صواعق البرهان فی رد دلائل العرفان

صواعق البرهان فی رد دلائل العرفان

صواعق البرهان فی رد دلائل العرفان صواعق البرهان فی رد دلائل العرفان مشخصات کتاب: شماره کتابشناسی ملی : ۶۷۷۶/۱/۱/۱/۱ سرشناسه : کرمانی، زین العابدین، ۱۲۳۸ - ۱۳۲۰ عنوان و نام پدیدآور : صواعق البرهان فی رد دلائل العرفان[چاپ سنگی]زین العابدین بن محمد کریم کاتب صمدبن احمد تبریزی وضعیت نشر : [تبریز بی نا]ق ۱۳۳۱ مشخصات ظاهری : ۵۷۰ ص ۲۵/۵x۱۷س م یادداشت استنساخ : نسخه شماره (۶۷۷۶)، ۱۰ صفحه از انتها افتادگی دارد. نسخه شماره (۸۷۷۵) از ابتدا افتادگی دارد. این کتاب ردی است بر کتاب "دلایل البرهان" از حیدر علی اصفهانی مبلغ بهائی مشخصات ظاهری اثر : نسخ صحافی جدید، مقوایی، روکش گالینگور قهوه ای (۶۷۷۶) صحافی جدید، مقوایی، روکش گالینگور سبز (۸۳۴۰) - صحافی جدید، مقوایی، روکش گالینگور مشکی (۸۷۷۵) - شماره بازیابی : ۶۷۷۶ ن.۱ ث.۲۵۳۳۹۶ ۸۳۴۰ ن.۲ ث.۵۳۴۵۵ ۸۸۷۵ ن.۳ ث.۵۶۴۳۰ عناوین اصلی کتاب شامل: مقدمه اول؛ مقدمه دوم: گفتاری چند در مورد کتاب دلائل العرفان؛ در مورد قرآن و معجزه بودن آن؛ سنت پیغمبر و احادیث ائمه حجت خداوند هستند؛ استدلال این طائفه به اینکه هر شرع جدیدی ضرورتهای شرع قبل را برمی دارد؛ عقل حجت باطنی خداوند است؛ کلمات دلائل العرفان و جواب از آنها؛ استدلال به حدیث ایام الله و جواب از آن؛ استدلال به حدیثی از بحارالانوار (لابد لنا من آذربایجان) و اخبار دیگر؛ استناد به حدیث که در مورد امتحان و فتنه آمده است؛ استدلال به سیصد و سیزده نفر و واقعه قلعه طبرسی و کشته شدن طرفداران علی محمد باب؛ استناد به حدیثی از عوام (یظهر صبی من بنی هاشم)؛ استدلال به سن حضرت و اینکه زمان ظهور فساد همه عالم را فرا گرفته؛ استناد به یکی از علائم ظهور که حضرت مهدی از مکه ظهور می کنند و انتساب این امر به علی محمد باب؛ استدلال این فرقه به اینکه (علی محمد باب و حسینعلی بها) جمیع اشیاء را مظاهر و مطالع لا اله الا الله می دانند؛ استدلال به احکام باب و عدد نوزده که این از معجزات علی محمد باب است؛ استدلال به خطبه بیان بر (موعود بودن علی محمد باب)؛ استدلال به مقدمه بیان و اینکه اینها را خداوند بر علی محمد فرو فرستاده؛ استناد به اینکه منظور از قیامت ظهور من یظهره الله حسینعلی بهاء و جواب از آن؛ در اینکه ظهور و رجعت در اصل یکی است و آن علی محمد باب است؛ استدلال به اینکه قائمی می آید که اختلافها و نزاعها را برمی دارد؛ استدلال به قوم موسی که دچار امتحان و بلا شدند ولی بشارت به آنها داده شده که جمع خواهند شد و سلطنت می کنند؛ استدلال به این مطلب که هر پیغمبری دین قبل را ترویج نمی کند؛ استدلال به تورات و انجیل در این که انسان مطاع هست و نه مطیع؛ در استدلال به کلمات بیان (من استدلال به غیر آیات البیان)؛ استدلال به تورات برای ظهور علی محمد باب؛ ذکر