حکایتهاى گلستان سعدى به قلم روان

حکایتهاى گلستان سعدى به قلم روان

همیشه هدف بزرگانی همچون سعدی این بود که الفاظ را آیینه معنی قرار دهند و آن معنی را به عنوان نصیحت و اندرز، برای هدایت انسانها، به گوش آنان برسانند، نه به عکس که معنی را فدای لفظ کنند و با لفظ بازی منهای معنی، مردم را سرگرم نمایند. هدف سعدی در کتابهایش، از جمله، نگارش گلستان، نصیحت و پیام و ارشاد انسانهاست، چنانکه خود در آخر مقدمه گلستان گوید: مراد ما نصیحت بود و گفتیم - حوالت با خدا کردیم و رفتیم و مردم را تشویق و دعوت می کند که از بوی دل انگیز گلهای کتاب گلستان، بهره جویند که همیشه با نشاط و تازه است، و مانند گلهای گیاهان، زودگذر نیست. در همین رابطه می گوید: به چه کار آیدت زگل طبقی؟ - از گلستان من ببر ورقی گل همین پنج روز و شش روز می باشد - و ین گلستان همیشه خوش باشداز ویژگیهای گلستان سعدی اینکه: کاملا ابتکاری و دور از تقلید از این رو آن است. سعدی در این مورد گوید:در همه گلستان، بر خلاف عادت مؤلفان از اشعار پیشینیان، شعری به عاریت گرفته نشده، و اشعار من با اشعار آنها آمیخته نگردید: کهن خرقه خویش پیراستن - به از جامه عاریت خواستن یعنی: جامه کهنه و پاره خود را درست گردانیدن و بر تن راست کردن، بهتر از آن است که جامه نوی را به عاریت طلب نمود. به این ترتیب غالب گفتار سعدی شادی آور، خوشبو و نمکین و تازه است. گرچه گلستان سعدی پس از هفتصد و پنجاه و هشت سال، هنوز طراوت و تازگی خود را حفظ کرده است، ولی بر همگان روشن است که به خاطر سنگینی بیان آن عصر، برای توده مردم امروز قابل فهم نیست و جز خواص از آن بهره مند نمی شوند. بنابراین برای بهره مندی همه مردم، لازم آمد که به قلم روان و همگانی نگارش یابد تا در دسترس و بهره گیری همگان قرار گیرد. بر همین اساس، پس از آنکه گزیده ای از داستانهای مثنوی مولانا جلال الدین را به قلم روان در سطح عموم نوشتم و در سطح وسیع انتشار یافت، بر این فکر بودم که حکایات گلستان سعدی را نیز به قلم روان بنویسم و تقدیم نمایم. اشتغالات به من فرصت نمی داد تا اینکه ناشر محترم (انتشارات نبوی پیشنهاد دادند و تاکیدشان موجب شد که همت گمارم و به این کار مثبت جامه عمل پوشم. خدا را شکر که بر این کار توفیقم داد.