Насиҳатҳои Пайғамбар (с.а.с) ба ҷавонон

Насиҳатҳои Пайғамбар (с.а.с) ба ҷавонон

Навҷавони азиз, имрӯз соати он фаро расидааст, то аз чунин ҳақиқате ёдовар шавем, ки ояндаи ҳар як миллат ба навҷавонони он басгагӣ дорад. Барои аз одобу ахлоқи некӯ пайравӣ кардан бояд як пешво ё раҳбару роҳнамое дошт. Алҳамду лиллоҳ шумо беҳтарин пешворо доро ҳастед, ки дар тамоми ҷанбаҳои зиндагй - хоҳ дар эҳтироми падару модар бошад, хоҳ дар эҳтироми устоду муаллим, хоҳ дар эҳтироми завҷу завҷа, хоҳ дар эҳтиром ва ҳаққи ҳамсоя ва ҳоказо аз ӯ пайравй кунед ва он пешво ҳазрати Муҳаммад (с.а.с) аст. Ва банда китобчаеро бо номи «Суфоришоти Расули акрам (с.а.с.) » - навиштаи доктор Ҳомид Аҳмади Тоҳир, тарҷумаи Расули Таймурй ба хатти сирилик баргардон намуда бо исми «Насиҳатҳои Пайгамбар (с.а.с.) ба ҷавонон» номгузорй карда ҷиҳати омӯхтани ахлоқи некӯро аз Пайғамбар (с.а.с.) барои шумо азизон таҳия ва пешкаш менамоям.