ความลับของการเร้นกาย (ฆ็อยบะฮ์) ของอิมามซะมาน (อิมามมะฮ์ดี)

ผู้เขียน: ภูมิหลังของเหตุผลแห่งการเร้นกาย ย้อนกลับไปก่อนการประสูติของท่านฮุจญัต (อิมามมะฮ์ดี) เนื่องจากประเด็นเรื่องปรัชญาแห่งการเร้นกายได้ถูกหยิบยกขึ้นมาท่ามกลางผู้คนตั้งแต่สมัยนั้น และท่านศาสดามุฮัมมัด (ศ็อลฯ) รวมถึงบรรดาอิมามผู้บริสุทธิ์ (อ.) ต่างได้ตอบคำถามและอธิบายประเด็นนี้แก่ประชาชน ในระบบศาสนาและแนวทางอันก้าวหน้าของมัน มีความลับที่ซ่อนอยู่นับพัน ซึ่งการเข้าใจแต่ละประการนั้นต้องอาศัยหัวใจที่กว้างดั่งมหาสมุทรและสายตาที่หยั่งรู้ แม้กระทั่งบรรดาศาสดาทั้งหลายก็ไม่อาจล่วงรู้ความลับทั้งหมดได้ การเร้นกายของวะลียุ้ลอัศร์ (อิมามแห่งยุคสมัย) เป็นหนึ่งในความลับที่ซับซ้อนอย่างยิ่ง ซึ่งเมื่อการปรากฏ (ซุฮูร) ของท่านเกิดขึ้น ความจริงทั้งมวลก็จะถูกเปิดเผย อับดุลลอฮ์ บิน ฟัฎล์ อัลฮาชิมี รายงานว่า อิมามญะอ์ฟัร อัศศอดิก (อ.) กล่าวว่า “ท่านเจ้าของกิจการ (ศอฮิบุลอัมรฺ) จะต้องมีการเร้นกายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จนผู้หลงผิดทั้งหลายตกอยู่ในความสงสัย” ข้าพเจ้าถามว่า “เพราะเหตุใด?” ท่านตอบว่า “เราไม่ได้รับอนุญาตให้เปิดเผยเหตุผลนั้น” ข้าพเจ้าถามต่อว่า “แล้วปัญญา (ฮิกมะฮ์) ของมันคืออะไร?” ท่านกล่าวว่า “เป็นปัญญาเดียวกับที่มีอยู่ในการเร้นกายของฮุจญัตในอดีตทั้งหลาย แต่ปัญญานั้นจะไม่ปรากฏ นอกจากหลังการปรากฏตัวของท่าน เช่นเดียวกับปัญญาในการเจาะเรือ การฆ่าชายหนุ่ม และการซ่อมกำแพงโดยท่านนบีคิฎร (อ.) ซึ่งไม่ได้ถูกเปิดเผยแก่ท่านนบีมูซา (อ.) จนกระทั่งถึงเวลาที่ทั้งสองจะแยกจากกัน โอ้ บุตรแห่งฟัฎล์! เรื่องการเร้นกายคือความลับหนึ่งจากความลับของพระผู้เป็นเจ้า และเป็นสิ่งเร้นลับจากบรรดาสิ่งเร้นลับของพระองค์ เมื่อเรารู้ว่าพระองค์ทรงรอบรู้และทรงปรีชาญาณ เราจำเป็นต้องยอมรับว่าการกระทำของพระองค์ล้วนออกมาจากปัญญา แม้รายละเอียดนั้นจะเป็นสิ่งที่เราไม่อาจรู้ได้ก็ตาม” (1) จากหะดีษบทนี้เข้าใจได้ว่า เหตุผลหลักและแก่นแท้ของการเร้นกาย ไม่ได้ถูกอธิบายอย่างชัดเจน เนื่องจากการรับรู้ถึงมันไม่เป็นผลดีต่อประชาชน หรือพวกเขาไม่มีศักยภาพเพียงพอที่จะเข้าใจ อย่างไรก็ตาม ในรายงานบางบทได้มีการกล่าวถึงปรัชญาบางประการของการเร้นกาย ซึ่งสามารถสรุปโดยย่อได้ดังนี้ 1. การทดสอบผู้คน หนึ่งในสุนนะฮ์ของพระผู้เป็นเจ้าคือการทดสอบมนุษย์ ซึ่งได้ถูกปฏิบัติกับประชาชาติในอดีตทั้งหมด พระผู้เป็นเจ้าตรัสในอัลกุรอานว่า “มนุษย์คิดหรือว่าเพียงแค่กล่าวว่า ‘เราศรัทธาแล้ว’ พวกเขาจะถูกปล่อยไว้โดยไม่ถูกทดสอบ และแท้จริงเราได้ทดสอบบรรดาผู้ที่อยู่ก่อนหน้าพวกเขา เพื่อให้พระองค์ทรงแยกแยะผู้สัตย์จริงออกจากผู้โกหก” (อัลอังกะบูต: 2) ดังนั้น ในทุกยุคทุกสมัย ผู้คนจะถูกทดสอบตามระดับสติปัญญาและความเจริญของยุคนั้น ในยุคการเร้นกายใหญ่ (ฆ็อยบะฮ์กุบรอ) เมื่อฮุจญัตของพระผู้เป็นเจ้าหายไป ผู้คนจะถูกทดสอบในเรื่องความมั่นคงและความอดทนต่อศาสนา