Əli Əkbərin başı üstündə İmamın zəban halı (rövzə)

Axır nəfəsdi bir ata de, can deyim sənə, Az qaldı cənnətə olasan rəhsipar, oğul. Qəlbim çox istəyir açasan qanlı gözlərin, Bir də görüm gözün giləsin aşkar, oğul. Bir yol nigah edib yenə yumsan da yum gözün, Baxsa oğul ata üzünə əcri var, oğul. Ey məhzəri Rəzuli-Xudayi-cahan oğul, Vey aftabi-ömrünə həft asiman oğul. Yeddi qədəm cənazənin üstə sürünmüşəm, Yetişmişəm bu gül bədənə nimə can oğul. Ey ömrümün dadı, gözümün nuru, aç gözün, Can üstəyəm gülür mənə bu kufiyan, oğul. Tapşırmışam ki, qəbridə də bir yataq, Əli, Sənsiz dözəmməz bilirsən, mehriban oğul.       Mərsiyələr Kitabından