آشتی با مهربانترین پدر

آشتی با مهربانترین پدر

کتاب بصورت نوشتاری-تصویری می باشد که تصاویری متناسب با موضوع هر صفحه انتخاب گردیده است. متن کتاب را شاید بتوان تجربه نویسنده و مرور نوشتاری او -خاطره هایش- بر تجربه خود دانست؛ از صفحه حیرانی و دلتنگی خود در هر عصر جمعه آغاز می کند، ... می یابد دلیل دلتنگی را ...، به فراموشی می سپارد مرهم دوری را و ساز لاف عشق را کوک می نماید...، بیراهه را ره بسوی او شمردن و دوای درد را گم کردن همانا...، باز حیرانی و حیرانی، دلتنگی و دلتنگی ...، تلنگری با دستگیری او می آید: ما فراموشش کرده ایم و او ما را از یاد نبرده است... می یابد که تنها پناه هر کودکی پدر اوست و مهربانترین پدر اوست...، اکسیر محبت از اوست...، پس می آیم که آشتی کنم...، و می گویم: پدر مهربانم! ای عزیز جانم! دوستت دارم، بیش تر از هر کس!. نویسنده در نهایت پس از بیان قصه فراگیر حیرانی و فراموشی می گوید و می خواهد از خواننده که: «من به تو گفتم، تو هم به دیگران بگو!».