معاد و جهان پس از مرگ

معاد و جهان پس از مرگ

"پیشگفتار بسمه تعالی ایمان بر مبدأ و معاد دو اصل بالا مهمترین ارکان اسلام است. چرا، که بدون آن هیچ برنامه اخلاقی و عملی سامان نمی یابد و هیچ انسانی راه حق و عدالت و تقوی را نمی سپرد. اعتقاد به مبدأ یعنی خود را دائماً در حضور خدا دانستن، خداوندی که از تمام نیات و اعمال، خرد و کلان، آشکار و نهان، آگاه است، گردش چشمهای خطاکاران را می بیند. نجوای نجوا کنندگان را می شنود و از آنچه در دل داریم یا در سر می پرورانیم آگاه است «یَعْلَمُ خائِنَهَ اْلأَعْیُنِ وَ ما تُخْفِی الصُّدُورُ»(۱). او به ما از ما نزدیکتر است، نزدیکتر از شریانهای گردنمان و نزدیکتر از رگهای قلبمان «وَ نَحْنُ أَقْرَبُ إِلَیْهِ مِنْ حَبْلِ الْوَریدِ»(۲). هیچ حجابی ما را از او مستور نمی دارد، و در هیچ زمان و مکانی از ما جدا نیست «وَ هُوَ مَعَکُمْ أَیْنَ ما کُنْتُمْ»(۳). اعتقاد به معاد یعنی ایمان به دادگاه عظیمی که هیچ شباهتی به دادگاههای جهان ما ندارد، همه اعمال ما در آنجا حاضر است «وَ وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِرًا»(۴). کوچکترین اعمال و بزرگترین آنها همه پرونده دارد «لا یُغادِرُ صَغیرَهً وَ لا کَبیرَهً إِلَّا أَحْصاها»(۵). خودمان باید به مطالعه پرونده خود بنشینیم، و خود باید قاضی و داور خود باشیم «اقْرَأْ کِتابَکَ کَفی بِنَفْسِکَ الْیَوْمَ عَلَیْکَ حَسیبًا»(۱). خودمان گواه خویش هستیم و جزء جزء بدن ما شاهدان این دادگاهند و بر ضدّ ما گواهی می دهند «شَهِدَ عَلَیْهِمْ سَمْعُهُمْ وَ أَبْصارُهُمْ وَ جُلُودُهُمْ بِما کانُوا یَعْمَلُونَ»(۲). نه جای انکار است، نه راهی به سوی بازگشت و جبران وجود دارد، نه توان تحمل مجازات الهی را داریم، و نه راه گریزی. نیکان و پاکان، صالحان و مقربان در جوار قرب حق از نعمتهایی که هیچ چشمی ندیده و هیچ گوشی نشنیده و بر قلب هیچ انسانی خطور نکرده بهره مندند؛ در حالی که بدکاران تبهکار و ظالمان آلوده در آتشی که از درون جانشان سر می کشد می سوزند و می گدازند «نارُ اللَّهِ الْمُوقَدَهُ* الَّتی تَطَّلِعُ عَلَی اْلأَفْئِدَهِ»(۳). آری اگر ایمان به این دو اصل اساسی زنده شود حتی توجه مختصری به آن در اعماق جان ما باشد، برای تربیت و هدایت ما کافی است، و اگر ایمان به مبدأ و معاد نباشد هیچ قانونی انسان را اصلاح نخواهد کرد. کتاب حاضر که اکنون به همّت «انتشارات سرور» جان تاره ای بخود می گیرد کوششی است برای احیای اصل دوم یعنی معاد، به زبان روز، و به صورتی کاملًا مستدل و قابل فهم برای همه قشرها و ناظر به تمام سؤالات و پرسشها. به این امید که قبل از فرا رسیدن آن روز، خود را بوسیله اعتقاد به آن بسازیم و گام مؤثری در اصلاح خویش برداریم. قم- حوزه علیمه ناصر مکارم شیرازی اردیبهشت ۱۳۷۶"