ابوطالب یزدی شهید مروه

ابوطالب یزدی شهید مروه

مقدمه

آزار و اذیت پیروان و شیعیان امیر مؤمنان علی‏علیه السلام از روزگار آن حضرت آغاز و تا به امروز ادامه یافته است. از همان زمان که علی‏بن ابی‏طالب‏علیه السلام به عنوان رهبر و پیشوای جامعه اسلامی به مردم معرفی گردید، ناخالصی‏های برخی از صحابه و دشمنی‏های امویان آشکار شد و رفته رفته رو به فزونی نهاد و آنگاه که آن حضرت رسماً و به درخواست اکثر قریب به اتفاق مردم خلافت را پذیرفت، این ناخالصی‏ها تقریباً به اوج خود رسید. بخش عظیمی از این دشمنی‏ها بدان‏جهت بود که خلافت نزد علی‏بن ابی‏طالب‏علیه السلام وسیله‏ای برای احیای حقّ و عدل در جامعه و میراندن و از میان برداشتن باطل بود و آن حضرت هرگز نمی‏خواست به دلیل تداوم یافتن حکومت خود، عناصر ناصالح را در سمت‏های حسّاس نظام اسلامی حفظ کند و از ظلم و ستم آنان چشم پوشی نماید و این سیاست روشن و قاطع را از همان آغازین روزهای پذیرش خلافت، صریح و روشن در خطابه‏های خویش بیان کرد و با مردم در میان گذاشت. از این رو جبهه‏گیری‏ها در برابر آن حضرت آغاز شد و قاسطین و مارقین و ناکثین، هر کدام با روش‏ها و تاکتیک‏های مخصوص به خود، مقابله با علی بن ابی‏طالب‏علیه السلام و راه و رسم آن‏حضرت را آغاز کردند. میثم تمّارها به جرم بیان فضایل و مناقب امیرمؤمنان علی‏علیه السلام به چوبه دار بسته شدند و زبانشان را از قفا بیرون کشیدند و رشید هجری‏ها به دلیل پافشاری بر راه و رسم آن حضرت، شربت شهادت نوشیدند و این خط سرخ خون و شهادت تا به امروز ادامه یافته است. در ایجاد این دشمنی، بنی‏امیه و سپس بنی‏عباس نقش اساسی ایفا کرده، با شهید و زندانی ساختن و قطع حقوق و امکانات و تحریم اقتصادی و تبلیغات گسترده بر ضدّ پیروان اهل بیت‏علیهم السلام تصمیم گرفتند، پیامبرصلی الله علیه وآله و دودمانش را از حافظه تاریخ حذف کنند. با حمایت خلفای بنی‏امیّه و بنی‏عباس و وارثان ستمگر آنان در طول تاریخ، خط ضدّیت با طرفداران اهل‏بیت‏علیهم السلام دنبال شد و رفته رفته در قلمرو حکومت اسلامی و خصوصاً منطقه حجاز به صورت یک فرهنگ درآمد. هر انسان پژوهشگری که در این راستا به تحقیق بپردازد، با صحنه‏های دلخراش و جانسوز بسیاری روبرو می‏گردد و اقیانوسی از غم و اندوه به جان و روحش می‏ریزد که تحمل آن بسیار دشوار و سخت است. این قلم به دنبال آن نیست تا به گذشته‏های دور باز گشته، جنایات غم‏بار و ظلم‏هایی که در حقّ پیروان علی‏بن ابی‏طالب‏علیه السلام روا داشته‏اند را به تصویر کشد؛ بلکه تنها به شهادت مظلومانه یکی از پیروان و شیعیان علی‏بن ابی‏طالب‏علیه السلام در حرم امن الهی اشاره خواهد داشت که ریشه در همان فرهنگ ضدّیت با تشیّع دارد. در پایان لازم می‏دانم به این موضوع مهم اشاره نمایم که: هم‏اکنون روابط دو کشور جمهوری اسلامی ایران و عربستان سعودی، دوستانه و صمیمانه است و با خواست مقامات و مسئولان دو کشور، پیوسته به سمت پایداری و استحکام هر چه بیشتر پیش می‏رود، بنابراین بررسی مستند و علمی این رویداد مهمّ تاریخی، نه‏تنها خللی در این روابط ایجاد نمی‏کند بلکه زمینه را برای عبرت‏گیری از گذشته و بهره‏برداری از آن در آینده فراهم خواهد ساخت. مؤلّف