetin dört mezhep imamları, çok az konuda ittifak etmişlerdir. Bu dört mezhebin ihtilaf ettiği hususlardan bazısı Kur’an anlamlarını anlamakla ilgilidir. Müslümanlar, her gün yaptıkları bir iş olan abdest konusunda dahi çok derin ihtilaflara sahiptirler. Her grup, kendi görüşüne Kur’an’ın zahirini delil olarak getirmektedir. İslam’ın asli ve fer’i hükümleri hususunda ihtilaflarını ve farklı grupların Kur’an zahirinden istifadeyle ortaya koydukları, delil metotlarını bilen bir kimse Kur’an’ın konuları açıklamadaki bütün açıklık ve yüceliğine rağmen yanlış anlama veya kasıtlı amaçlar nedeniyle Müslümanların görüş birliği halinde olamadığını, aralarındaki ihtilaflarını gideremediğini ve halk ekseninde toplanamadığını açık bir şekilde görür. Oysa şüphesiz bunlardan sadece bir grubun delilleri doğru, diğerlerinin ise batıl ve yanlıştır.
Peygamber’in (s.a.a) vefatından sonra İslam toplumunda ortaya çıkan büyük belalardan biri de hadis uydurma konusudur. Hadis ve tarih uyduranlar, çeşitli amaçlarla bu meydanda at koşturmuşlardır. Ka’b’ul-Ahbar ve Veheb b. Münebbeh gibi Müslüman gözüken bazı Yahudi ve Hıristiyanlar, İslam’a karşı düşmanlık içinde bulunduklarından bir takım İsraili ve Mesihi uydurmalarını İslam tarihi içine sokmuşlardır. İmanı zayıf olan bazı Müslümanlar da zamanın halifelerinin tahrikiyle veya şöhret ve makam düşkünlüğü sebebiyle hadis uydurmaya koyulmuşlardır. Hadis ve rical kitaplarında bu hadis uyduranların sayıları ve isimleri kaydedilmiştir.  Acaba ümmet arasında masum bir İmam’ın varlığı saldırganlara, yalancılara ve kasıtlı kimselere bir engel olmaz mı? Acaba İslam’ı korumak ve İslam’ın nurani yüzünü çirkin göstermekten korumak için her asırda bu önemli görevi yerine getiren bir İmam’ın varlığı gerekli değil midir?
Acaba şeriatın ilkelerini korumak, Kur’an ayetleri hususunda her türlü yanlış yorumları engellemek ve kasıtlı kimselerin Kur’an’ın hedef ve anlamlarının tahrifine engel olmak için Ümmet arasında konuşan bir İmam’ın varlığı gerekli değil midir? Şüphesiz böyle bir İmam’ın görüşü Allah tarafından da kesin bir görüş olarak ilan edilmiş olmalıdır. Böylece bu görüş hak ve batılı bir birinden ayırt etme ölçüsü olarak kabul görecektir. Böyle bir imamın geniş bilgisi, doğru görüşü ve gerçeklere dayanan bakışı sayesinde fitneciler ve kasıtlı kimseler, kendi batıl hedeflerine asla ulaşamayacaklardır. Resul-i Ekrem (s.a.a) bir konuşmasında bu hakikate işaret ederek şöyle buyurmuştur: “Her asırda bir grup adil kimse, dini savunmayı üstlenir. Böylece demirci ocağının, demirin renginin karartısını giderdiği gibi batıl ehlinin tevillerini aşırı gidenlerin tahrifini ve cahillerin düşüncelerini bu dinden uzak kılar.”

