داستانهاى شگفت

داستانهاى شگفت

اثر آیت‌الله عبدالحسین دستغیب (۱۲۹۲-۱۳۶۰ش)، مجموعه‌ای از داستان‌های واقعی، شگفت و حیرت‌انگیزی از عالم غیب است که از منابع معتبر، نقل شده‌اند. طبع انسان را به داستان و سرگذشت دیگران، رغبتی بسزاست و از شنیدن و خواندن قصه‌ها، لذتی وافر می‌برد. از این غریزه، می‌توان برای عبرت گرفتن و بیدار شدن دلها از خواب غفلت، نهایت استفاده را نمود، چنانچه در قرآن مجید، سرگذشت واقعی و قضایای حقیقی پیشینیان، مکرر بیان شده است. از جمله اموری که سبب تألیف کتاب حاضر گردیده، چنانچه مؤلف نیز در مقدمه بدان اشاره نموده است، اندرز گرفتن خوانندگان از سرگذشت دیگران است که هر داستانی، بهره‌ای وافر و نتیجه اخلاقی فوق‌العاده‌ای دارد که اثر همان توجه طبع انسانی به داستان دیگران است که این نتیجه، از این راه، بهتر حاصل می‌شود و به اصطلاح، موعظه ضمن قصه بیشتر اثر می‌کند؛ مخصوصا اگر قصه حقیقی و راستی باشد و اثر حاضر، دارای چنین ویژگی مهم و خاصی هست. از این نظر که کتاب، مشتمل بر رویاهای صادقه و شواهد صدق خارجی آن است نیز در خور توجه و قابل استفاده است، زیرا خواندن رویاهای درستی که مربوط به زمان معاصر است و بینندگان آن، از خوبان روزگار و قابل اعتماد می‌باشند، باعث تقویت ایمان به غیب خواهد شد. از جمله ویژگی‌های کتاب، این است که بیشتر داستان‌های آن، مربوط به معجزه‌ای از معجزات اهل بیت(ع) است که در زمان معاصر، واقع شده و خواندن آن باعث می‌شود خواننده اعتمادش به این خاندان(ع) زیادتر و عقیده‌اش به ایشان، محکمتر گردد و در نتیجه، فریب تبلیغات سوء شیادها را نخورده و از صراط مستقیم و مذهب حق، منحرف نگردد. به‌علاوه به ذیل عنایات آنان بیشتر متمسک شده و بهره‌های وافی باقی می‌برد، چون می‌بیند که ایشان، مجاری قدرت حق هستند و حاجات خلق را چگونه می‌دهند و همچنین محبت ایشان که اساس دین است، در دل‌های خوانندگان زیادتر می‌گردد. از جمله منافع کتاب، این است که شخص هراندازه پست و از سعادت خود مأیوس باشد یا در مصیبت‌ها و شداید فوق‌العاده‌ای واقع شده باشد، با مطالعه سرگذشت این افراد، حالش دگرگون شده و امیدش به خداوند، زیادتر گردیده ومشتاق لقای رحمت الهی می‌شود وبرای سفری که در پیش دارد، توشه‌ای تهیه می‌کند برخی از عناوین عبارتند از : صدقه مرگ را به تاخیر می اندازد اثر عزاداری حسینی علیه السلام شفای هفت مریض در یک لحظه آنچه صلاح است باید خواست از آسمان ماهی می بارد معجزه عسکریین در بخشی از این کتاب می خوانیم : در اوقات مجاورت حقیر در نجف اشرف در ماه محرم سنه ۱۳۵۸از طرف حکومت عراق اکیدا از قمه زدن و سینه زدن و بیرون آمدن دستجات منع شده بود.شب عاشورا برای اینکه در حرم مطهر و صحن شریف سینه زنی نشود از طرف حکومت اول شب درهای حرم و رواق را قفل کردند و همچنین درهای صحن را و آخرین دری که مشغول بستن آن شدند در قبله بود و یک لنگه آن را بسته بودند که ناگاه جمعیت دسته سینه زن هجوم آورده وارد صحن شدند و رو به حرم مطهر آوردند درها را بسته دیدند در همان ایوان مشغول عزاداری و سینه زنی شدند ناگاه عده ای شرطی با رئیس آنها آمده و آن رئیس با چکمه ای که به پا داشت در ایوان آمده و بعضی را می زد و امر کرد آنها را بگیرند سینه زنها بر او هجوم آورده و سخت او را مجروح و ناتوان ساختند و چون دیدند ممکن است قوای دولتی تلافی کنند با کمال التجا و شکستگی خاطر , همه متوجه در بسته حرم شده و به سینه می زدند و می گفتند : « یا علی فک الباب » ما عزادار فرزندت هستیم . پس در یک لحظه , تمام درهای حرم و رواق و صحن گشوده گردید و بعضی موثقین که مشاهده کرده بودند برای حقیر نقل کردند که میل های آهنین که بین درها و دیوارها بود وسط آنها بریده شده بود .موضوع را به بغداد گزارش می دهند دستور داده می شود که مزاحم آنها نشوید. راستی اگر این عنایت از طرف آن حضرت نشده بود , فتنه عظیمی برپا می شد و خون ها ریخته می گردید. ( کتاب داستان های شگفت / صفحه ۷۲ و ۷۳ )