تعدادی از آیات در مورد کیفیت حشر و رجعت و استدلال به آنها که منظور علی محمد باب است و جواب از آنها؛ در اینکه حضرت عیسی ادعای ابنیت کرده (فرزند خدا بودن) و بشارت به ظهور الله داده؛ استدلال به انجیل یوحنا (چون روح راستی بیاید شما را به تمام راستی ارشاد می کند) برای علی محمد باب؛ استدلال به بعضی از آیات در مورد اینکه ظهور باید به اسم الوهیت باشد و جواب آن؛ استدلال به امر الوهیت و ربوبیت؛ استدلال به اینکه نداء الهی از اورشلیم است؛ استدلال به خبر حضرت دانیال در مورد ظهور قائم؛ استدلال به انجیل (مکاشفات یوحنا)؛ استدلال به اینکه مراد از موت و کری و کوری و حیوانیت در کلام انبیاء قابل تأویل است به کفر و شرک و بی ایمانی و شرارت؛ استدلال به این جمله (اذ قام القائم قامت القیامه عجاله) برای ظهور؛ استدلال به آیه شریفه (یا ایها الناس ان کنتم فی ریب من البعث)؛ استدلال به آیه شریفه (لقد خلقنا الانسان من سلاله من طین)؛ استدلال به آیه شریفه (و لئن قلت انکم مبعوثون من بعد الموت)؛ استدلال به آیه شریفه (و اقسموا بالله جهد ایمانهم)؛ استدلال به قول خداوند (الم یأن للذین امنوا ان تشخع قلوبهم)؛ استدلال به اینکه لفظ بعث برای حضرت محمد و مبعوث شدن ایشان است چرا در موارد دیگر استعمال شده؛ استدلال به اینکه روح همه موجودات از یک نسخ است؛ استدلال به اینکه منظور از ایلیا و علی محمد باب است؛ استدلال به گفتار حسینعلی بهاء در باب مهربانی با تمام بشر؛ استدلال به اینکه ایشان (علی محمد و حسینعلی بها) با ظهورشان تمام اختلافات را برداشته اند و این از معجزات الهی است؛ استدلال به اینکه قدرت و اقتدار باب در قیامت مشخص می شود؛ استدلال به اینکه صدق و حقانیت به مظلومیت و مقهوریت ظاهر می شود؛ استدلال به اینکه (اسم بهاء) اسم اعظم الهی است و جواب از آن؛ استدلال به اینکه علماء از سلاطین تعریف می کنند و به آنها خدمت می کنند؛ انکار کردن عقاید خودشان و جواب از آن؛ تأویل به رأی کردن آیات و کلمات کتب آسمانی؛ استدلال به اینکه هر چیزی ظاهری دارد و باطنی و شرع جدید (بهائیت) باطن احکام را بیان می کند؛ استدلال به اینکه علی محمد باب و حسینعلی بهاء صفاتشان مثل ائمه اطهار بوده؛ بعضی از علما به این فرقه و رئیس آن حسد می برند؛ علی محمد باب همان موعود است؛ استدلال به اینکه علی محمد گفته من قرآن را در یک کلمه جمع می کنم؛ در اینکه آیات آفاق و انفس دلالت بر ادعای علی محمد باب دارد؛ استدلال به حدیث (ثقلین) و اینکه قرآن اصلی در دست اهل بیت است؛ استدلال به یکی از علائم ظهور؛ استدلال به حدیث لوح؛ استدلال به خبر (زوراء)؛ استدلال به حدیث (فی سنه الستین یظهر امره)؛ استدلال به حدیث (العلم سبعه و عشرون حرفا)؛ استناد به حدیث (ان لقائمنا اربع علامات)؛ استدلال به اینکه رؤسای بهائیه در عکا زندانی هستند و این دلیل مظلومیت آنها است.