เพื่อแยกแยะผู้รอคอยที่แท้จริงออกจากผู้รอคอยที่ไม่จริง มีรายงานว่า อิมามศอดิก (อ.) ได้แสดงความโศกเศร้าอย่างยิ่งต่อการเร้นกายอันยาวนานของอิมามมะฮ์ดี และกล่าวว่า ในช่วงเวลานั้น ผู้ศรัทธาจะถูกทดสอบอย่างหนัก และความสงสัยจะเกิดขึ้นในหัวใจของพวกเขา จนหลายคนละทิ้งศาสนาไป 2. ความหวาดกลัวต่อการถูกสังหาร ซุรอเราะฮ์รายงานว่า อิมามศอดิก (อ.) กล่าวว่า “ก่อนการปรากฏตัวของท่านกออิม จะมีการเร้นกาย” เมื่อถามว่า “เพราะเหตุใด?” ท่านตอบว่า “เพราะท่านหวาดกลัวต่อการถูกสังหาร” (3) ตลอดประวัติศาสตร์ อิมามมะฮ์ดี (อ.) ตกอยู่ในอันตรายจากการถูกสังหาร เนื่องจากบรรดาผู้ปกครองอธรรมพยายามทำลายท่าน เพราะพวกเขารู้ดีว่าท่านคือผู้ที่จะโค่นล้มบัลลังก์แห่งความอยุติธรรม และขจัดการปกครองที่กดขี่ออกไปจากโลก 3. ความพร้อมและศักยภาพของผู้คน ในสังคมมนุษย์ มีกฎแห่งอุปสงค์และอุปทานที่ดำเนินอยู่เสมอ ความต้องการผู้นำก็เช่นเดียวกัน จะเกิดขึ้นก็ต่อเมื่อผู้คนมีความพร้อมและศักยภาพ ในช่วงการเร้นกาย มนุษยชาติจะค่อย ๆ เตรียมความพร้อมทางวิชาการ การปฏิบัติ และศีลธรรม เพื่อรับการปรากฏของผู้ปฏิรูปที่แท้จริง จนโลกตระหนักว่าระบบการเมืองและเศรษฐกิจที่หลากหลายไม่อาจแก้ปัญหาของมนุษย์ได้ และเมื่อมนุษย์สิ้นหวังจากอารยธรรมที่ปราศจากศาสนา จิตวิญญาณ และความเป็นมนุษย์ การปรากฏของผู้นำจากพระผู้เป็นเจ้าจะได้รับการต้อนรับจากคนทั้งโลก 4. โลกไม่อาจว่างเปล่าจากฮุจญัตของพระผู้เป็นเจ้า ท่านอิมามอะลี (อ.) กล่าวว่า “แผ่นดินจะไม่ว่างเปล่าจากผู้ที่ยืนหยัดด้วยฮุจญัตของพระผู้เป็นเจ้า” อิมามศอดิก (อ.) กล่าวว่า “หากบนโลกนี้เหลือเพียงสองคน หนึ่งในนั้นย่อมเป็นอิมามและฮุจญัตของพระผู้เป็นเจ้า” (4) ดังนั้น หากฮุจญัตสุดท้ายไม่เร้นกาย ท่านย่อมเผชิญชะตากรรมเช่นเดียวกับอิมามองค์ก่อน ๆ และมนุษยชาติจะถูกตัดขาดจากพระเมตตา พระผู้เป็นเจ้าจึงทรงปกป้องฮุจญัตสุดท้ายด้วยการเร้นกาย 5. การขาดผู้ช่วยเหลือ หนึ่งในสาเหตุของการเร้นกายคือการขาดผู้ช่วยเหลือที่แท้จริง รายงานระบุว่า จำนวนผู้ช่วยเหลือพิเศษของอิมามมะฮ์ดีคือ 313 คน ซึ่งจะปรากฏพร้อมกับการเติบโตและความพร้อมของพวกเขา ผู้ช่วยเหลือแบ่งเป็นสองกลุ่ม ผู้ช่วยเหลือพิเศษ 313 คน ซึ่งมีบทบาทสำคัญในการปกครองโลก ผู้ช่วยเหลือทั่วไป ซึ่งมีจำนวนมาก และจะให้สัตยาบันกับท่านที่มักกะฮ์ 6. การไม่ผูกพันกับผู้ปกครองอธรรม อิมามศอดิก (อ.) กล่าวว่า “เมื่อกออิมปรากฏขึ้น จะไม่มีพันธะ สัญญา หรือการให้สัตยาบันกับผู้ใดอยู่บนคอของท่าน” (9) โครงการของอิมามมะฮ์ดีแตกต่างจากอิมามองค์อื่น ท่านจะลุกขึ้นต่อสู้กับความอธรรมด้วยญิฮาด และขจัดความอยุติธรรมออกไปจากโลก ดังนั้น การเร้นกายและแม้แต่การปกปิดการประสูติของท่าน จึงเป็นไปเพื่อไม่ให้ต้องให้สัตยาบันกับผู้ปกครองอธรรมใด ๆ อิมามฮะซัน มุจตะบา (อ.) กล่าวว่า “แท้จริงพระผู้เป็นเจ้าจะทรงปกปิดการประสูติของท่าน และทำให้ตัวตนของท่านเร้นจากสายตา เพื่อว่าเมื่อท่านปรากฏ จะไม่มีการให้สัตยาบันใด ๆ อยู่บนคอของท่าน” (10)

