ادب الطبیب

ادب الطبیب

ادب الطبیب، به زبان عربى، نوشته اسحاق بن على رهاوى با مقدمه محمدمهدى ارباب اصفهانى و درباره اخلاق پزشکى است. این کتاب در دو مقاله تدوین شده است که این دو، روى‌هم‌رفته داراى ۲۰ باب مى‌باشند (مقاله اول، داراى ۷ و مقاله دوم، مشتمل بر ۱۳ باب است). در مقاله اول، توصیه‌هایى است به پزشکان. رهاوى در این مقاله آدابى را ذکر مى‌کند که پزشک باید آنها را در طبابت و مواجهه با بیماران و مریضان رعایت کند. در مقاله دوم، وى توصیه‌هایى به بیماران مى‌کند. توصیه‌هاى او به بیماران اولاً درباره این است که دستورات پزشکان را خوب عمل کنند، ثانیاً درباره نحوه برخورد او با پزشکان و پرستاران است. توجه به اخلاق در حوزه علوم پزشکى از اهمیت دوچندان برخوردار است؛ چرا که در کنار تیمار بیماران و تجویز دارو برای آنان، اخلاق نیکو و تعهد، نقش مؤثرى در بهبودى بیمار ایفاء مى‌کند. علاوه بر این، طبیب خود باید به صفاتى آراسته باشد تا سنجیده و درست عمل کند، از جمله اعتقاد به عالم ماوراءالطبیعه داشتن و اینکه در ماوراى این دارو و درمان‌ها، خداوندى است که این تدبیرها به اذن او ثمربخش خواهد بود. از سوى سوم، بیماران هنگام مراجعه به پزشکان و در هنگام بیمارى مى‌بایست آدابى را رعایت کند، آدابى در برخورد با بیمارى، آدابى در برخورد با پزشک و پرستار و آدابى در برخورد با اطرافیان. رهاوى در کتاب «ادب الطبیب» به همه این مسائل به‌خوبى پرداخته و اثرى سودمند و ماندگار در این زمینه از خود به جاى گذاشته است