غدیر آخرین جایگاه اعلام عمومی

غدیر آخرین جایگاه اعلام عمومی

در سال ۱۴۱۰ هجرى قمرى برابر با ۱۳۶۹ هجرى شمسى، به مناسبت هزار و چهارصدمین سال برپایى واقعه غدیر به همّت برخى مؤسّسات شیعى خارج از ایران، همایش بین المللى بزرگى در لندن برگزار شد. در آن همایش اندیشمندان و صاحب نظران نامور بسیارى از کشورهاى جهان حضور داشتند. نوشتارى که اکنون پیش روى شماست; یعنى غدیر آخرین جایگاه اعلام عمومى به همین مناسبت و به منظور قرائت در این همایش جهانى نگارش یافته است. البته متن حاضر به عنوان پیش گفتار آن پس از برگزارى همایش و خطاب به شرکت کنندگان و دست اندرکاران برپایى آن نگاشته شده است: توفیقى حاصل شد که ما نیز در همایش بزرگ داشت غدیر حضور یابیم و پاى سخن برخى از بزرگان دانش و اندیشه نشسته و بهره اى گیریم و استفاده ببریم; از این رو لازم مى دانم پیش از هر سخن از تمام زحمات و تلاش هاى مادى و معنوى به عمل آمده در راه برگزارى این محفل فرهنگى و از استقبال و پذیرایى نیکوى برگزار کنندگان آن تقدیر و تشکر نمایم. با این حال احساس مسئولیت مرا بر آن مى دارد که نکاتى چند را نیز پیرامون این همایش و مقالات و سخنان ارائه شده در آن متذکر شوم و امید آن دارم که به این وسیله، بارى را که بر دوش خود احساس مى کنم به مقصد رسانده و وظیفه خویش را به انجام رسانم. چنان که نیک مى دانیم این همایش به نام «همایش امام على علیه السلام و بزرگ داشت چهاردهمین قرن برپایى غدیر» و به همین مناسبت فرخنده برگزار شد. ما نیز به این محفل دعوت شده بودیم و مقالات و سخنان خویش را نیز به همین مناسبت آماده کرده بودیم. پرواضح است که مقصد و مقصود نهایى از برپایى چنین گفتمانى بیان و تبیین حقایق و واقعیت هایى مرتبط با واقعه عظیم غدیر خم خواهد بود. اما متأسفانه تریبون همایش به صحنه طرح آرا و نظریاتى که جایگاه طرح آن ها زمان و مکان دیگرى بود تبدیل گشت، گرچه این نظرات نیز از حس دینى برخاسته بود; آن چنان که جناب مستطاب آقاى سید مرتضى عسگرى نیز بدان اشاره نمودند. امّا اگر برگزار کنندگان این همایش بین المللى از تحوّل موضوع گفتمان از «غدیر خم» به «وحدت بین فرق اسلامى» آگاهى داشته اند، چگونه است که به اطلاع میهمانان و دعوت شدگان نرسانده اند تا همگى موضوع سخن و نوشتار خویش را بر اساس آن تنظیم کنند، نه آن که فقط برخى چنین کنند و اگر برگزار کنندگان نیز از این تغییر آگاه نبوده اند، چگونه و چرا چنین تغییرى صورت گرفته است؟ اینک نکاتى را پیرامون سخنان برخى فضلا و اساتید گرامى بیان مى کنیم. در این همایش، جمعى از آقایان محترم که در سخنان خویش به مسأله وحدت بین فرقه هاى اسلامى پرداختند. برخى فقط به دعوت دیگران به این امر اکتفا نموده و راهکارى براى ارائه نداشتند و برخى نیز راهکارهایى را مطرح فرمودند که البته آن چه را که هر یک از این آقایان ارائه نمود ـ آقاى سید مرتضى عسگرى، شیخ محمّد مهدى شمس الدین و شیخ بوطى ـ با دیگرى تفاوت اساسى و مبنایى داشت. در این میان طرح دیگرى نیز وجود دارد که اى کاش قبلاً آماده کرده و اجازه قرائت در همایش را مى یافت. این طرح را نگارنده، از جدّ عظیم الشأن مرجع بزرگ شیعه، آیت اللّه العظمى سید محمّد هادى میلانى رحمه اللّه اخذ کرده ام و اکنون در منظر دید و اندیشه شما قرار مى دهم و بر شماست که آن چه را نیکوتر است برگزینید که این فرمان خدا در کتاب عزیزش است که فرمود: (فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذینَ یَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَیَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ);۱ پس بندگان مرا مژده ده; همان کسانى که سخنان را مى شنوند و از نیکوترین آن ها پیروى مى کنند.