Намоз калиди ҷаннат

Намоз калиди ҷаннат

Ҳадафи офариниши инсон хидмат ва шинохти Худованди мутаъол аст, Худованд дар Қуръони карим мефармояд: "Ман ҷинну инсонро ҷуз барои он наофаридам, ки Маро бипарастанд (ва ба ин тариқ таҳаввул ва наздик шудан ба ман)" ва он аст дар сояи парастиши Худо, ки инсон ба камол ва мартабаи наздикӣ ба Худо мерасад. Намоз беҳтарин шакли баёни бандаги ба Офаридгори бузург аст. Илова бар ин, асли ибодат ва намоз дар фитрати ҳар инсон мавҷуд буда, бо иҷрои фарзҳое чун намоз ин ҳақиқатро дар ҳастии худ зинда ва парварида, худро дар роҳи некӣ ва парҳез аз зишт қарор медиҳад. Пайравӣ ба намози панҷвақта сабаби фазилати равонӣ ва неруи рӯҳӣ аст, ки инсонро аз гуноҳ ва рафторҳои ношоиста бозмедорад ва нерӯи тақворо дар нафси инсон қавӣ мегардонад. Ҳамин тавр шумо метавонед фаҳмед, ки чаро дуо калиди дарвозаи биҳишт аст.