เชิงอรรถ

1. มัจลิซี, มุฮัมมัด บาเกร, บิฮารุลอันวาร, เล่มที่ 52, หน้า 91.

2. อัลกุรอาน, ซูเราะฮ์อัลอังกะบูต (29), อายะฮ์ที่ 2.

3. เชคซะดู๊ก, กะมาลุดดีน วะอิตมามุนเนียะฮ์, เล่มที่ 2, บทที่ 44, หะดีษที่ 11, หน้า 482.

4. อัลลามะฮ์ ฮาอิรี, อิลซามุนนาซิบ, หน้า 4; ดูเพิ่มเติม: ชีวประวัติของท่านศอฮิบุซซะมาน, หน้า 164.

5. แหล่งอ้างอิงเดียวกัน.

6. อัลกาฟี, เล่มที่ 2, หน้า 164; ดูเพิ่มเติม: มิกยาลุลมะการิม, หน้า 160.

7. อัลลามะฮ์ มัจลิซี, มุฮัมมัด บาเกร, บิฮารุลอันวาร, เล่มที่ 52, หน้า 333, หะดีษที่ 10; ฆ็อยบะฮ์ อันนะอ์มานี, บทที่ 20.

8. อัลลามะฮ์ มัจลิซี, มุฮัมมัด บาเกร, บิฮารุลอันวาร, เล่มที่ 52, หน้า 308.

9. อุศูลุลกาฟี, เล่มที่ 1, หน้า 342.

10. กามิล สุไลมาน, เยามุลคอลาศ, หน้า 101.