2-Masum İmam ve İlahi Devletin Tesisi
İmam, bu görevin yanı sıra çok önemli başka bir göreve daha sahiptir. O da ilahi hadleri ve hakları icra etmesi ve İslami gerçekleri mümkün olduğu taktirde hayata geçirerek, ilahi bir devlet kurmasıdır. Esasını hak, doğruluk ve adaletin teşkil ettiği ve bütün ilahi kanunların inceden inceye uygulandığı bir devlet kurmak da İmam’ın asıl görevlerinden biridir. Böylesine tertemiz semavi bir program, başında masum İmam’ın olduğu bir devlet dışında asla hayata geçirilemez.
Şeraiti anlamak, İslam’ın yüce kavramlarını derk etmek ve Kur’an’ın nurani hakikatlerini algılamak noktasında dahi, beyan ettiğimiz nedenler sebebiyle aciz kalan, taraftarlarına Allah’ın hükümlerini kendi inançları doğrultusunda öğreten, ihtilaf kaynağı olan ve sonunda da yetmişten fazla fırkaya bölünen bir ümmet asla istenilen bir devleti kuramaz ve İslami gerçekleri hayata geçiremez.

3-Masum İmam ve İslami Hükümlerin Açıklaması
Acaba İslam peygamberi, bütün asli ve fer’i hükümleri, beyan etme hususunda başarılı olmuş mudur?
Evvela bildiğimiz gibi ne yazık ki bu ümmet, Peygamber’in sünnetini koruma hususunda başarılı olamamıştır. Zira Ehl-i Sünnet hadisçilerinin kendi Sihah ve Müsned kitaplarında Peygamber-i Ekrem’den (s.a.a) ahkam ve teşrii hususunda naklettikleri hadisler, beş yüzü aşmamaktadır. Bu miktar hadis ise bizzat Peygamber zamanında ortaya çıkan olayları açıklamaya bile yetmemektedir. Nerde kaldı ki Müslümanların sonradan karşı karşıya kalmış olduğu yeni olayları açıklamaya yetsin.  Bu durumda ümmet arasında öyle masum imamlar olmalıdır ki bu dinin hükümlerini ve sünnetlerini koruyabilsin. Ümmet arasında ilim ve ismeti tıpkı Peygamber’in ilim ve ismet makamı gibi olan, hükümleri doğru bir kaynaktan alan ve ümmetin hizmetine sunan masum imamlar, olmalıdır. Böylece şeraitin tebliği ve hükümlerin beyanı kemale ermiş olsun.

4-Yeni Çıkan Olaylarda Masum’un Müracaat Makamı Olmasının Gereği
Müslümanlar Peygamber’in vefatından sonra bir takım yeni olaylarla karşı karşıya geldiler. Bu olayların hükümlerini semavi kitaplarda ve Peygamber’in sünnetlerinde bulamadılar. Bu konuda ikna olmak için ister istemez, kıyas, istihsan, Sedd-i Zerayi’ ve benzeri onlarca zanna dayalı ve hiçbir doğru esası olmayan delillere sarıldılar. Acaba ümmet arasında bu tür eksiklikleri gidermek için masum bir imamın varlığı ümmet ve şeriatın menfaatine değil midir?
Sonuç olarak şunu söylemek gerekir ki Müslümanların marifetler, inançlar, adap, ahlak, hükümet ve siyaset alanındaki asli ve fer’i hükümler hakkında içine düştükleri şiddetli ihtilaf şu iki nedenden birine dayanmaktadır: “Ya ümmet arasında şeriatı koruyan masum bir imam yoktur veya ümmet böyle bir masumun varlığını görmezlikten gelmiştir ve herkes kendisinin bir makamı olduğunu düşünerek yeni bir ekol oluşturmaya çalışmıştır.
Bağnazlıktan uzak olan bir akıl ve düşünce şu hakikati derk etmektedir ki eğer Müslümanlar arasında masum bir imam var olacak olursa veya eğer bu masuma uyulursa Müslümanların inançlar, marifetler, adap, hükümler, siyasi ve içtimai meseleler hususundaki durumu bugün içinde bulundukları durumdan çok daha farklı olurdu.
Ayetullah Cafer Subhani

Masum İmamın Ümmet Arasındaki Zarureti Nedendir? 

