فاطمه (س) واژه ‏ی بی‏ خاتمه‏

فاطمه (س) واژه ‏ی بی‏ خاتمه‏

پیشگفتار یا...! معذورم بدار! اگرت نامی به میان آمد، به، «ضرورت» بود، ورنه، اینقدرم عقل و کفایت باشد، که نامت را، همچو منی، نباید برد! فسوسا و صد دریغ   این «مُرکب» ها که «مَرکب» معانی شده‏اند، همه، از «فاطمه» می‏گویند، آن یک «گل» سرخ! که شمیمش آکنده داشت جان و جهان را، و عصر و مصر ما را، سلامش باد روزی که بیامد، و روزی که برفت! و نیز بر همگانی که ره پویند راهش را، و چه بسیارند!...