تاریخ ادبیات ایران از فردوسی تا سعدی

تاریخ ادبیات ایران از فردوسی تا سعدی

این کتاب درباره ادبیات فارسی و شرح احوال و آثار شاعران و نویسندگان ایرانی است که از ۱۲۸۱ تا ۱۳۰۳ خورشیدی (۱۹۰۲- ۱۹۲۴ م) در انگلستان منتشر شد. نویسنده بر پایه گفته خودش، تاریخ مردم ایران و چگونگی حیات فرهنگی آنان را بدان سان که در ادبیاتشان رخ می‌نماید، در این اثر عرضه می‌کند و از این رو، به آثار فارسی شاعران و نویسندگان غیر ایرانی که بیرون از این کشور نوشته شده‌اند، کم تر می‌پردازد و به جای آن‌ها، احوال و افکار و آثار ایرانیانی را شرح می‌دهد که به عربی نوشته‌اند و در این باره با توجه به دامنه کار خود، آن‌ها را به شکل درازدامن تری بازمی گوید و به همین سبب، کتاب خود را به جای «تاریخ ادبیات فارسی»، تاریخ ادبی ایران می‌نامد. این اثر چهار جلد و کمابیش شش فصل کلان دارد که برای نخستین بار، تاریخ ادبیات فارسی را از آغاز ظهور آن تا اوایل سده چهاردهم به شیوه‌ای تحلیلی و انتقادی بررسیده و سیر و تحول تاریخی آن را به صورت روندی گسترده و به هم پیوسته و بر پایه طرحی یک پارچه و جامع عرضه کرده است. ادوارد براون با اته آشنا بود و از کتاب وی بسیار بهره برد. وی از ۱۹۰۲ تا ۱۹۲۶، کتاب تاریخ ادبی ایران را در چهار جلد منتشر کرد و در نوشتن آن، از کتابی به نام تاریخ مختصر مردم انگلیس ، نوشته گرین، الگو گرفت. وی بیش تر به تاریخ عمومی مردم ایران علاقه مند بود و خود را در ادبیات محدود نساخت. عناوین اصلی کتاب شامل: فهرست فصول کتاب‌؛ مقدمه مترجم‌؛ اتحاف‌؛ دیباچه‌؛ فصل اول مقدمه و تجدید نظر؛ فصل دوم عصر غزنوی تا وفات سلطان محمود؛ فصل سوم اغاز عصر سلجوقی‌؛ فصل چهارم ادبیات در اوایل عصر سلجوقی‌؛ فهرست راهنما؛ جلد دوم‌