د امامت لازموالی

د امامت لازموالی

امامت د اسلامي ټولنې رهبري او په دیني او دنیاوي چارو کې د رسول الله صلی الله علیه وسلم جانشیني ده. دا تعلیم د شیعه مذهب یو له بنسټیزو عقیدو څخه دی او د شیعه او سنیانو تر منځ یو له بنسټیزو توپیرونو څخه دی. د شیعه ګانو په منځ کې د امامت د موضوع اهمیت د دې لامل شوی چې دوی امامیه وبلل شي. د امامت په ضرورت او واجباتو کې د مسلمانو فرقو تر منځ کوم اختلاف نشته. خو د هغه په ​​ډول کې اختلاف شته. ځينې اشعري په دې اند دي چې امامت شرعي فرض دی او ځينو معتزلو ويلي دي چې دا يو عقلي فرض دی او دا د خلکو دنده ده چې پخپله امام وټاکي. امامیان په دې باور دي چې امامت یو عقلي مکلفیت لري او په خدای مکلف دی چې امام وټاکي. مطلب دا چې د خداى پاک له عقل سره سم امام ټاکل ښه دى او پرېښودل يې بد دي. د اماميه له نظره امامت د خداى عهد دى او خداى دا مقام خپلو غوره شويو بندګانو ته ورکړى دى. دوی امامت د دین د تکامل او له رسول الله (ص) وروسته د انسانانو د لارښوونې د دوام لامل ګڼلی دی. اماميه او ځينې مسلمانې فرقې د امام لپاره په ټولو انساني فضيلتونو کې عيب او فضيلت ګڼي. اماميه عقيده لري چې امام بايد د خداى، پېغمبر او يا د پخواني امام د څرګندو څرګندونو پر بنسټ غوره شي. دوی عقيده لري چې امام علي (ع) او له هغه وروسته نور شيعه امامان (ع) عيبونه وو او په خپل عصر کې د انساني فضيلت له لحاظه تر ټولو غوره خلک وو او له همدې امله د امت امامان ګڼل کيږي. د اسلامي ټولنې سياسي رهبري د الهي حدودو جوړول او پلي کول، د دين ساتنه او ساتنه او داسې نور د امامت له موخو او فلسفې څخه ګڼلي دي. پر دې مسايلو سربېره، اماميانو مذهبي واک د امامت له موخو څخه ګڼلی دی.