عنوان مؤسسه‌ای پژوهشی در تهران (ایران) که فعالیت‌های آن بر تصحیح نسخه‌های خطی فارسی و عربی و تحقیق در متون، پژوهشهای متن شناسی، نسخه‌شناسی و فهرستنویسی، میراث‌های مشترک ایران و حوزه ایران فرهنگی، و تاریخ علم متمرکز است. اکبر ایرانی قمی از مؤسسان این مؤسسه بوده و از آغاز تا کنون ریاست آن را بر عهده دارد.
تأسیس مراکزی در ایران که اختصاصاً به کار تصحیح و نشر متون کهن اشتغال داشته باشند، پیش از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ش سابقه داشته است. دو مؤسسه معتبر به نامهای «بنیاد فرهنگ ایران» (به مدیریت پرویز ناتل خانلری) و «بنگاه ترجمه و نشر کتاب» ( به مدیریت احسان یارشاطر) بخش اعظم فعالیت خود را به تصحیح و نشر متون کهن فارسی اختصاص داده بودند. بنیاد فرهنگ در طول فعالیت خود (۱۳۴۳-۱۳۵۸ ش) که تا یک سال پس از انقلاب نیز ادامه یافت، نزدیک به نود متن کهن فارسی را به دست مصححان نامدار منتشر کرد و بنگاه ترجمه و نشر کتاب نیز به همین روش متون معتبر و کهنی را با تصحیحات روشمند به سبک جدید خاورشناسان منتشر نمود. پس از انقلاب با آنکه مراکزی دولتی مانند مرکز نشر دانشگاهی (به مدیریت نصرالله پورجوادی) به طور پراکنده برخی متون کهن فارسی را منتشر کردند، اما میراث مکتوب به عنوان یگانه مرکزی که فعالیت خود را بر روی تصحیح و تحقیق متون کهن متمرکز کرده شناخته می شود.