‘Şii ekseni’ canlanıyor

Sayı: 533 - 21.02.2005 |  Erhan Başyurt  -

Şii dünyasında ilgi çeken gelişmeler yaşanıyor. 1970’lerde Lübnan’da Şiilerin bir güç olarak ortaya çıkması, 1979’da İran İslam Devrimi ve şimdi bin yıl aradan sonra Irak’ta Şiilerin iktidara gelmesi. Şiiler, siyasi olarak canlanma yaşıyor.
“Oniki İmam” Şiiliği ortak paydasındaki bu ülkelerde ne oluyor? Şii din adamlarının siyasete ilgileri neden? Bahreyn, Kuveyt, Katar ve Suudi Arabistan’daki Şiiler ile Afganistan, Pakistan, Azerbaycan ve Hindistan’daki Şiiler gelişmelere nasıl tepki verir? Siyasi olarak da bir ‘Şii ekseni’nin oluşması mümkün mü? Tarih boyunca olduğu gibi Sünni-Şii nüfuz alanları ve akideye dayalı çatışmaların kapısı yeniden aralanır mı?

İran Devrimi’nin ihracı endişesi ile de gündeme gelen bu tartışmalar, İran’ın savaşlar ve ambargolarla zayıf düşürülmesi ve karşı bilinçlendirmelerle gündemden düşmüştü. Ancak Şiilik anlayışının doğduğu yer Irak’ta yaşanan yeni iktidar değişikliği, endişelerin kapısını yeniden aralıyor. ‘Acem Şiiliği’ ile daha toleranslı olan ‘Arap Şiiliği’ arasındaki fark, özellikle Körfez bölgesindeki Şii Arapların Irak’tan daha fazla etkilenmelerine kapı açıyor.

Address

Publish number

Email

Authors Group

International Standard Serial Number

Persian Title

Phone number

Publish location

Qr Code

Publish date

Website

is suggested

‘Şii ekseni’ canlanıyor

RESULULLAH'TAN (S.A.A)
SONRA ÜMMETİN
İLMİ MERCİLERİ

Ayetullah Ibrahim EMINI

Resuli Ekrem (sallallahu aleyhi ve alihi ve sellem), velayet makamına sahip olup siyasi ve sosyal alanda müslümanlara rehberliğinin yanı sıra, onların akidevi, fıkhi ve ahlaki ihtiyaçlarını gideren ilmi ve kültürel merciliğe de sahipti. Müslümanlar ihtiyaç duyulan tüm ilmi meselelerde Peygamber'e (s.a.a) başvurup cevaplarını alırlardı. Bu cevapların bir kısmı vahy yoluyla gelen Kur'an ayetleri şeklinde müslümanlara iletilir; bir kısmı da yine vahy yoluyla hadisler şeklinde müslümanlara tebliğ edilirdi. Allahu Teala buyuruyor ki:
"O, kendi arzularına göre ko

nuşmaz. O (konuştukları), ancak vahyolunmakta olan bir vahiydir. Ona (bu Kur'an'ı) üstün bir güç sahibi (Cebrail) öğretmiştir." 1

Author

Rate

Votes

Ehli Beyt Mesajı 4

Takdim
İnsan kendi davranış ve tutumuyla kendi şahsiyetini meydana getirdiği için, tüm davranış ve tutumlarının ilk muhatabı başkası değil kendisidir. Kur’an-ı Kerim buyuruyor ki
“Eğer iyilik ederseniz kendinize iyilik etmiş olursunuz; kötülük ederseniz yine kendinize kötülük etmiş olursunuz.” (İsra: 7)
Yani insanın iyilik ve kötülüğünden karşı taraftan daha çok insanın kendisi etkilenir.  Bu etki geçici değil, insanın gelecekteki tüm davranış, tutum ve eğilimlerine yön veren kalıcı bir etkidir. Bu yüzden insanın küçük hataları daha büyük hatalara zemin hazırlar; iyi davranışları da yücelişi için, ona yeni ufuklar açar. Bu açıdan işlerimizi değerlendirecek olursak insanın kendi tutum ve davranışları hakkındaki yorum ve değerlendirmesi de değişir; örneğin iyilik yaptığı kimseden teşekkür beklemez hatta ona bir teşekkür teşekkür borçlu olduğunu anlar; çünkü gerçekte bu iyiliği kendisine yapmıştır ve bu işe de o adam vesile olmuştur.

