تسلیه العباد در ترجمه کتاب "مسکن الفواد"

تسلیه العباد در ترجمه کتاب "مسکن الفواد"

تسلیه العباد در ترجمه کتاب "مسکن الفواد"

Publication year :

1374

Publish number :

اول

Publish location :

مشهد

Number of volumes :

1

(0 آرا)

QRCode

(0 آرا)

تسلیه العباد در ترجمه کتاب "مسکن الفواد"

تسلیه العباد
تسلیه العباد، ترجمه فارسى «مسکّن الفؤاد عند فقد الاحبه و الاولاد»، شهید ثانى به قلم اسماعیل مجد الادبا است که توسط محمدرضا انصارى تصحیح شده است.
براى نخستین بار کتاب مسکّن الفؤاد توسط نویسنده‌اى به نام میرزا اسماعیل مجد الادبا، به فارسى ترجمه شده است که در منصب مستوفى دیوان اعلى و معارف و کارگزار اول خراسان در دوران سلطنت مظفرالدین شاه قاجار، در دوره ولایت شاهزاده رکن‌الدوله علینقى میرزا، فرمانفرماى مملکت خراسان و سیستان بود، به فارسى ترجمه گردید.
مرحوم علّامه شیخ آقا بزرگ تهرانى در الذریعه مى‌نویسد: «تسلیه العباد ترجمه مسکّن الفؤاد شیخ شهید توسط اسماعیل خان دبیر السلطنه ملقب به مجد الادبا از معاصرین و مجاور آستانه رضویه مى‌باشد که در سال ۱۳۲۱ق پس از چاپ ترجمه در گذشته است.»
نثر ترجمه اگرچه با نثر جدید متفاوت است؛ اما خواننده را با مشکل مواجه نمى‌کند و لذا مصحح توضیح الفاظ و اصطلاحات را لازم ندانسته است. مترجم به ترجمه آیات و روایات بسنده نکرده و نص آنها را نیز ذکر کرده است. در متن عربى آدرس مطالب ذکر نشده که مصحح در پاورقى آدرس‌ها را ذکر کرده است.
در تحقیق کتاب از نسخه چاپ سنگى که هم اکنون در دسترس مى‌باشد و در ذى‌الحجه سال ۱۳۲۶ق به خط عبدالحسین بن نصرالله، کتیبه نویس آستان قدس رضوى، نوشته شده استفاده نموده‌ایم. همچنین تمام متن فارسى ترجمه با متن اصل عربى آن که توسط مؤسسه آل البیت(ع) تحقیق و به صورت منقّحى به چاپ رسیده، مطابقت داده شده است. از آن جا که در بسیارى از موارد روایات و احادیث با کاستى‌ها و نقائصى همراه بود، بدین خاطر کلیه روایات را به خاطر حفظ امانت و جلوگیرى از نقص یا زیادت در احادیث و روایات، آنها را از متن عربى و از منابع اولیّه آن نقل نموده‌ایم. در بعضى موارد که ترجمه نارسا یا ناقص بود، جهت استوارى متن، ترجمه یا جملات یا کلمات اضافه شده را در میان علامت [] آورده‌ایم.
عناوین اصلی کتاب شامل: پیشگفتار مصحح؛ نویسنده کتاب؛ ترجمه کتاب؛ روش تحقیق؛ پیش گفتار؛ اما مقدمه؛ باب اول : عوضهای مصیبت فرزندان؛ باب دویم : در صبر است و انچه ملحق به اوست؛ باب سیم : رضا؛ باب چهارم : در گریه است؛ و اما الخاتمه؛ پی نوشتها