حلیه المتقین

حلیه المتقین

حِلْیَه المُتَّقین (به معنای زینت پرهیزکاران) یکی از کتب فارسی علامه مجلسی است که راجع به آداب و سنن و اخلاق نوشته شده. این کتاب در ۲۶ ذیحجه سال ۱۰۸۱ (قمری) نوشته شده‌است. موضوع کتاب عبارت است از اخلاق و آداب و سنن اسلامی که از منابع شیعی در ۱۴ فصل فراهم آمده‌است. درباره کتاب کتاب حلیه المتقین در چهارده باب نوشته شده که هریک به بیان جزئیات انجام امور شخصی و اجتماعی می پردازد. برای مثال باب چهارم که خود شامل دوازده فصل است جزئیاتی را پیرامون آداب جماع با همسران بیان می کند. مولف با ارجاع به احادیث امامان شیعه، برای آمیزش اوقاتی را تعیین میکندباب اول در آداب لباس پوشیدن . باب دوم در آداب حلى و زیورپوشیدن و سرمه کشیدن و در آینه نظر کردن و خضاب کردن . باب سوم در آداب خوردن و آشامیدن . باب چهارم در فضیلت تزویج و آداب مجامعت ومعاشرت زنان و کیفیت تربیت فرزندان و معاشرت ایشان . باب پنجم در آداب مسواک کردن وناخن وشارب گرفتن و سرتراشیدن و شانه کردن و امثال اینها. باب ششم در آداب بوى خوش استعمال کردن و گل خوش بوئیدن و روغن مالیدن . باب هفتم در آداب حمام رفتن ودارو کشیدن و امثال آن . باب هشتم در آداب خواب رفتن و بیدار شدن و بیت الخلا رفتن . باب نهم در آداب حجامت و تنقیه و ذکر بعضى از ادعیه و احراز و خواص بعضى از ادویه و معالجه بعضى از امراض . باب دهم در آداب معاشرت مؤ منان و حقوق و اصناف ایشان . باب یازدهم درآداب مجالس وسلام و عطسه و مصافحه و معانقه و امثال اینها. باب دوازدهم درآداب خانه داخل شدن و بیرون رفتن . باب سیزدهم در آداب سوار شدن و راه رفتن و بازار رفتن و تجارت و زراعت نمودن و چهار پایان نگاه داشتن . باب چهاردهم در آداب سفر کردن . خاتمه دربیان بعضى از فواید متفرقه و هریک از ابواب را بردوازده فصل مشتمل ساخت و بکتاب حلیه المتقین مسمى گردانید ماءمول از ناظران در این رساله شافیه و عاملان باین عجاله وافیه آنکه این مجرم خطاپیشه رابدعاى مغفرت واستدعاى رحمت یاد نمایند و برخطاى لفظ و معنى این معترف بعجز و قصور را مؤ اخذه ننمایند واللّه الموفق والمعین .