د اسلام ارزښت او اخلاقي نظام جامع، عمومي او ټول شموله دی. که کوم څېړونکی د اخلاقو د کتابونو په منځ کې ساده څېړنه وکړي، ښه به پوه شي چې په ډېرو مکتبونو کې د ارزښتونو دایره تنګ او محدوده ده او تر ډېره په هغو اخلاقي ارزښتونو پورې محدوده ده چې په ټولنیز چاپېریال کې پورته کېږي. په ډېرو مکتبونو کې، یا د انسان او خدای ترمنځ د اړیکو مسله نه راپورته کیږي، یا دوی یوازې د انسان او خدای ترمنځ په اړیکو کې ټول ارزښتونه پورته کوي او د نورو سره اړیکې د ارزښت ضد ګڼي. خو په اسلام کې ټولې مناسبې او ګټورې اړیکې په نظر کې نیول شوي، د انسان او خدای اړیکې، له خلکو، له ځان، کورنۍ، ټولنې او حتی نړیوالو سره اړیکې، ټاکلي او ټاکلي ارزښتونه لري. يعنې د انساني ژوند هيڅ داسې مسله نشته چې د اسلام له اخلاقي ارزښتونو نه پوښتي. کله چې یو انسان له خپل وینې دښمن سره لاس او ګریوان وي، یعنې په داسې حالت کې چې په هیڅ نړیوال دود کې یې اخلاقي ارزښت نه وي، اسلام یو اصول، قانون او اخلاقي ارزښت لري. که ته له دښمن سره تر مرګه پورې جنګېدې او په وروستۍ شېبه کې چې دښمن د تباهۍ پولې ته ورسيد، هغه تاته امانت درکړی چې يو چا ته يې وسپارئ او تا هغه قبول کړ، نو په هيڅ ډول د خيانت حق نه لرې.

Author

Editor

Interpreter

Common title

Number of volumes

Persian Title

Publish location

Publication year

Publish number

Publisher

Qr Code

Sect

Scholar

ISBN

Source

Translated

Translated Fields

is suggested

Rate

View

Votes

د اسلام دحقیت اوبرتري اخلاقي دلائل

د نبوي غزاګانو لړۍ مي د بېشماره عالي مقاصدو ،  منافعو او ګټو په خاطر وتاسي محترمو ته پيل کړه ، چي يوه برخه د هغو مقاصدو په دې شرحه ده  :
اول     :  چي مسلمانان پدې په ښه توګه پوه سي چي په اسلام کښي د جهاد او غزا مشروعيت د څه مقصد لپاره سوئ دئ ؟  .
دوهم   :    چي مسلمانان له دې څخه اګاه سي چي مسلمان د خپل دين د حفاظت دپاره ، او دارنګه د دين د دښمنانو د شر او فساد د شنډولو او خنثاکولو دپاره څه مسؤليت لري او څونه پدې لار کښي بايد زړه ور ، دلاور او فداکاره وي .
دريم     :    چي د دين  د دُښمنانو د داسي ناروا اعتراضو جوابونه د هر مسلمان په ذهن کښي قرار ونيسي چي دوۍ وايي چي اسلام يو خونريزه مذهب دئ او ويني تويول يې مقصد دي ، او د وينو تويولو له لاري په جامعه کښي و خپلو أهدافو ته ځان رسونکئ دئ  .

دنبوي غزاګانو لړۍ

د عاشورا پیښه، د ۶۱ هجری قمری کال د محرم د میاشتې په لسمه نیټه د امام حسین (ع) د جنګ پیښه. د کربلا په خاوره کې د عمر بن سعد تر قوماندې لاندې د يزيد بن معاويه له لښکرو سره چې د رسول الله صلی الله عليه وسلم، د هغه ملګري او خپلوان يې د شهادت لامل شول. د کاروان ژوندي پاتې شوي ښځې او ماشومان - کوفې او شام ته ونیول شول. دا پیښه د شیعه ګانو لپاره ډیره مهمه ده او دوی هر کال د دې پیښې په مناسبت د نړۍ په بیلابیلو برخو کې ماتمونه کوي او د امام حسین (ع) او د عاشورا د شهیدانو فضیلتونه.

په دې کتاب کې لیکوال په کربلا کې د محرم او عاشورا پېښو ته اشاره کړې ده.

