نگرشی نوین به مسئله اتحاد عاقل و معقول

نگرشی نوین به مسئله اتحاد عاقل و معقول

کتاب به بررسی مبحث اتحاد عاقل و معقول پرداخته است که در میان مباحث فلسفی جایگاه و اهمیت ممتازی دارد. پیشینه این بخش از فلسفه، بسیار کهن است و طرح این بحث در آثار فیلسوفان از جمله افلاطون و ارسطو دیده می‏شود. نگارنده، نخست پرسشها و موانع و مشکلات این پژوهش را تقسیم‏بندی کرده، سپس به تشریح تاریخچه این بحث از آغاز طرح آن، میان فیلسوفان یونان و نوافلاطونی و نقل آراء و نظریات برجستهترین آنها پرداخته است. به اعتقاد نویسنده نخستین فیلسوف مسلمان که مسئله اتحاد عاقل و معقول را در فلسفه اسلامی مطرح کرده، کندی و ابو نصر فارابی است که به گونهای عمیق‏تر و روشن‏تر به این موضوع می‏پردازد. ابن ‏سینا به رد و انکار این نظریه پرداخته است که مولف ضمن پژوهش و بررسی دیدگاههای او، منابع و مستندات او را در پاورقی ذکر می‏کند. وی در ادامه تعریف و تحلیل واژههای عقل، عاقل و معقول، مفهوم اتحاد، انواع و اقسام اتحاد، ارتباط منطقی و فلسفی این مبحث با علم حصولی و علم حضوری را بیان می‏کند. در پایان، مراتب علم و عقل از منظر حسی و منطقی و فلسفی، دلایل فیلسوفان مسلمان و غیر مسلمان در مورد اتحاد عاقل و معقول، ادله منکران این نظریه و آثار و ثمرات این مبحث فلسفی مورد بحث قرار گرفته است.