گفتاری در باب صبر

گفتاری در باب صبر

این گفتار : خلاصه و پیراسته ء چند سخنرانى کوتاه است که بنا به رسم و سنتى خاص هر شب پس از اداى نماز جماعت در مسجد کرامت بوسیله ء استاد دانشمند آقاى سید على خامنه اى ایراد مى شد . کتاب «گفتاری در باب صبر» در سال ۱۳۵۴ انتشار یافته و حاصل سخنرانی های ایشان پیرامون موضوع صبر در مسجد کرامت مشهد است. در اولین صفحات کتاب آمده است که برداشت عامیانه از صبر، تحمل ناگواری ها است. ایشان گفته اند که این برداشت اشتباه است و سپس ادامه داده اند که این معنی «هنگامی که در یک جامعه ستمکش، بی اراده و اسیر عوامل فساد و انحطاط مطرح شود، بزرگ ترین وسیله برای ستمگران و مفسدان و بزرگ ترین عامل و مشوق عقب ماندگی، انحطاط و فساد خواهد شد.» سپس بیان کرده اند که وقتی صبر را در آیات و روایات نگاه می کنیم، می بینیم دقیقاً عکس این معنی منظور است. ایشان صبر را با استفاده از منابع دینی این گونه تعریف می کنند: «مقاومت آدمی در راه تکامل، در برابر انگیزه های شرّآفرین، فسادآفرین و انحطاط آفرین». سپس مثال می زنند که یک گروه کوهنوردی در مسیر قله با موانع زیاد درونی مانند راحت طلبی، ترس، ناامیدی و موانع زیاد بیرونی مثل صخره و گرگ و خار و ارتفاع روبه رو است. کسی که در این مسیر پر از دردسر مقاومت کند و به راه خود ادامه دهد، «صبر» داشته است. این سخنرانی ها به لحاظ زمانی مقارن بوده با شروع دور جدیدی از فعالیت های ساواک با هدف گسترش سرکوب ها، دستگیری ها، شکنجه ها و شهادت بسیاری از مبارزین انقلابی؛ در دوره ای که کمیته مشترک ضد خرابکاری فعالیت خود را گسترش داد و بسیاری معتقد شده بودند که مبارزه دیگر هیچ فایده ای ندارد. ایشان اما در این کتاب معنایی فعال، مثبت و مبارزه جویانه و مقاومت طلبانه از صبر ارائه دادند.