محرم او د کربلا ناورین

کښي به د لاندي موضوعګانو په باب و تاسي محترمو ته تفصيلات وړاندي کړه سي :
اول :ـ د ذوالحجې ( يعني د لوۍ أختر د مياشتي ) د اولو لسو ورځو عظمت او په همدغو ورځو کښي د طاعت او عبادت فضيلت .
دوهم :ـ په دغو مبارکو ورځو کښي د تاريخي پيښو بيان .
دريم :ـ د مقامات مقدسه وو په اړه نا أشنا او نادير معلوماتونه ، لکه کعبه شريفه ، حجر أسود ، مقام إبراهيم ، د زمزم اوبه و غيره .
څلرم : ـ د لوۍ أختر په مبارکو ورځو کښي د عيدګاه د لمانځه او د قربانيو شرعي او سياسي فلسفې او فضائل او په دې اړه ديني أحکام .

لوی اختر او مقدس مقامونه

تصوف يا درويش د نفس د پيدايښت او د نفس د حقيقت او کمال ته د رسيدو لپاره د غيبت پريښودلو په آداب ولاړه طريقه ده. د تصوف معنی د پشمینه اغوستل دي او د صوفیانو نوم د دوی د وړیو جامو او د عرفان له نښو څخه دی. تصوف تر ډېره د دنيا د پرېښودو له رواجونو سره تړاو لري. پداسې حال کې چې تصوف د روحاني چلند یو جامع او مطلق ښوونځی دی او تصوف پکې شامل دی، او په ځینو مواردو کې، تصوف د "انفرادي" چلند څخه غوره ګڼل کیږي.
په بل عبارت، تصوف د باطني اخلاقو طریقه ده. د تصوف په تعريف کې بېلابېل نظرونه څرګند شوي دي، خو اصول يې په داسې طريقه ولاړ دي چې د نړۍ خالق وپېژني، د خلقت حقايق کشف کړي او د کامل انسان او حقيقت تر منځ د تصوف او باطني عمل په وسيله اړيکې پيدا کړي. او نه د منطقي استدلال له لارې. د هغې موضوع د ځان د متمرکز کیدو او فنا کیدو او د وجود له خالق سره یوځای کیدل دي. د تصوف لاره دا ده چې د نفس د کنټرول او د دنياوي ګټو او نفس تنګي د پريښودلو په خاطر په مختلفو دورو کې داخل شي لکه د پرمختګ له مرحلې (وادي) څخه لوړو مرحلو ته د تللو او د عطار د اوومې دره.
ظاهراً د صوفي کلمه چې د پشمینه اغوستونکي معنی لري، په ځینو اسلامي هیوادونو کې په ځانګړې توګه د هجري په دوهمه میلادي پیړۍ کې عام شوه. هغه کسان چې په دویمه پېړۍ کې صوفیان بلل کېدل، کوم ځانګړی ټولنیز سازمان، مکتب، فکري او عرفاني نظام نه درلود؛ په بل عبارت، د خانقاه تنظیم او د مرید او مرادي (استاد او شاګرد) ترمنځ اړیکه او د صوفیانو ځانګړي دودونه او رواجونه او همدارنګه هغه فکري او عقیدوي سیسټم چې د

تصوف او عرفان

د محرم ماتم ماتم او یادګار دی چې د حسین بن علي او د هغه د ملګرو د یوې ډلې د وژل کیدو په مناسبت ترسره کیږي چې په 61 هجري کې په کربلا کې پیښ شو.

په دې کتاب کې به تاسو ته د محرم د میاشتې فضیلت، د عاشورا د ورځې د اطاعت او عبادت فضیلت او د عاشورا د ورځې او په پای کې د کربلا د تاریخي پېښو په اړه هم معلومات ورکړل شي د شهیدانو په اړه معلومات ورکړل شي.