Ehlibeyt Öğretisi- 2

Takdim
Su ve gıda almadan insanın maddi hayatını sürdürmesi mümkün olmadığı gibi insanın madde ötesi yönü olan ruhu da hayatını koruyabilmesi ve gerekli olan kemaline erişmesi için gıdaya ihtiyaç duymaktadır. Gıdasız bırakılan ruh, gıdasız kalan beden gibi ölmeye mahkumdur. İnsan ruhunun gerçek gıdası ise bilinçtir. Bilincin insanda oluşmasının en önemli yollarından biri insanın hayat ve evren hakkında edindiği bilgilerdir.
İnsan her şeyden önce kendi yaratılış gayesi hakkında doğru bir yorum aramalı ve bu çerçevede diğer çabalarına yön vermelidir. Bilinçsiz bir insan ne uğuruna hayatını sarf edeceğini ve neye bağlanacağını, neyi ve ne için seveceğini bilmez ve sadece geçici tutkularla bir süre kendini avutur.
İnsan, bu hayattaki çabalarıyla sonsuza dek kendi geleceğini belirlediğine göre yukarıda söz konusu edilen bilinci elde etmenin önemi iyice ortaya çıkar. Çünkü insan, yaratılış gayesi yolunda kendisine kılavuzluk edecek bilgilerle donanmazsa, ebedi hayattaki geleceğini kendi eliyle tehlikeye düşürmüş olur ve sonuçta bedbahtlar grubuna karışabilir. Bu yüzden insanın hayattaki ilk hedefi en sağlam kaynaklara başvurarak kendi hayatına yön ve anlam verecek bilinci elde etmesidir.
Bu arada önemli olan bu bilincin doğru kaynağını tespit etmektir.
Bizce insanın bu bilinci elde etmek için başvuracağı en sağlam kaynak Ehli Beytidir.
Ehli Beyt’ten ilim ve marifet almayanlar, ilim ve nurdan yoksundurlar ve arkaları sıra gidenleri daha fazla karanlığa doğru çekerler. Çünkü Yüce Allah son Peygamberden sonra Ehli Beyt’in ilim ve marifet kaynağı olmalarını istemiştir. İlahi irade yalanlanamayacağına göre başka yerlerde nur ve kurtuluş arayanlar serap peşindedirler.
Allah’ın emri üzere Peygamber (s.a.a) defalarca ve özellikle hayatının son günlerinde ve özellikle veda haccında ümmetine kendinden sonra sapıklığa düşmemeleri için başvuracakları tek kaynağın Kur’an ve Ehli Beyt olduğunu açıklamış ve şöyle buyurmuştur:
“Ehli Beytten öne geçmeyin yoksa helak olursunuz ve onlardan geri de kalmayın yine helak olursunuz. Onlara bir şey öğretmeye kalkışmayın; çünkü onlar sizden daha bilgindirler.”
Bizzat Ehli Beyt İmamları da bu gerçeği defalarca ifade etmişlerdir. Örneğin İmam Cafer Sadık (a.s),  şöyle buyurmuştur:

