سکوت و کلام

سکوت و کلام

در این کتاب، گوشه ای از آداب سخن و هشدارهایی به آفت ها و آسیب های آن، در ضمن چهل حدیث نورانی از خاندان عصمت و طهارت(ع) آمده است. سخن گفتن، مهمترین ابزار ارتباط انسان ها به شمار می آید. این ابزار، یکی از نعمت های خداوند به انسان است. کلام و سخن، همواره در معرض آفت هایی مانند پُرگویی، زشت گویی، گناه آلودی، نجوا در سخن، نازگویی و تعارض بین گفتار و شخصیّت گوینده و... قرار دارد. در مقابلِ سخن گفتن، سکوت قرار دارد که در جای خود سبب رشد و تعالی انسان می شود. با این که سخن به لطف آب است         کم گفتن هر سخن، صواب است آب ارچه همه زلال خیزد                 از خوردن پُر، ملال خیزد کم گوی و گزیده گوی چون دُر          تا زاندک تو جهان شود پُر قالَ علیٌّ  (ع): «لَا خَیرَ فِی الصَّمتِ عَنِ الحُکمِ کَمَا أَنَّهُ لَا خَیرَ فِی القَولِ بِالجَهلِ؛ در آن جا که باید سخن گفت، خاموشی سودی ندارد، همان طور که سخن گفتن از روی بی اطّلاعی خیری نخواهد داشت.» اصول کافی، ج ۸، ص