محرم الحرام او د کربلا شهيدان

محترمو مسلمانانود اسلام د مقدس دين له محاسنو او ښیګڼو څخه اول دادئ چي اسلام د انسان د ويني او ژوند په بې مثاله ډول سره احترام او قدر کوي ، ترداسي حده چي اسلام د هغو فاسد و أغراضو په خاطر هیڅ کله د انسان د ويني د تویولو اجازه نه ورکوي کوم چي له اسلام څخه پرته نور اسماني تحريف سوي مذهبونه او يا غير اسماني مذهبونه د هغو فاسد و أغراضو د لاس ته راوړلو په سبب د انسانانو د ويني توبول جائز بلكي ضرور كني.
ځکه اسلام دانسان په تمدني حقوقو کښي دانسان دجان اوخون تحفظ ترټولو حقوقو أهم او ضروري حق بولي ،اودانساني خون داحترام په لاره کښي ترټولو اجتماعي فريضور ومبنى فريضه دا بولي چي يو انسان دبل انسان دروح او ژوند احترام ولري ، اودهغه وژوند ته هر قسم وده ورکړی او انسان باید ضرور دیل انسان دژوند له مخالفو لارو سره هيڅ تعلق ونه ساتي
بلکي نه تنها دا چي اسلام صرف یو انسان د بل انسان د ويني له تویولو راګرځوي ، اسلام هر انسان د خپل ژوند پر تحفظ لازيات مكلف بولي. دا ځکه چي د انساني جامعې ټول حقوق او ټول فرائض د انسان پر ژوند موقوف دي.
همدا سبب دئ چي اسلام یو انسان د بل انسان له ضرر رسولو بي احترامي کولو او د هغه د حقوقو له ضائع کولو په پوره ټینګار او تأكيد منع کوي.
البته اسلام د انسان د نفس ، مال او ناموس قدر او ارزښت مطلق العنان نه دئ بللئ، بلکي د هغه لپاره يې حدود وضع کړيدي ، تر څو چي انسان په هغو حدودو کښي داخل وي نو د هغه نفس ، مال او ناموس احترام لري.
بالمقابل که یو انسان له هغو حدودو څخه خارج شي ، نو بيا دده نفس ، ناموس او مال هدر او بې ارزښته بولي. خو تر کومه حده چي د انسان د ژوند او د هغه د ژوند د ټولو حقوقو تحفظ کوي ، او په کوم ډول يې کوي ؟ هغه پرته له اسلامه په بل تهذيب كښي نه درك سوي او نه شویدي، او نه به يې درك وشي، او نه به د نړۍ په عقل کښي ( که چيري له تعصب او عناد څخه صرف نظر شي او صحیح تدبر وكړي ) پر همدغه تحفظ باندي اعتراض پیدا نه شي . او نه به تر هغه
حد پورته چي اسلام د انسان د ژوند د خوندي ساتلو په لاره کښي ټاکلی دی ، بل حد او اندازه روا ويولي. اسلام نه يوازي د انساني نفس احترام لري، بلکي د هر جاندار حیوان و نفس او ژوند ته په خپلو ارزښتناکه حدودو کښي قدر او أهميت وركوي.

محاسن الإسلام د اسلام د مقدس دین ښېګڼي

د علامه ابوالفضل رحمه الله لنډه پېژندنه :
علامه محمد معين الدين ابوالفضل رحمه الله د لدُني علم خاوند، فقيه، محدث، مفسر، متصوف ، شاعر، صاحب الکرامات، حنفي ، ماتريدي، نقشبندي، بانوري .
اصلي وطن يېافغانستان د کندهار ولايت شاه وليکوټ ولسوالي د بوري کلی دی، او غالبا په ۱۳۷۹ هّـ ق د غزني ولايت ګيلان ولسوالي اغوجان د چمبرانو کلی کي ځېږېدلی، په خټه ترَکی، بدين خېل دی .
عمر : ۶۳ کلونه . د زده کړي وخت : درې نيم کلونه . د تعليم او تدريس وخت: ۴۸ کلونه.
مړينه : ۱۴۴۲ هـ ق د رجب اومه نېټه د جمعې شپه د هجرت ديار پاکستان کوټه .
د کرامت نمونه: له وفات وروسته له قبر او له استوګنځي څخه دوامداره د جنتي خوشبويي راپورته کېدل .
د علامه ابوالفضل آثار او تصانيف :
(۱) : فضل الرحيم في تفسير القرآن الکريم (پښتو . چاپ : لومړنۍ څلور او اخيرنۍ سيپاره، سورت انفال، سورت يس او سورت ملک) .
(۲) : فضل الباري شرح صحيح البخاري (پښتو. چاپ : لومړی ټوک)
(۳) : فضل القوي شرح سنن الترمذي . (پښتو، چاپ : لومړی ټوک).
(۴) : فضل الغني شرح مختصر القدوري (پښتو).
(۵) : هداية المجاهدين (پښتو)
(۶) : کتاب الاذکار (پښتو)
(۷) مجموعة الرسائل، پښتو (ميلاد النبي، محرم الحرام او د کربلا شهيدان، څلور مذهبونه او له هغوی څخه انحراف، رمضان المبارک) .
(۸) حق البيان شرح بديع الميزان(عربي، د چاپ نېټه : ۱۴۰۸ هق) .
(۹) فضل اللاهوت شرح مسلم الثبوت . (عربي، د چاپ نېټه : ۱۴۲۴ هق) .
(۱۰) : فضل المتعال شرح کتاب ملاجلال (عربي، د چاپ نېټه : ۱۴۲۴ هق) .
(۱۱) : فضل الله شرح حمدالله . (عربي، د چاپ نېټه : ۱۴۲۴ هق) .
(۱۲) : او نور بې شمېره درسي مواد او نصائح .

علامه محمد معین الدین ابوالفضل

علامه محمد معین الدین ابوالفضل

Author Books