Ehlibeyt Öğretisi -1

Editörden
Erenlerin ikinci sayısıyla siz değerli okuyucularımızla beraberiz. Bugün dünyada sıcak savaşların yaşandığı bir dönemde, savaşlardan uzak, mutlu ve güzel bir Türkiye özlemiyle merhaba diyoruz sizlere.
Erenler dergisi, kendi olma duygusundan hareketle, toplumu bütün değerleriyle kucaklamak sevdasındadır. Kendine yabancı durumuna gelen Alevîlere bir ufuk, bir nefes vererek, kuşatılmış ve hatta özünden koparılmış olan Alevîlere yol gösterme çabasındadır. Ve bütün çabalara da değer veren bir anlayışa sahiptir. Art niyet taşımadan, başka hesaplar peşine düşmeden kendi olma duygusuyla doğru orantılı olarak, bu sorumluluğu üstlenmeyi kendine kutsal bir görev bilmiştir.
Amacımız, herhangi bir toplumu, kesimi veya grubu yermek değil, sadece ülkemiz gerçeğine uygun olarak, farklı bir renk olan Alevîlik kimliğinin yaşaması ve yaşatılmasıdır. Öteden beri farklı yer ve noktalara çekilerek özünden saptırılmak istenen Alevîlik, bugün geldiğimiz noktada da, bir takım çıkar hesabı ile çeşitli zemin ve tanımlara çekilir konuma getirilmiştir.
Elbette yaptığımız bir emek ürünüdür. Sevgi, birlik ve kardeşlik adına bir gerçeğin nefesi yayılıyor. Bizler bir geleneğin sürdürücüleriyiz ve bu gerçeği geleceğe taşımanın gönüllü erenleriyiz. Bizler dünyada ülkeler, ırklar ve dinler arası çatışmaların yaşandığı tam da bugünde, gözümüzü ve gönlümüzü sevgiye açmanın mutluluğunu yaşıyoruz. Çünkü, Ehl-i  Beyt dostları olarak bu misyonu yüklenerek, aslında kendini arayan Alevîliğe meşale oluyoruz.

Erenler-2

Hz. Ali ve İlâhî Felsefe
Abdullah TURAN
Bilindiği üzere felsefe, teorik felsefe ve pratik felsefe olmak üzere iki ana kola ayrılmaktadır. Teorik felsefenin konusu, “var” olanı tanımak ve onu “yok”tan ayırt etmektir. Başka bir tabirle aklî evrenbilime teorik felsefe denmektedir. Bu açıdan teorik felsefe, insanın nesnel âleme paralel ussal âleme dönüşümü olarak da tarif edilir. Pratik felsefe ise varlık ve yokluktan değil, insan için neyin doğru, neyin yanlış, neyin güzel, neyin çirkin, neyin olması ve neyin olmaması gerektiğinden bahseder.
Belki de bazıları, sırf aklî verilere dayalı olan böyle bir ilimle, ilâhî bir şahsiyet olan Hz. Ali’nin pek ilgili olamayacağını düşünebilir. Oysa o yüce insanın yaşamı ve tarihe mal olan söz ve eylemleri gözden geçirilince, dinî ve ilâhî kimliğinin yanı sıra, ister teorik anlamda olsun, ister pratik anlamda, aynı zamanda tarihin en büyük filozofu da olduğu anlaşılır. İşte biz burada “Ali ve ilâhî Felsefe” başlığıyla ele aldığımız bu makalede Hz. Ali’yi bu boyutuyla anlamaya çalışacağız.

Erenler-1

Uncategorized

Kitaplar

Makaleler

İnsanlar

Yayıncılar

Organizasyonlar

Media

Title

Topic

Editor

Interpreter

Scholar

Publisher

Publication year

ISBN

Books

Articles

Owner

Manager

Chief Editor

Magazines

Type

Characters

Founded Year

Publishers

Organizations

Image categories

Video categories

Voice categories

Multimedia

İslam kaynakları internet sitesi, İslam kaynaklarının toplanması, düzenlenmesi ve yayınlanmasını sağlayan genel bir sitedir. Bu kaynaklar, İslam’ın ilk günlerinden itibaren mesaj getiren (Hz. Peygamber (s.a.a)) ve ondan sonra bu dinin büyükleri, araştırmacıları, İslami ilimler havzası alimleri ve düşünürleri tarafından sunulmaktadır.